Ο Παγκόσμιος χάρτης της ευτυχίας

[Diamond]

Καλά, το μήνυμμα απλά λέει ότι η Ελλάδα δεν είναι στις πρώτες θέσεις (δεν αναφέρει βεβαια που είμαστε), αλλά δεν είμαστε και στις τελευταίες. Για να είσαι στις πρώτες θέσεις και να απαντήσεις "Η χώρα μου είναι ο παράδεισος" θα πρέπει
1) Να ζείς στην τέλεια χώρα
2) Να είσαι χαζοχαρούμενος
3) Να έχεις φάει ΤΡΕΛΗ πλύση εγκεφάλου
Από την άλλη, παρατηρώ ότι αυτοί που ζούν στο Μονακό δεν είναι χαρούμενοι;
Πρώτες θέσεις παίρνουν, Δανία, Ελβετία, Αυστρία... Κάναν αλκοτέστ σε αυτούς που απάντησαν; Για την Ισλανδία δεν μιλάω που μέχρι και οι πιγκουίνοι είναι χαρούμενοι από τις αναθυμιάσεις...

Στην Αγγλία που με δύο παιδιά παίρνεις κανονικότατο μισθό χωρίς να χρειαστεί να δουλέψεις ποτέ σου είναι στην θέση... 41?

Οπότε να υποθέσω πως το πρόβλημμά μας είναι ότι δεν είμαστε η πιό χαρούμενη χώρα του κόσμου;

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Diamond Καλά, το μήνυμμα απλά λέει ότι η Ελλάδα δεν είναι στις πρώτες θέσεις

Προσωπικά εγώ αν ρώταγα 100 γνωστούς και φίλους αν είσαι ευτυχισμένος, θα είχα λάβει 100 αρνητικές απαντήσεις.

Θα μου γκρίνιαζαν για το κράτος, θα μου γκρίνιαζαν για το κυκλοφοριακό την εφορία τον ταξιτζή τον αστυνομικό τον γιατρό τον δικηγόρο τον μηχανικό και κυρίως θα μου γκρίνιαζαν για το οικονομικό.

Και θα σκεφτόμουν αν δεν ήξερα, πόσο δυστυχισμένοι πρέπει να νοιώθουν.

Μόνο που δεν κάθισαν να μου αναλύσουν την στεναχώρια τους γιατί τότε θα καταλάβαινε κάποιος καλύτερα τι συνέβαινε.

Θα έβλεπαν τα κέντρα εστίασης και διασκέδασης, κατάμεστα από κόσμο, στις κεντρικές καφετέριες να τρώνε και πόρτα όσοι δεν έχουν πολύ μούρη, στα νυχτερινά κέντρα να αγοράζεις ένα μπουκάλι ποτό τύπου μπομπέ, όσο θα αγόραζες μια κάσα γνήσια. Θα έβλεπαν τα ιδιωτικά σχολεία να αυξάνονται και να πληθύνονται γιατί φυσικά τα βλαστάρια τους θα κακοπέσουν αν πάνε στο δημόσιο σχολείο Χαλανδρίου πχ. Θα έβλεπες παρκαρισμένα έξω από το σπίτι τους, δύο αυτοκίνητα και ίσως και μία 1500ρα μηχανή για τις δύσκολες ώρες.

Κάποτε έγραψα στην AcroBase, κάτι που είχα ακούσει. Κάποιος έκλαιγε που δεν είχε παπούτσια, μέχρι που είδε κάποιον χωρίς πόδια.

Αν όλοι αυτοί που δεν είναι ευχαριστημένοι, αντίκριζαν το πόσο πόνος δυστυχία, πείνα και θλίψη υπάρχει γύρω τους, αν τους ανάγκαζαν να ζήσουν λίγο σε συνθήκες εξαθλίωσης, όταν για μερικούς ανθρώπους, μια φρατζόλα ψωμί, εκπληρώνει τα πιο δυνατά τους όνειρα, ή ένα τσιγάρο, οδηγεί σε στιγμιαία ευδαιμονία, τότε όλοι αυτοί θα καταλάβαιναν τι έχουν και ΙΣΩΣ το εκτιμούσαν περισσότερο.