Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Άνθρωπος και Κοινωνία > Ανθρώπινες Σχέσεις και Συναισθήματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολογήστε το θέμα Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 17-07-07, 18:08
Το avatar του χρήστη fifi
fifi Ο χρήστης fifi δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 06-01-24 17:01
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
γυριστε λιγο πισω στα θρανια..

Θα ηθελα εδω να πουμε ο καθενας το πιο αστειο/συγκινητικο περιστατικο που του ερχεται στο μυαλο απο τα σχολικα του χρονια...


Με αφορμη το θεμα για την ταινια του Moebius θυμηθηκα το μαθηματικο μου στη δευτερα λυκειου,ηταν ενας τυπος με βαθια αγαπη για τα μαθηματικα...Εμενα δε η σχεση μου με τα μαθηματικα πασιγνωστη..απο την εκτη δημοτικου που καναμε εξισωση του τυπου 3χ+5=2 ειχα αποφασισει οτι θελω να παω τριτη δεσμη
Mε σηκωνει στον πινακα...'αποδειξε μου οτι αυτο το σχημα ειναι τραπεζιο'.Τρομος με κυριευσε εμενα- - και λεω με αποφασιστικοτητα..'εε..χμ..α οδεικνυεται επειδη το βλεπουμε;' Πανικος στην ταξη οπως καταλαβαινετε,εξαλλος ο μαθηματικος και γυριζει και μου λεει το προφητικο:'Φανη παιδι μου...ασε τα μαθηματικα και πιασε μονο την κιθαρα σου..τραγουδα..τετοια κανε...ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΑΝΤΩΣ'

ε..τι να κανω και εγω; τη συμβουλη του ακολουθησα..αλλο που δεν ηθελα..
__________________
...When there's nothing left to burn, you have to set yourself on fire....
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην fifi για αυτό το μήνυμα:
konstantin@ (29-10-10)
  #2  
Παλιά 17-07-07, 19:23
Το avatar του χρήστη tertios
tertios Ο χρήστης tertios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 11:47
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Θυμαμαι που ειμαστε στο Α Γυμνασιο Αρρενων (1972), ολοι ερωτευμενοι με την φιλολογο, νεαρή κοπέλλα 28 χρονών, Κα Αντιγόνη Λιάκου, πανεμορφη, φοβερη δασκαλα και με απέραντες γνωσεις. Τι δεν καναμε για να τη κερδισουμε......αποτελεσμα πήρα αρχαια 20, Νεα 18, Λατινικα 19, Ιστορία 20....

Την ημερα που μας εδινε τα απολυτηρια και εμεις καψουριζαμε.....ήρθε συνοδευμενη απο τον .....αντρα της. Ποτε δεν μας ειχε αναφερει οτι ηταν παντρεμενη (οχι οτι θα αλλαζε και τιποτε στη καρδια των εφηβων βεβαια)

Μου εμεινε ο ανεκπληρωτος ερωτας και οι σχεδόν τέλειες γνωσεις των ανωτερω.
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!!
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 17-07-07, 19:33
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ειχα βαλει κρεμμυδια κατω απο το θρανιο καποιου που δεν πηγαινα :Ρ
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 17-07-07, 19:44
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Τελευταία τάξη σχολείου, τότε ΣΤ Γυμνασίου σήμερα Γ Λυκείου. Μαζεύονται όλες οι γνωστές φυσιογνωμίες, έτοιμες να γλεντήσουμε την τελευταία χρονιά και να κάνουμε πιο ισχυρό, τον τρόμο των καθηγητών γι αυτήν την πιο ατίθαση τάξη όλων των εποχών.

Κάτι ακούσαμε ότι «αρχαίος» θα είναι ένας άγνωστος γηραλέος καθηγητής, που θα μας έκανε Αντιγόνη. Είχαμε ήδη προμηθευτεί τα λυσάρια και σχεδιάζαμε τα σκασιαρχεία που θα κάναμε στα Αρχαία φέτος.

Κτυπάει το κουδούνι μπαίνει μέσα, ένας ψηλός ξερακιανός, αλλά ευθυτενής.
Κύριοι καλημέρα σας και καλή χρονιά, παρακαλώ ακολουθείστε με έξω.

Κόκαλο εμείς, που μας πάει αρχαία έχουμε ή γυμναστική;

Κατεβαίνουμε στον δρόμο μπροστά εκείνος πίσω εμείς και από μία περίεργη για εμάς αίσθηση, δεν βγάζαμε άχνα.

Ερχόμαστε στην στάση της Κυψέλης και εκεί μας ρωτάει αν έχουμε λεφτά για εισιτήριο. Ανεβαίνουμε σε ένα τρόλεϊ και πάμε.

Φτάνουμε στις στήλες του Ολυμπίου Διός και μας ψιθυρίζει κατεβαίνουμε εδώ.
Περπατάμε την Διονυσίου Αρεοπαγίτου και μπαίνουμε στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου (δίπλα στο Ηρώδειο). Μας καθίζει στην πρώτη σειρά των κερκίδων και αυτός πάει στο κέντρο και ξεκίνησε να απαγγέλλει :

Ω κοινόν αυτάδελφον Ισμήνης κάρα,
αρ’ οισθ’ ότι ο Ζεύς των απ’ Οιδίπου κακών
οποίον ουχί νων έτι ζώσαιν τελεί.

Ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνης κάρα,
ἆρ' οἶσθ' ὅ τι Ζεὺς τῶν ἀπ' Οἰδίπου κακῶν
ὁποῖον οὐχὶ νῷν ἔτι ζώσαιν τελεῖ
Οὐδὲν γὰρ οὔτ' ἀλγεινὸν οὔτ' ἄτης ἄτερ
οὔτ' αἰσχρὸν οὔτ' ἄτιμόν ἐσθ' ὁποῖον οὐ
τῶν σῶν τε κἀμῶν οὐκ ὄπωπ' ἐγὼ κακῶν.
Καὶ νῦν τί τοῦτ' αὖ φασι πανδήμῳ πόλει
κήρυγμα θεῖναι τὸν στρατηγὸν ἀρτίως;
Ἔχεις τι κεἰσήκουσας; ἤ σε λανθάνει
πρὸς τοὺς φίλους στείχοντα τῶν ἐχθρῶν κακά; (για όσους βλέπουν πολυτονικό)

Μαγεμένοι εμείς τον ακούγαμε να λέει μερικές στροφές ακόμα και μετά ξεκίνησε να μας εξηγεί τον μύθο της Αντιγόνης.

Για πρώτη χρονιά τα αρχαία απέκτησαν νόημα, αυτό έγινε το λατρεμένο μας μάθημα, μπορεί άλλα καθηγητές να πέρασαν τα πάνδεινα μαζί μας, αλλά εκείνος στο τέλος είχε την χαρά να δει όλους μας να έχουμε βελτιώσει τον βαθμό μας από άλλες χρονιές.

Αγαπήσαμε όλοι τον Αντώνη Σοφό και κάποτε στην παλιά AcroBase πριν 17 χρόνια ανέφερα, μεταξύ άλλων αυτόν τον καθηγητή. Μήνες αργότερα, μια Κυριακή πρωί, παίρνω ένα προσωπικό μήνυμα, από έναν αγαπημένο μου φίλο, τον αείμνηστο Ηλία Παντελούς (Infant στην AcroBase και καθηγητή Αγγλικών).

Το μήνυμα έλεγε :

Αγαπητέ Στέλιο κοινός μας γνωστός σου στέλνει αυτό το μήνυμα, πάρε με τηλέφωνο μόλις το διαβάσεις :

Αγαπητέ μου Στέλιο,
Τυχαίνει να συναντάμε παλιούς μας μαθητές και να μας λένε ότι μας θυμούνται και μας αγαπάνε.

Όμως όταν διαβάζεις ότι ένας μαθητής σου, σε ανέφερε σε ένα τρίτο χώρο, χωρίς να κάνει κομπλιμέντα, αυτό είναι η μεγαλύτερη απολαβή για ένα δάσκαλο.

Από τα βάθη της καρδιάς μου σ’ ευχαριστώ και θέλω πολύ να σε δω.

Υπογραφή

Αντώνης Σοφός

Λίγο αργότερα πήρα τηλέφωνο τον κοινό μας φίλο και πήγα εκείνη την ώρα σπίτι του να ξαναδώ τον αγαπημένο μου καθηγητή.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 19-07-07, 03:05
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ωχ, βρε Φανούλα! Τι θες να θυμηθούμε τώρα...
Το παιδεύω από την ώρα που το 'βαλες, αλλά δεν θέλω να θυμηθώ και πολλά. Πικραμένα χρόνια, για άλλους λόγους, γιατί στα μαθήματα δεν είχα κανένα πρόβλημα. Πήγαινα σε όλα καλά, τέλειωσα καλά και μπήκα στο Πανεπιστήμιο χωρίς φροντιστήριο. Κανένα ιδιαίτερο χρώμα...

Όμως για να μη σου χαλάσω το χατίρι, έχω μια γλυκιά ανάμνηση από την καθηγήτρια των Αγγλικών μου στο Αρσάκειο. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά της - έχει διαγραφεί με πολλά άλλα πράγματα της εποχής από τη μνήμη, σαν ένα format στον εγκέφαλο - αλλά έχω ακόμα την εικόνα της στο μυαλό μου. Είχε παρουσιαστικό σαν τη Μαρίζα Κωχ περίπου, στο πιο μελαχροινό.
Δεν ξέρω πώς με ενέπνευσε αυτή η γυναίκα, αλλά άρχισα να της δίνω επιπλέον εργασίες και αναλύσεις σε ένα βιβλίο με λογοτεχνικά κείμενα που είχε πέσει στα χέρια μου, της άρεσε όλο αυτό και ασχολιόταν με τα γραπτά μου πλέον του κανονικού μαθήματος. Έτσι αναπτύχθηκε μια βουβή σχεδόν αλλά πολύ τρυφερή πνευματική επαφή. Όταν τελείωσε η χρονιά που την είχα, θυμάμαι μου είχε κάνει δώρο τον Κλούβιο και τη Σουβλίτσα γιατί εκείνη την εποχή έκανα πολύ πετυχημένα τις φωνές τους. Τους έχω ακόμα... Όπως και το βιβλίο που χρησιμοποιούσα για τις εργασίες μου...

Εκείνη είχε προτείνει στη μητέρα μου να φροντίσει ώστε να σπουδάσω να γίνω ξεναγός γιατί είχε διακρίνει δυο μεγάλες αγάπες: τις ξένες γλώσσες και τα ταξίδια... Κάποτε μάλιστα, τελειώνοντας το σχολείο, είχα κάνει και αίτηση στο Iason tours για αντίστοιχες θέσεις που είχαν διαθεσιμότητα και ψάχναν για νέα άτομα. Τότε η μητέρα μου... μου έκρυψε το διαβατήριο και... έκανε κι ένα σχετικό τηλεφωνηματάκι στην εταιρεία γιατί πίστευε πως όλοι αυτοί ήταν έμποροι λευκής σαρκός! Έτσι έληξε άδοξα κι ένα από τα όνειρά μου...

Αυτήν την καθηγήτρια όμως, θα ήθελα κάποια στιγμή να την ξαναβρώ...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 29-10-10, 11:59
Το avatar του χρήστη konstantin@
konstantin@ Ο χρήστης konstantin@ δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 12-06-14 11:59
Φύλο: Γυναίκα
Πολύ μου αρέσει να γυρνάω στα μαθητικα μου χρόνια
Ενα αστείο περιστατικό που θυμάμαι είναι, ένα πρωινό και ενω είχαμε μπεί στην σειρά..η επιλογή της μαθήτριας για την προσευχή είχε γίνει..οι καθηγητές ήταν ετοιμοι ..
Η μαθήτρια αρχίζει να λεει την προσευχή Πατερ ημων....
Ελα όμως που όλα τα παιδια είχαμε όρεξη για κουβεντούλα...και μπουρου μπουρου εμείς...ναι το κουσούρι αυτό μου έχει μείνει ακόμη
Ο Γυμνασιαρχης πολύ εκνευρισμένος...βουτάει το μικρόφωνο απο την μαθήτρια και λέει...

Σιωπή Κανίβαλλοιιιιιιιιιι
Για μια στιγμή παγώσαμε όλα τα παιδιά...γιατι ο συγκεκριμένος Γυμνασιαρχης ήταν κέρβερος...όλοι το γνωρίζαμε.
Εμείς όμως μετά απο 10 δευτερόλεπτα συνεχίζαμε την κουβεντούλα μας.
__________________
Την ουσία δεν την βλέπεις με τα μάτια,
την βλέπεις με την καρδιά.
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 29-10-10, 12:23
Το avatar του χρήστη Nikoscot
Nikoscot Ο χρήστης Nikoscot δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 17:24
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Μια μέρα στο δημοτικό, στο διάλλειμα, θέλωντας να παίξουμε μπάλα δίχως να έχουμε μια μπάλα, βρήκαμε ένα ξεραμένο αρτουλάκι, σχεδόν ολόκληρο. Του έλειπε μόνο μια δαγκωνιά.
Ξεκινήσαμε να το κλωτσάμε, όπως επίσης και τα καλάμια των "αντιπάλων" και μια στιγμή εμφανίζεται ο δάσκαλός μας..... "δεν ντρέπεστε, να κλωτσάτε το σώμα του Χριστού! Σταματήστε και ελάτε μέσα στην αίθουσα"
Μας έστησε μπροστά στον πίνακα, στην σειρά, σαν να είμαστε στο εκτελεστικό απόσπασμα, ανοίξαμε όλοι τις παλάμες μας (και τις δύο) και χρησιμοποιώντας την αγαπημένη μας ( ) βέργα μας έκανε ολωνών μας τα χέρια μπλάβα, σαν τα πατζάρια.
__________________
"We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars." Oscar Wilde
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 29-10-10, 12:49
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Πολλές ιστορίες θα μπορούσα να σας διηγηθώ, θα σας πάω όμως στην τελευταία τάξη του δημοτικού σχολείου, τότε που η βέργα του δασκάλου άφηνε πολλά σημάδια στο σώμα μα και στην ψυχή…


Το σχολείο και ο δάσκαλος.

Μια άλλη μέρα για κακή μου τύχη με είδε ο δάσκαλος που εκείνη την ώρα πήγαινε στον κήπο του και με φώναξε να πάω κοντά του. Εγώ πάγωσα από το φόβο μου, ήξερα πως ερχόταν τιμωρία μεγάλη. Πόσα πουλιά έχεις στην τσέπη σου Γιαννιό με ρώτησε. Πέντε του απάντησα εγώ τρέμοντας από το φόβο μου. Αύριο το πρωί στο σχολείο να μου το θυμίσεις πριν από το μάθημα μου είπε και έφυγε.
Την επόμενη ημέρα σκέφτηκα να κάνω τον άρρωστο και να μην πάω στο σχολείο μα φοβήθηκα μη γίνουν τα πράγματα χειρότερα και έτσι αποφάσισα να πάω αλλά να κάνω πως ξέχασα, ίσως να μη το θυμηθεί είπα. Λίγο όμως προτού τελειώσει το τελευταίο μάθημα φαίνεται πως το θυμήθηκε και πετάχτηκε σαν ελατήριο από τη θέσει του. Για έλα εδώ Γιαννιό, τι σου είπα χθες; Το ξέχασα κύριε είπα και η καρδιά μου πήγε να σπάσει από το φόβο μου. Πόσα πουλιά μου είπες ότι σκότωσες, με ξαναρώτησε αγριεμένος. Πέντε κύριε του απάντησα. Πέντε λοιπόν βεργιές στα χέρια κι’ άλλες πέντε γιατί το ξέχασες.
Το μεσημέρι στο φαγητό πως να κρατήσω το πιρούνι με τα πρησμένα χέρια μου. Μα και οι γονείς μου συνήγοροι του δασκάλου, καλά σου έκανε είπαν, ξύλο κι’ αυτοί, μα και για ψήλου πήδημα τράβηγμα των αυτιών μέχρι να ματώσουν.
Μια φορά θυμάμαι ο δάσκαλος χτύπησε με τη βέργα τα χέρια της κόρης του, που κι’ αυτή ήταν στην έκτη τάξη γιατί δεν ήξερε καλά κάποιο μάθημα. Ύστερα όμως από λίγο εκείνη λιποθύμησε και έπεσε από το θρανίο. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Την πήρε στα χέρια του και άρχισε να τρέχει για τον γιατρό. Πιστέψαμε τότε πως ίσως να σταματούσε το κακό, μα αυτός το βιολί του, με το παραμικρό ξύλο.
Κάποια άλλη φορά είπε σε κάποιο παιδί να του φέρει μια βέργα από το κτήμα του που ήταν σε κάποια ρεματιά. Έκοψε λοιπόν εκείνο μια βέργα από κάποιο δέντρο, την καθάρισε καλά από τον φλοιό της και το πρωί την έφερε στο δάσκαλο. Πες μου τώρα και το μάθημα του είπε. Μα για κακή του τύχη έκανε κάποιο λάθος και η βέργα που πριν είχε δώσει στο δάσκαλο εγκαινιάστηκε στα χέρια του.
Το ποτήρι όμως ξεχείλισε ένοιωθα μέσα μου κάτι σαν μίσος για τον δάσκαλο, με δέκα χτυπήματα συνεχόμενα ποτέ κανένα παιδί δεν τιμωρήθηκε. Έπρεπε κατά τη γνώμη μου να τον εκδικηθώ, πως όμως; Και η ιδέα στο παιδικό μου μυαλό δεν άργησε να έρθει, ένα σχέδιο που έβαλα σε εφαρμογή αμέσως.
Μόλις βράδιασε, πήρα κρυφά ένα πριόνι και το φακό μου, και πήγα στο σχολείο. Το κλειδί της πόρτας ήταν πάντα κρεμασμένο μ’ ένα κορδόνι σ’ ένα καρφί δίπλα στην είσοδο. Αφού κοίταξα τριγύρω και βεβαιώθηκα πως δεν με είδε κανένας, ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα μέσα. Το σχέδιο μου ήταν να πριονίσω την καρέκλα του δασκάλου που βρισκόταν πάνω στην έδρα. Για να μη φανούν όμως ίχνη από το πριόνισμα, πήρα την καρέκλα και βγήκα έξω στην αυλή του σχολείου. Εκεί σε μια γωνιά άρχισα να κάνω τομές στα πόδια της καρέκλας. Αφού τελείωσα και καθάρισα τα ίχνη που άφησα, την έβαλα στη θέση της, κλείδωσα την πόρτα και έφυγα γρήγορα για το σπίτι μου, φροντίζοντας να μη βγω έξω, μα να διαβάσω και καλά τα μαθήματα μου.
Την άλλη μέρα από τους πρώτους έφτασα στο σχολείο περιμένοντας το δάσκαλο. Στην ώρα του λοιπόν ανέβηκε στην έδρα, πήρε στα χέρια του τη βέργα, τη χτύπησε δυνατά πάνω στο γραφείο όπως έκανε πάντα και κάθισε στην ετοιμόρροπη καρέκλα. Που να αντέξει όμως το βάρος του ύστερα από την εγχείρηση που έκανε το πριόνι μου, τα πόδια της διαλύθηκαν κι’ εκείνος βρέθηκε κάτω από την έδρα κρατώντας τη μέση του. Όλα τα παιδιά γελούσαν ασταμάτητα. Αυτό όμως κράτησε λίγο γιατί μόλις φάνηκε πως η καρέκλα ήταν παγιδευμένη ποιος είδε το δάσκαλο και δε φοβήθηκε, μέχρι και την αστυνομία ειδοποίησε. Έναν έναν μας περνούσε από ιερή εξέταση. Για κάποια στιγμή φοβήθηκα, μα πάλι αφού δεν με είδε κανένας δεν θα μπορούσε να με κατηγορήσει ο δάσκαλος αν και ήμουνα μέσα στους δυο τρεις υποψήφιους δράστες κατά τη γνώμη του δασκάλου, που στην προκειμένη περίπτωση δεν έπεφτε και έξω.
Όλη η μέρα πέρασε με το δάσκαλο και ένα χωροφύλακα να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να βρουν τον ένοχο. Στο σπίτι μου η μητέρα μου διαβεβαίωσε το δάσκαλο πως ήμουν στο σπίτι διαβάζοντας όλο το προηγούμενο βράδυ.
Τελικά όσο κι’ αν έψαξε δεν έμαθε ποτέ ποιος ήταν ο δράστης που τον έριξε από την καρέκλα και να χτυπήσει αρκετά όπως φαινόταν από το περπάτημα του. Το κακό όμως ήταν πως τα χτυπήματα στα χέρια με τη βέργα από τέσσερα έγιναν έξι και μάλιστα μας χτυπούσε με όλη του τη δύναμη. Αυτό το είχα βάρος στη συνείδηση μου γι’ αυτό και αποφάσισα δεύτερο χτύπημα, πιο δυνατό από το πρώτο. Τον σκορπιό σκέφτηκα.
Στο χωριό μου, όποια πέτρα κι’ αν σήκωνες, θα έβρισκες και κάποιον από κάτω με το φαρμακερό του κεντρί στο τέλος της ουράς σηκωμένο πάντα προς τα πάνω. Βρήκα λοιπόν έναν αρκετά μεγάλο και τον έβαλα σπρώχνοντας τον μ’ ένα ξύλο σ’ ένα άδειο πακέτο από τσιγάρα. Σκέφτηκα λοιπόν σε κάποιο διάλλειμα που ο δάσκαλος έβγαινε έξω να τον ελευθερώσω πάνω στο γραφείο του. Τον έκρυψα λοιπόν στην αυλή του σπιτιού μου και την επόμενη ημέρα ξεκινώντας για το σχολείο τον πήρα μαζί μου.
Ο δάσκαλος κάθε φορά την ώρα του διαλείμματος, άνοιγε το πακέτο με τα τσιγάρα που ήταν πάντα πάνω στο γραφείο, έπαιρνε ένα και το κάπνιζε έξω στην αυλή. Ήρθε λοιπόν το τελευταίο διάλειμμα και έβαλα σε εφαρμογή το σχέδιό μου. Κοίταξα γύρω μου όλα, τα παιδιά έπαιζαν στην αυλή, κανένα μέσα στην τάξη. Πήγα τότε στο γραφείο του, μα σαν είδα το πακέτο με τα τσιγάρα του, άλλαξα σχέδιο. Θαρρώ πως είναι καλύτερα να βάλω τον σκορπιό μέσα στο δικό του πακέτο είπα κ’ άρχισα να σπρώχνω μ’ ένα μολύβι το σκορπιό αναγκάζοντας τον να μετακομίσει από το δικό μου πακέτο στο μισογεμάτο του δασκάλου.
Πέρασε το διάλειμμα κι’ άρχισε το μάθημα της τελευταίας ώρας, μα εγώ που μυαλό, τα μάτια μου ήταν καρφωμένα πάνω στο πακέτο με τα τσιγάρα του δασκάλου.
Ήρθε λοιπόν η ώρα και σχολάσαμε, όλα τα παιδιά έτρεχαν να βγούνε έξω μα εγώ καθόμουν στη θέσει μου, δεν ξέρω τι έπαθα, σκεφτόμουν πως ίσως και να πέθαινε ο δάσκαλος από το δηλητήριο του σκορπιού πράγμα που δεν το ήθελα. Ενώ λοιπόν σηκωνόταν από την καρέκλα του και ήταν έτοιμος να πιάσει το πακέτο, έτρεξα προς το μέρος του και με όλη τη δύναμη της φωνής μου του φώναξα. Μη κύριε μην ανοίξεις το πακέτο μέσα έχω βάλει ένα σκορπιό μα μετάνιωσα, δε θέλω να πάθετε κάποιο κακό. Τότε πρόσεξε πως ήμουν ακόμα μέσα στην τάξη. Με κοίταξε λοιπόν καλά καλά στα μάτια λες και μ’ έβλεπε για πρώτη φορά. Χωρίς να πει λέξη, άνοιξε το πακέτο με προσοχή. Ο τεράστιος σκορπιός άρχισε να κινείται με σηκωμένη την ουρά του. Εγώ τότε άπλωσα τα χέρια μου και του είπα. Αυτή τη φορά κύριε μου αξίζει η τιμωρία και για όσα χτυπήματα θέλετε να μου δώσετε. Πήρε λοιπόν τη βέργα στα χέρια του, μα την άφησε πάλι κάτω. Πέσμου Γιαννιό με ρώτησε, αφού με μισείς όπως φαίνεται, γιατί με προειδοποίησες τώρα; Μα σας είπα κύριε, δεν θέλω να πάθετε κακό, λάθος έκανα το μετάνιωσα και σας ζητώ συγνώμη. Όμως κύριε θέλω να σας ρωτήσω, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μάθουμε γράμματα, παρά μονάχα με το ξύλο; Και μάλιστα με τόση δύναμη που να ματώνει κι’ η ψυχή μας; Αυτός όμως δεν μου απάντησε, πήρε τη βέργα στα χέρια του κι’ άρχισε να την περιεργάζεται λες και την έβλεπε πρώτη φορά. Ποιος ξέρει είπα μέσα μου πόσα χτυπήματα θα μου καταφέρει. Εκείνος όμως την έβαλα πάνω στα απλωμένα χέρια μου και μου είπε να τη σπάσω. Εγώ τα έχασα, σπάστην λοιπόν μου είπε πάλι ενώ προσπαθούσε να βρει τον σκορπιό και να τον σκοτώσει, που εν τω μεταξύ είχε πέσει στο δάπεδο. Την έβαλα λοιπόν στη γωνία της έδρας και με το πόδι μου την έσπασα. Φύγε τώρα να πας στο σπίτι και να διαβάσεις καλά τα μαθήματα σου μου είπε, ενώ συνέχιζε να ψάχνει το σκορπιό.
Έφυγα λοιπόν από το σχολείο μα περίμενα λίγο πιο μακριά για να δω τι θα κάνει ο δάσκαλος.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι που φάνηκε στο δρόμο, να βαδίζει αργά για το σπίτι του, ποιος ξέρει τι να σκεφτόταν άραγε. Ένα όμως ήταν σίγουρο, το ξύλο κόπηκε μια για πάντα.


''Από το βιβλίο μου ''Ένα παιδί στα όνειρα του οδοιπορεί.''
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
HelenA (14-03-11), vgiagias (29-10-10), Xenios (29-10-10)
  #9  
Παλιά 29-10-10, 15:29
Το avatar του χρήστη vgiagias
vgiagias Ο χρήστης vgiagias δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 27-01-18 14:21
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Το πιο αστείο που θυμάμαι είναι στην Γ. Γυμνασίου που έγραψα πρόχειρο διαγώνισμα στην Ιστορία για βαθμούς τριμήνου.
Περιέγραφα μια μάχη και ανέφερα, ότι σε αυτήν την μάχη "σκοτώθηκαν 5.000 ΝΕΚΡΟΙ"
Δεν φαντάζεστε τι γέλιο έπεσε όταν μας διάβασε "τα μαργαριτάρια" και μέσα σε αυτά,ήταν και τα δικά μου.
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 29-10-10, 20:00
Το avatar του χρήστη maralin
maralin Ο χρήστης maralin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 25-03-24 17:33
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Πως τυχαινε και παντα βρισκομουν στο χειροτερο τμημα του σχολειου..
α λυκειου,μαθημα βαρδια απογευματινη,α τριμηνο ωρα τελευταια....
δυο συμμαθητες απεναντι (στα τελευταια θρανια )ειχαν τη φαϊνη ιδεα,να ψησουμε μια ρεγγα που ειχαν φερει μαζι τους!!!!!!!!!αχαχαχαχαχαχχα..... .

Γ λυκειου,θρησκευτικα μας εκανε καποιος ιερεας καθηγητης...σε ενα διαγωνισμα τριμηνου,οπου κανεις δεν ειχε διαβασει, μεχρι να δοθουν τα θεματα μονο σεισμος δε γινοταν στην ταξη,νευριαστηκε τοσο μα τοσο πολυ που το τι ξεστομισε δε λεγεται...πανε κ τα θρανια πανε κ οι εδρες....ωχ μανουλα μουλιγο ελειψε να παθει καρδιακο επεισοδιο !!!χιχιχιχι
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας......
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 03:47.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.