Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Μουσική
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 02-05-10, 00:46
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Τα Αναρχικά

Θέλησα να ανοίξω ένα νήμα για κείνα τα ελληνικά τραγούδια που ονομάζω "αναρχικά"∙ αναρχικά, με την έννοια του μη συμβατικού, του μη στρατευμένου και του μη αυτάρεσκου. Τραγούδια με ψ υ χ ή που δεν είναι ούτε δήθεν ούτε καλοχτενισμένα ή στολισμένα με τεχνικές και σκέρτσα. Εκτοξεύονται από μ έ σ α και βρίσκουν κατευθείαν το μάτι του ταύρου. Περιέχουν μια ποίηση του δρόμου, έχουν μια σοφία και μια αισθητική καθόλου ακαδημαϊκή, είναι τα ίδια δρόμος, στάζουν μπέσα, ειλικρίνεια, όνειρο και, συχνά, ήττα.
( σχόλια/αντιρρήσεις/προσθήκες, δεκτά )



Προτιμώ να ξεκινήσω με ένα ερωτικό αναρχικό, ένα τραγούδι-σκονίτσα πάνω στο κολλαριστό πέτο της κοινωνίας. Η Αρβανιτάκη των τελών της δεκαετίας του ’80, με φωνή ανόθευτη από του χρόνου τη φθορά ή την εντεχνίλα (κατ’ εμέ, η καλύτερή της ερμηνεία) πάνω σε συγκλονιστικό λαϊκό ρυθμό.

Όχι μαζί (στίχοι: Γιώργος Ιωάννου, μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης)

Μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα
και θα σε κάψουνε

Περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα

Γυρνάω και σε βλέπω
κι αναστατώνομαι
αν είσαι όπως δείχνεις
εγώ σκοτώνομαι

Δεν θέλω να μας δούνε, μισώ το μάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους

Περπάτα κι ακολούθα, μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος, αποσπερίτη μου
κι όταν χτυπάς την πόρτα μες τα μεσάνυχτα
τα παραθύρια μου όλα θα 'ναι ορθάνοιχτα


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Nelly For This Useful Post:
jimil (04-06-10), vgiagias (03-05-10)
  #2  
Παλιά 03-05-10, 01:15
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Συνεχίζω με τον ύμνο των ρομαντικών αλητών αυτού του κόσμου: ο Νικόλας Άσιμος γράφοντας στίχους, ρίχνει ροχάλες στα μούτρα των κουστουμαρισμένων αφεντάδων παντός τύπου. Στίχοι με κότσια, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Αξιοπρεπείς ονειροπόλοι, ταυτιστείτε ελεύθερα.
Ερμηνεύει η Σωτηρία Λεονάρδου και σιγοντάρει ο ίδιος ο Άσιμος.


Εγώ με τις ιδέες μου (στίχοι-μουσική: Νικόλας Άσιμος)

Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας,
νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας,
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας.

Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει,
κανένα δε θ’ αφήσω εμένα να κερνάει.
Θα με χρίσω Ιππότη και Τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω
σας λέω και γκουντμπάι.

Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα,
για πόλεμο δεν έκανα
ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νερομπίστολο
δεν έχω στην παράγκα.

Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θ’ αφήσω
εμένα να κερνάει.
Θ’ απολύσω κι όποιον με περγελάει,
χιλιάδες δυο αλήθειες
ο πόνος μου γεννάει.

Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ' όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου.

Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία
εσύ θα τα τινάξεις.
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο
για να με υποτάξεις.


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to Nelly For This Useful Post:
amigos (12-05-10), jimil (04-06-10), vgiagias (03-05-10)
  #3  
Παλιά 10-05-10, 01:21
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Όταν, πριν από χρόνια, πρωτοκυκλοφόρησε αυτό το μελοποιημένο ποίημα της Κατερίνας Γώγου και το άκουσα, την ώρα του ρεφραίν, στη θέση του "εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα" άκουσα "... σήματα απεγνωσμένα". Έκτοτε και μέχρι μόλις πρότινος (!) επέμενα να ακούω σήματα απεγνωσμένα κάθε φορά που το κομμάτι έπεφτε στο ραδιόφωνο. Φαίνεται αυτό ήθελα να ακούω... το αφιερώνω, λοιπόν, σε όλους όσους ζουν εκπέμποντας σήματα απεγνωσμένα ακόμη κι αν δε μένουν στο Μεταξουργείο, ακόμη κι αν δεν είναι διερμηνείς σε καμπαρέ, ακόμη κι αν δεν έχουν στο κορμί σημάδια από τσιγάρα.



Εμένα οι φίλοι μου
(στίχοι: Κατερίνα Γώγου, μουσική: Magic de Spell)

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς
Κάνουν ό,τι λάχει
Πλασιέ τσελεμεντέδων κι εγκυκλοπαιδειών
Φτιάχνουν δρόμους κι ενώνουν ερήμους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
Επαγγελματίες επαναστάτες
Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
Τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
Αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη
Που πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
Τις ενοχές σας
Αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά κοστούμια, σημάδια από καύτρες
περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές
Κολπίτιδες...
Ερωτεύονται ομοφυλόφιλους...
Τριχομονάδες...
Καθυστέρηση...
Το τηλέφωνο...
Σπασμένα γυαλιά...
Το ασθενοφόρο...
Κανείς...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα
Γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα
Γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Και σύρματα
Στο λαιμό σας
Στα χέρια σας
Οι φίλοι μου...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to Nelly For This Useful Post:
amigos (12-05-10), jimil (04-06-10), quantum (30-11-10)
  #4  
Παλιά 12-05-10, 01:21
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Νιώθω πως αδικώ κάπως το κομμάτι που δεν το βάζω εκεί που κανονικά του πρέπει, στο Ποίηση/Λογοτεχνία δηλαδή, αλλά από την αλλη, αφού και μελοποιημένο είναι και αναρχικό, ταιριάζει και στο παρόν νήμα.
Ο Κώστας Ουράνης γράφει για το θάνατό του, τόσο απλά, τόσο στωικά και τόσο εύστοχα. Απαλλαγμένος από συναισθηματισμούς ή ψευτομετριοφροσύνες. Έτσι ωμά και όμορφα. Πικρά.


Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
(στίχοι: Κώστας Ουράνης, μουσική: Διάφανα Κρίνα)

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να 'ρθει ο αστυνόμος,
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά,
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ' αυτός έχει πεθάνει!».

Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι
θε να πουν: «Τι 'ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...»
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα 'ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψει
πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην,
νέος γνωστός εις στους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μία συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην».

Κι αυτή θα 'ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες,
όπου θα' ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Καίτη, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει.


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Nelly For This Useful Post:
Chressida (12-05-10), jimil (04-06-10)
  #5  
Παλιά 02-06-10, 11:49
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Ένα τραγούδι που μου αρέσει πάρα πάρα πολύ. Σούπερ αναρχικό, από ποια άλλη; Tην Αρλέτα βέβαια, ένα από τα πιο αναρχικά κορίτσια της ελληνικής μουσικής σκηνής. Δε θα σχολιάσω περαιτέρω το τραγούδι∙ η ουσία του αναβλύζει αποφασιστικά από μέσα του...


Εκδρομή (στίχοι: Αρλέτα, μουσική: Βαγγέλης Γεωργίου)

Δε θέλω εγώ από σένα
παραμυθάκια να μου πεις
λόγια μεγάλα και ψέμματα
δε θέλω εγώ από σένα
παραμυθάκια να μου πεις
πράγματα της νύχτας
και μπερδέματα

Εγώ από σένα θέλω
μόνο μια εκδρομή
μια αναπνοή
στο φως μια διαδρομή
εγώ από σένα θέλω
μόνο τ’ όνειρο
σημερινό
κι άσε τ’ αύριο γι’ αύριο

Δε θέλω εγώ από σένα
τίποτα να ’ναι πιο βαρύ
απ’ το φτεράκι μιας μέλισσας
δε θέλω εγώ από σένα
τίποτα να ’ναι πιο βαρύ
απ’ τον αφρό
της άγριας θάλασσας

Εγώ από σένα θέλω
μόνο μια εκδρομή
μια αναπνοή
στο φως μια διαδρομή
εγώ από σένα θέλω
μόνο τ’ όνειρο
σημερινό
κι άσε τ’ αύριο γι’ αύριο


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 02-06-10, 22:40
dimitrios83 Ο χρήστης dimitrios83 δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 11-09-18 04:16
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Nelly Εμφάνιση μηνυμάτων
Ένα τραγούδι που μου αρέσει πάρα πάρα πολύ. Σούπερ αναρχικό, από ποια άλλη; Tην Αρλέτα βέβαια, ένα από τα πιο αναρχικά κορίτσια της ελληνικής μουσικής σκηνής. Δε θα σχολιάσω περαιτέρω το τραγούδι∙ η ουσία του αναβλύζει αποφασιστικά από μέσα του...
νελλη ωραια και καλά αυτά που λές, αλλά επέτρεψέ μου να σου πώ πως το βρήκα πολύ κουλτουριάρικο ρε παιδί μου....το άκουσα 2-3 φορές και με πήρε ο ύπνος.... Για "ξυπνητήρι" σου προτείνω ανεπιφύλακτα το "Μirror mirror" των Blind Guardian

Παρεπιπτόντως την αρλέτα την ξέρω απο το λατρεμένο τραγούδι "τα ύσυχα βράδια"! Τι κλάμα έχει πέσει με αυτό το τραγούδι...
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 04-06-10, 12:07
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από dimitrios83 Εμφάνιση μηνυμάτων
νελλη ωραια και καλά αυτά που λές, αλλά επέτρεψέ μου να σου πώ πως το βρήκα πολύ κουλτουριάρικο ρε παιδί μου....το άκουσα 2-3 φορές και με πήρε ο ύπνος....
ε, ναι, σε συμμερίζομαι. Αν δεν ακούς και πολύ ελληνική μουσική και μάλιστα τέτοια, δύσκολο να το εκτιμήσεις.

Αρχική Δημοσίευση από dimitrios83 Εμφάνιση μηνυμάτων
"τα ύσυχα βράδια"! Τι κλάμα έχει πέσει με αυτό το τραγούδι...
Στο υπόσχομαι. Δεν θα το πω αυτό στον μαλλιά της φωτογραφίας.
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 22-06-10, 00:11
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Ανένταχτος και παραπονιάρης. Ένας καθαρόαιμος τραγουδοποιός, ένας σύγχρονος Αχιλλέας που σήκωσε τα χέρια του κι έβγαλε τα μάτια του, ο ανόητος. Αυτό το άδοξο τέλος του, ωστόσο, αποτελεί την πιο ισχυρή επιβεβαίωση του αυθεντικού χαρακτήρα των τραγουδιών του. Διάλεξα τον Τρελό, αφενός μεν γιατί το ερμηνεύει ο μοναδικός Μανώλης Μητσιάς και αφετέρου γιατί είναι τ ρ α γ ο υ δ ά ρ α από μόνο του.


Ο τρελός (στίχοι-μουσική: Άκης Πάνου)

Άσ’ τον τρελό στην τρέλα του
Και μην τον συνεφέρεις
Τι κρύβει μέσα το μυαλό
Ενός τρελού, δεν ξέρεις

Μπορεί να βρεις στην τρέλα του
Αυτά που ’χει ποθήσει
Και που δεν αξιώθηκε
Να δει και ν’ αποκτήσει

Βρε άσ’ τον τρελό στην τρέλα του
Άσ’ τονε στ’ όνειρό του
Τον κόσμο αυτόν σιχάθηκε
Κι έφτιαξε έναν δικό του


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 25-07-10, 16:31
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Παλιό μα διαχρονικό. Η ιστορία του επαρχιώτη νέου που έρχεται στην πόλη με όλη την ορμή που έχει μαζέψει για να ισοπεδωθεί τελικά και να αφομοιωθεί από την τραγική ομοιομορφία του συνόλου. Αποπνικτική η ατμόσφαιρα που βγαίνει απ’ το τραγούδι, ειδικά αυτές οι πεθαμένες Κυριακές... σου πλακώνουν το στήθος. Τα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου που μ’ αρέσουν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στίχοι ειλικρινείς ( αυτοβιογραφικοί; ). Πανέμορφη η μουσική του Αντώνη Βαρδή.


Με το Μπομπ Ντύλαν

(στίχοι: Πάνος Φαλάρας, μουσική: Αντώνης Βαρδής)

Με νικοτίνη δυνατή και το Μπομπ Ντύλαν
και τους ρεμπέτες στα παλιά γραμμόφωνα
τα όνειρά μου στην πρωτεύουσα με στείλαν
για να μιλάω πάντα χαμηλόφωνα

Αναψυκτήρια φτηνά και καφενεία
και πεθαμένες Κυριακές μ' αρρώστησαν
Όλη η ζωή μου φεύγει δίχως σημασία
Πολλή σιωπή τα όνειρά μου κόστισαν

Πάνω σε τοίχους πονηρές οι διαφημίσεις
στην τηλεόραση και στα ραδιόφωνα
κι εσύ γυρεύεις στα κανάλια να με κλείσεις
για να μιλάω πάντα χαμηλόφωνα

Με νικοτίνη δυνατή και το Μπομπ Ντύλαν
και τους ρεμπέτες στα παλιά γραμμόφωνα
τα όνειρά μου στην πρωτεύουσα με στείλαν
για να μιλάω πάντα χαμηλόφωνα


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Nelly για αυτό το μήνυμα:
Archmage (26-07-10)
  #10  
Παλιά 02-10-10, 02:44
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Στη συνέχεια του αφιερώματος, θα βάλω ένα αγνώστου πατρός αλλά γνωστού βεληνεκούς τραγούδι. Πρόκειται για το δημοτικό Ένα παλικάρι είκοσι χρονώ, που, προσωπικά, είναι από τα αγαπημένα μου. Γι’ αυτό, ευθύνεται κυρίως το τελευταίο συγκλονιστικό δίστιχο.
Πονεμένο και αντρίκιο, στον αντίποδα της μπαμπεσιάς που περιγράφει.

Για το ακουστικό μέρος προτίμησα τις πιο πειραγμένες εκδοχές: τη «ροκ» διασκευή του (στην αρχή θα σας ξενίσει αλλά μετά θα σας αρέσει) και την πολύ ιδιαίτερη ερμηνεία του Χ. Κονιδάρη. Διαλέξτε και πάρτε.


Ένα παλικάρι είκοσι χρονώ

Ένα παλικάρι είκοσι χρονώ
Τ' άρματα του δώσαν για τον πόλεμο

Πόλεμο δε βρήκε πίσω γύρισε
Στα μισά του δρόμου νεροδίψασε

Έσκυψε να πιει νερό στο Γιουλ Μπαξέ
Εκεί μία σφαίρα τόνε λάβωσε

Σύρε πες στην μάνα μ' την μπαμπόγρια
Και στην αδερφή μου την καλόγρια

Θέλει ας βάλει μαύρα θέλει ας παντρευτεί
Μένα με σκοτώσανε στο Γιουλ Μπαξέ
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Nelly για αυτό το μήνυμα:
Easty (02-10-10)
  #11  
Παλιά 10-10-10, 23:07
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Το κορίτσι του Τσιτσάνη που, μόνο και χωρίς ντροπή, τριγυρνά ψάχνοντας το φως μες στα σκοτάδια και που κανείς δε μπορεί να το καταλάβει, έχει κάτι από μαχητικότητα, κάτι από γνήσιο ρομαντισμό και οδηγείται σε μια ένδοξη ήττα. Είναι μια τραγική φιγούρα, αναρχική πρωτίστως, που παλεύει για μιαν αλήθεια που δε φαίνεται, και γι’ αυτό της καταλογίζουν τρέλα. Κι αν δε γίνουν οι «τρελοί» κι οι αλλοπαρμένοι τραγούδι, ποιοι θα γίνουν; E;


Βραδιάζει γύρω (στίχοι-μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης)

Βραδιάζει γύρω
κι η νύχτα απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στη γη

Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί
στα σκοτάδια να βρει

Μπορεί να το ’χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα κρατούνε τη δόλια καρδιά

Μπορεί ακόμα μπορεί
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει να μάθει ποτέ το γιατί.


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Nelly για αυτό το μήνυμα:
Archmage (11-10-10)
  #12  
Παλιά 13-11-10, 03:25
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Τι να σχολιάσω εδώ; Δε μπορώ να σχολιάσω. Ακούστε τον παμμέγιστο, οι άνδρες, για να μάθετε πώς σας γουστάρουμε να σκέφτεστε.


Καλύτερα μαζί σου και τρελός
(στίχοι: Σπύρος Γιατράς, μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης)

Πέταξα τα σκεπάσματα
Και φόρεσα ό,τι βρήκα
Και μες στη νύχτα με βροχή
Τρεις παρά δέκα βγήκα

Ρωτάω «καρδιά μου πού με πας;»
Μου λέει «σε κείνη π’ αγαπάς»
Καλύτερα μαζί σου και τρελός
Παρά μονάχος μου και λογικός

Πάταγα στα βροχόνερα
Και μ’ έδερνε τ’ αγιάζι
Μα μόνο η αγάπη σου
Εμένανε με νοιάζει

Ρωτάω «καρδιά μου πού με πας;»
Μου λέει «σε κείνη π’ αγαπάς»
Καλύτερα μαζί σου και τρελός
Παρά μονάχος μου και λογικός


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Nelly For This Useful Post:
Chressida (13-11-10), Nikoscot (10-04-11)
  #13  
Παλιά 13-11-10, 04:35
Το avatar του χρήστη sknipa
sknipa Ο χρήστης sknipa δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 27-11-10 03:09
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
για να ερθουμε στα ισα παλαιον ρεμπετικο του πετρου αναγνωστακη οχι οτι εσεις οι γυναικες θα μαθετε πως σας γουσταρουμε εμεις να σκεφτεστε!!!!!!

οι δεκα συμβουλες


δεκα συμβουλες εχω να σου πω
αν κυρα μου θες για να σ' αγαπω..

πρωτον δεν θ' αντιμιλας
δευτερον δεν θα γκρινιαζεις
τριτον οταν θα πονω
με στοργη θα μ'αγκαλιαζεις


τεταρτον δεν θα σ' ακουσω
"κανε μου κι αυτο το λουσο"
πεμπτον θα περνας κυρα μου
συμφωνα με τον παρα μου

εαν δεν εφαρμοσεις τις δεκα συμβουλες εγω θα μπλεξω μ' αλλην και συ πικρα θα κλαις

εκτον επειδη ειμαι νευρικος
δεν θα με ρωτας ποτε που και πως
εβδομον μην προσπαθεις τον αερα να μου παρεις
ογδοον για μουσικη μπουζουκακια θα γουσταρεις
εννατον στα βασανα μου θασαι η παρηγορια μου
δεκατον λοιπον και τερμα μην μου πεις ποτε σου ψεμμα


εαν δεν εφαρμοσεις τις δεκα συμβουλες εγω θα μπλεξω μ' αλλην και συ πικρα θα κλαις

Για ακροαση εδω!


__________________
εγνωρισα τον (την) ανθρωπο κι αγαπησα τα ζωα
(παλαια ελληνικη παροιμια)

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη sknipa : 13-11-10 στις 08:19
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 29-11-10, 23:15
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
...


Μου σπάσανε το μπαγλαμά
(στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, μουσική: Απόστολος Καλδάρας)

Μου σπάσανε το μπαγλαμά
Κάτι παλιόμαγκες εχτές αργά
Τον σπάσανε
Και φύγανε
Τα τέλια μ’ απομείνανε

Τίγκι τίγκι μου ’διωχνε τον πόνο
Και κυλούσε η παλιοζωή

Τον είχα σα μικρό παιδί
Και βασιλιά μες στο τσαρδί
Αυτός μαζί μου πόναγε
Αυτός με καταλάβαινε

Με τις γλυκές του τις πενιές
Μου γιάτρευε πολλές πληγές
Τώρα στο έρμο μου τσαρδί
Αχ ποιος θα με παρηγορεί


Για ακρόαση εδώ.
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 30-11-10, 21:17
Το avatar του χρήστη quantum
quantum Ο χρήστης quantum δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 30-08-12 14:27
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Δεν ξέρω αν έχω "πιάσει" το ύφος των τραγουδιών που ταιριάζουν σε αυτή την ενότητά απλά θέλω να μοιραστώ αυτό το τραγούδι γιατί είναι από τα πιο αγαπημένα μου! ( αν είναι άσχετο μπορεί να διαγραφεί )

Στέρεο Νόβα- Κλεμμένο Ποδήλατο /1992/

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι
κι από ένα σημείο τής Γης αυτός ο ήλιος θ' ανατέλλει
πιο όμορφος από ποτέ / σα στρογγυλό χρυσάφι
θα λάμψει στο βλέμμα σου σα μεγάλο διαμάντι

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
είναι πιο έντιμα απ' αυτά που μας πλασάρει ο νόμος
ο νόμος μιας εταιρίας, ο νόμος μιας πολιτείας
Η χώρα μου είναι αποικία μιας πιο μεγάλης αποικίας

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
κρατώντας το χέρι σου για πάντα
στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα
κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες σου κι όλα τα πλαστικά όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε
ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
σε χιονισμένα τοπία, σε δέντρα από μελάνι
ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση
προς το θεό, μια άλλη χώρα, μια άγνωστη διεύθυνση
στην οθόνη ενός κομπιούτερ, στα όνειρα του σκύλου
στο ουράνιο τόξο, στην καρδιά ενός φίλου

Φύλαξε τις εικόνες κι όλα όσα πιστεύεις
στο βιβλίο των ματιών σου είναι όλα αυτά που θέλεις
Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι.
__________________
Αν ξεχάσεις το παρελθόν,είσαι υποχρεωμένος να το ξαναζήσεις
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 13:55.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.