Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Αξιολογήστε το θέμα | Τρόποι εμφάνισης |
#16
|
|
||||
Μπα... κουβέντα να γίνεται.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#17
|
#18
|
|
||||
Θεωρώ ότι η αγάπη ειναι ένα συναίσθημα που το βιώνεις μόνος σου έτσι και αλλιώς. Ειναι κάτι αυστηρά προσωπικό και αμεταβίβαστο όπως η μοναξιά. Νιώθεις έτσι είτε γιατί βρήκες το άλλο σου μισό, είτε γιατί ήθελες κάποια στιγμη στη ζωή σου να το νιώσεις απεγνωσμένα. Θεωρώ πως δεν σβήνει ποτέ αν έιναι πραγματική ακόμα και αν ο πρώτος καιρός του έρωτα και του πάθους έχει παρέλθει. Βέβαια για να αγαπήσεις τον άλλο χρειάζεται να τον έχεις γνωρίσει και να τον έχεις ξεχωρίσει, συνήθως για στοιχεία που έχει και δεν έχεις. Είναι σαν να σε συμπληρώνει και να σε γεμίζει με ό,τι κουβαλάει επειδή είναι αυτός....!
Πάλι με έπιασε οίστρος...
__________________
τα πάντα ρει! |
#19
|
|
||||
Μα... αυτό είναι το ζητούμενο!
Όχι πως δεν έχω προσωπική άποψη επί του θέματος
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#20
|
|
||||
Υ.Γ: Κάποιον τον ξεχωρίζεις,τόσο για τα στοιχεία που έχει και εσύ δεν έχεις,όσο και για τα στοιχεία που έχετε κοινά.Αν κάποιος έχει μόνο όσα εσύ δεν έχεις,τον αισθάνεσαι 'ξένο',αν έχετε ακριβώς τα ίδια τότε κάποια στιγμή βαριέσαι και πάυει το ενδιαφέρον.Χρειάζεται λίγο απ'όλα
__________________
Αν ξεχάσεις το παρελθόν,είσαι υποχρεωμένος να το ξαναζήσεις |
#21
|
|
|||
θα ήθελα να μεταφέρω ένα κείμενο με λόγια για την Αγάπη από μια Γυναίκα που πάλεψε για την Αγάπη και κατάφερε πολλά....
το αφιερώνω στην Άννα που αναζητά την Αληθινή Αγάπη και σε Εκείνη που την καλλιέργησε….. Ξέρω ότι δεν είναι αυτό που ρωτάς Άννα αλλά κοίταξέ το.... Η αείμνηστη Γερόντισσα Ακυλίνα μιλά για την αγάπη. Κάνεις δεν μπορεί να καυχηθεί ότι ασκεί την αγάπη ούτε ο πιο μεγάλος ευεργέτης. Μπροστά στην αγάπη του Θεού, η αγάπη των ανθρώπων είναι μηδαμινή, όση κι αν είναι. Η αγάπη είναι πολυμήχανος, ο Θεός να μας φωτίζει να εξασκούμε την αγάπη που Εκείνος θέλει. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να εξασκεί την αγάπη όπου ο Θεός τον τοποθέτησε. Αν ήθελε να με έχει στο κόσμο και να τρέχω στα νοσοκομεία θα με είχε στον κόσμο. Με έφερε ο Θεός στο μοναστήρι άρα ένα άλλο είδος αγάπης θα εξασκήσω. Βρίσκει τον άλλο κατάλληλο να μείνει στον κόσμο και του δίνει την δύναμη να τρέχει και να υποφέρει και να υπηρετεί τον άρρωστο τον ανήμπορο. Έχει τον άλλον που κοιτάζει και διαθέτει τα κτήματα του για να βοηθά τους έχοντας ανάγκη και κανείς δεν παίρνει είδηση. Για όλους (υπάρχει) είναι δυνατή η εξάσκησης της αρετής, της αγάπης. Δεν είναι μονοπώλιο, για ορισμένους ανθρώπους. Όλοι μπορούν να την εξασκήσουν. Και ο πιο φτωχός και ο πιο αμαρτωλός και ο πιο Άγιος, όλοι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να πη: εγώ δεν μπορώ να εξασκήσω την αγάπη, ούτε κάποια μερίδα ανθρώπων να το πουν. Κάθε ένας είναι χρήσιμος εκεί που τον τοποθέτησε ο Θεός. Γι αυτό δεν τοποθετώ κανέναν πάνω από τους άλλους. Τον μοναχό ή την νοσοκόμα ή αυτούς που είναι στα γηροκομεία ή αυτούς που είναι άγνωστοι στην έρημο και προσεύχονται. Μια από τις ιδιότητες του θεού είναι η αγάπη. « ο Θεός αγάπη εστί». Εξασκώντας εγώ την αγάπη, την ειλικρινή, την καθαρή αγάπη, αυτήν που αντέχει στα μάτια του Θεού (όχι την υποκριτική, όχι αυτή που βλέπει ο κόσμος και με επαινεί) αυτήν που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μου ωφελούμαι γιατί αυτή η αγάπη αναπαύει τον Θεό, μας εξομοιώνει μαζί του. Ότι κάνουμε να είναι πολύ καθαρό, δηλαδή τώρα , αν το μάτι του Θεού έπεφτε επάνω μου, αυτό που κάνω να είναι πραγματικά αυτό που θα το δει ο θεός και θα ευχαριστηθεί. Εμπόδιο στην αγάπη στέκει μονάχα η φιλαυτία μας, το εγώ μας. Όταν υπάρχει αγάπη, χάνει κανείς τον εαυτό του. Η αγάπη δεν έχει παρέα, δεν έχει συντροφιά αποκλειστική, δεν έχει κύκλο στενό για να βρει την εφαρμογή της. Αγκαλιάζει τους πάντας όταν υπάρχει αληθινή αγάπη χάνει κανείς τον εαυτό του. Η αγάπη προς το Θεό, προς τον πλησίον, απαιτεί θυσία. Σαν πρώτη μεγάλη θυσία είναι το εγώ μας. Δεν υπηρετείται ο Θεός χωρίς θυσία. Η αγάπη δεν έχει φιλία. Αν δηλαδή πάσχει η φίλη μου συμπάσχω, αλλ΄ αν τύχει κάποιος άγνωστος που θα έχει πρόβλημα θα μπορώ να τον συμπαρασταθώ το ίδιο? Πολύ περισσότερο εάν κάποιος σε έχει θίξει προσωπικά, σε έχει ζημιώσει, θα νοιώσεις μετά το ίδιο γι αυτόν? Θα τον συγχωρήσεις ή θα νιώσεις απόσταση μ΄ αυτόν? Ο άνθρωπος που έχει αγάπη πάντα τα δικαιολογεί. Η αγάπη θέλει καλούς λογισμούς. Ο Θεός θα μας δικαιώσει, αν με αδίκησαν. Ας ξεχάσω το κακό, ας ξεχάσω αυτό που μου στέρησαν. Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το κακό. Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό που βρήκε αυτόν που μας έχει κάνει κακό, που μας αδίκησε κλπ να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά, πολύ φτωχά σκεπτόμαστε. «νίκα εν τω αγαθώ το κακό». Ο Θεός θέλει να ελεούμε, να συγχωρούμε. Έχει μεγάλη αξία η προσευχή αυτή την ώρα ιδιαίτερα μαλακώνει την ψυχή. Η ζήλια μειώνει την αγάπη, η φιλαυτία, τα δικαιώματα. Όταν τα βγάλουμε αυτά, γεμίζουμε απ΄ την αγάπη. Συνεχώς να πεθαίνει ο άνθρωπος χάριν της αγάπης. Ότι κάνουμε να είναι πολύ καθαρό. Να λιώνει κάνεις χάριν της αγάπης, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα. Αν δεν το κάνει, να ζητά συγχώρεση από τον Θεό. Τις λεπτομερές πρέπει να προσέχουμε τις γράφει ο Θεός. Ό Θεός της αγάπης να μας φωτίζει να την βρίσκουμε όπως την θέλει Εκείνος και να την εξασκούμε εκεί που είμαστε. Να γίνουμε καλοί, να φύγει το παραμικρό που έχει δόση κακότητας να αυξήσουμε σε αρετή αγάπης και εξυπηρετικότατος. Μην υπερτιμούμε τον εαυτόν μας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Να λέμε, Θεέ μου τίποτε δεν έκανα στη ζωή μου, ελέησε με εν ημέρα Κρίσεως. Το έλεος σου να το δείξεις τότε για τους γνωστούς και αγνώστους, για τους αγαπητούς και τους εχθρούς. |
#22
|
|
||||
Το παρόν θέμα καθώς και άπειρα άλλα περί αγάπης, έχουν μία μεγάλη μαύρη τρύπα στη ρίζα του ερωτήματος. Η έννοια "αγάπη" δεν είναι πλήρως ορισμένη, πράγμα το οποίο είναι λογικό αφού είναι ηθική έννοια.
Τα τυπικά στοιχεία της "αγάπης", δηλαδή ο σεβασμός, ο αλτρουισμός, η εμπιστοσύνη, η προσωπική ανάγκη, η ευφορία και η ανασφάλεια είναι στοιχεία που για τον καθένα είναι ελαφρώς διαφορετικά βάσει των προσωπικών εμπειριών και χαρακτηριστικών του. Έτσι είναι εύκολο να καταλήξουμε σε παράδοξα, όπως πχ ότι πραγματική αγάπη είναι αυτή με τη χριστιανική της υπόσταση, αλλά και με τη προσέγγιση του Νίτσε.... catch the egg and trim it (!)
__________________
"Δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το πρώτο έχω κάποιες αμφιβολίες" - Albert Einstein |
#23
|
|
|||
η Αγάπη είναι Μια αλλά εμείς οι άνθρωποι μη μπορώντας να τη βιώσουμε της έχουμε φτιάξει παραλλαγές και μέσα στο εγωιστικό μοντέλο ζωής που κυρίως ζούμε αγαπάμε τον εαυτό μας και άντε και γύρω....και στα πλαίσια αυτά δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε άλλο από αυτό που βιώνουμε...αλλά τι βιώνουμε?
ένα “σάλτο” θέλει για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια της λογικής με την σκληρή έννοια της και να γίνουμε λίγο "αναρχικοί" για την Αγάπη λίγο έξω από μας… |
#24
|
|
||||
Δεν πιστεύεις πως μπορούν να συμβούν και τα δύο;
Η Άννα δεν αναζητά τίποτα. Λογοτέχνης είναι, ό,τι θέλει ρωτάει... Τελικά κάπου εκεί καταλήγει πάντα. Αυτό θα μ' ενδιέφερε να το αναλύσεις λιγάκι...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#25
|
|
||||
Όχι,κάποιος δεν μπορεί να σου εμπνεύσει την μοναξιά.Να σε οδηγήσει σε αυτή ναι,αλλά όχι να την εμπνεύσει..
__________________
Αν ξεχάσεις το παρελθόν,είσαι υποχρεωμένος να το ξαναζήσεις |
#26
|
|
||||
Επειδή υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγετε απο το θέμα, παρακαλώ να ορίσετε την αγάπη.
Για ποια αγαπη μιλάτε; Αν μιλάτε για τον έρωτα, αυτό είναι μια έκφραση της. Η αγάπη αντέχει χωρίς χρονικό περιορισμό. Διαφορετικά, κάπου χανόμαστε στο διάστημα.
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!! Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη tertios : 10-03-08 στις 16:54 |
#27
|
|
||||
Αυτό θα έλεγα. Η αγάπη, είναι περισσότερο, φωτεινή στάση ζωής. Σαν έναν ήλιο ή απόμακρο αστέρι, ή λαμπτήρα διαφορετικής ισχύος ο καθένας, που φωτίζει γύρω του, απρόσωπα. Εκπεμπόμενη αυτή η θεία ενέργεια, ομόκεντρα προς τα έξω. (φυσικά εξαρτάται το αποτέλεσμα, από τον κάθε αγαπώντα, και την ποιότητα του αγώγιμου μέσου. Καθαρή καρδιά, νους, σώμα...).
Την πηγή έμπνευσής του, ‘’κάπου’’ την βρίσκει. Το καύσιμο όμως υλικό, είναι ο ίδιος ο εαυτός. Είναι φυσικό η ένταση να ‘’παίζει’’ και να μην είναι ούτε ισόποση διαρκώς αλλά ούτε και ποιοτικά ανώτερη. Εν μέσω πολλών σκέψεων, ως μέτρο σύγκρισης και κατά Θεόν αυτοκριτικής της δικής μας, αλλά και θεάρεστο ατελεύτητο τέλος, μας παραδόθηκε στον Ύμνο της Αγάπης. Η αγάπη, μοιάζει νάναι ‘’στάση - ουσία’’ που ενεργεί ομοκεντρικά, αλλά προς τα έξω, φυγόκεντρα, όσο πιο μακρυά μπορεί, με αρχή την φίλαυτη αγάπη (που είναι κοντόφθαλμο υλικό συμφέρον) και τέλος την άδολη θυσία για τον άλλον (πραγματικά συμφέρον). Σε αντίθεση, ο έρωτας, είναι κίνηση και ενέργεια προσωποκεντρική, κεντρομόλα. Πηγή έμπνευσης του έρωτα, είναι το ‘’έναντι του προσώπου, πρόσωπο’’ με (συνειδητό ή ασυνείδητο) πόθο την ένωση των δύο σε μονάδα. Η πράξη του ‘’κολλώ εις μία μονάδα’’ σε όποια θεωρία, το αποδεικνύει με όποια πρόφαση …επιδερμική, πλατωνική, μονομερή, διμερή, μονοδιάστατη, πολυδιάστατη έως ‘’ευλογημένη’’ πλήρη (μάλλον στην περίπτωσή μας). Κατά τον Πλάτωνα, φυσικός έρωτας είναι η ακατανίκητη έλξη μεταξύ δύο μερών, που ήταν ενωμένα και χωρίσανε. Με λίγη αυτογνωσία, καταλαβαίνουμε πως έχουμε υποστεί, δύο τομές. Τόχα δώσει και σχηματικά, σε άλλο thread, αλλά ισχύει εκτιμώ κι εδώ. Αυτό το έναντι, είναι λέξη κλειδί. Από το ‘’τι’’ θα συμπληρωθεί, εξαρτάται η κατάσταση των ερωτευμένων προσώπων και η προοπτική τους. Παραμένοντας στο κατέναντι, οι δυνάμεις είναι διαχυμένες και οι παράμετροι της αγάπης και του έρωτα, ελλειπείς σε βίωμα. Όπως όμως και νάχει, δλδ στην σύνθεσή τους, αγάπη και έρωτας, σαν καύσιμο υλικό, είναι ο εαυτός, που αναλώνεται για χάριν του άλλου. Όσο πιο ειλικρινής είναι, επιταχύνει το πέρασμα των δύο προσώπων από το κατέναντι στο απέναντι ώστε να διανοιχτεί η ‘’άλλη’’ προοπτική. Άνδρας και γυναίκα, μονάδα εν Χριστώ και άνθρωπος και Θεός, μονάδα, δια Χριστού, ώστε κεντρικό πρόσωπο υγιούς ορίου και εξυγιαστικού δρόμου αγάπης και έρωτα, ο Ιησούς Χριστός, ο Εσταυρωμένος Λόγος, που στην παραπάνω περίπτωση ‘’φαίνεται’’ και συμβολικά (εντοπισθείς από ΠΛάτωνα, σταυρός). Έτσι, όταν ακούγεται το θεολογικό εκ του Αποστόλου ‘’…και έσονται οι δύο εις σάρκα μία’’ δεν νοείται η παλαιά εγωπαθής και φιλήδονη που κουβαλάμε και αποστασιοποιείται μέσα στον κόσμο (άλλος εδώ κι άλλος εκεί, απομακρυνόμενοι ή πλησιάζοντες), αλλά μία νέα, μέσω του μυστηρίου, ευλογημένη ανακαινισθείσα εν Χριστώ, την οποία, μακάρι να βιώσουν και σεβαστούν και εξυγιάνουν (καθώς επιδέχεται βελτίωση)… οι συζευγμένοι.
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid |
#28
|
|
||||
Όχι, δεν έχουμε ξεφύγει από το θέμα και ομολογώ πως όλες οι απαντήσεις είναι αξιολογότατες.
Ναι, για την αγάπη μιλάμε κι όχι για οτιδήποτε άλλο, το ερώτημα βέβαια είναι πολύ συγκεκριμένο και ίσως λιγάκι περιοριστικό - και δεν είναι κατά πόσον αντέχει η αγάπη - όμως δεν πειράζει. Κρίνω πως η τροπή της συζήτησης δίνει πλούσιες και πολύ ενδιαφέρουσες ερμηνείες.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#29
|
|
||||
[QUOTE=purple anemone;145413]
Στο θάνατο... ή στη ζωή...πόσο μπορεί μόνο ο ένας να συντηρήσει μια αγάπη; [/QUOΤΕ] Από τη μία λες οτι εντάξει...πρεπει να κόβεις τους συναισθηματικούς δεσμους που κακοφορμίζουν και μόνο κακό κάνουν πια για να προχωρήσεις σαν άνθρωπος...με όποιο προσωπικό κόστος... Από την άλλη , η αληθινή αγάπη έχει αυτονόητη τη συγχώρεση και την κατανόηση... Χωράει η λογική ανάμεσα στους δύο; όταν νιώθεις οτι ο άλλος είναι όλος σου ο κόσμος, αντέχεται να του βρεις ψεγάδι; ( σκόρπια αυτά ) Στο θέμα μας...μπορει να συντηρηθεί η αγάπη; εξαρτάται από τους ανθρώπους..'ισχύει το μάτια που δε βλέπονται , γρήγορα λησμονιούνται'; ανάλογα...κάποιες φορες ναι , άλλες όχι...κάνοντας χαβαλέ θα μπορούσα να πω οτι ' σιγά..εδώ χωρισε ο Ρετ Μπάτλερ τη Σκάρλετ Ο'χαρα..εμεις θα γλυτώσουμε;' αλλά όχι..δεν είναι έτσι.. ο καθένας μας πρέπει να συντήρει την αγάπη του, να τη φυλάει σαν το μικρό του θαύμα και σαν κάτι μοναδικό..να φροντίζει τον εαυτό του ωστε να μην απομυθοποιηθεί στα μάτια του αγαπημένου-ης του, να μη χαλάσει τη μαγεία που τον έχει τυλίξει το πέπλο της αγάπης ... Μας τρώει η καθημερινότητα; σιγά..μια γλυκιά κουβέντα ούτε χρόνο θέλει, ούτε και μεγάλη προσπάθεια αν βγαίνει από την καρδιά... Δε θα μπορούσα όμως να είμαι προσωπικά, 'θύμα' μιας αγάπης που συντηρείται μόνο από μενα.. Αν ήταν έτσι θα συνέχιζα να αγαπώ το Ριτζ από την τόλμη και γοητεία και θα ήμουν μια χαρά.. Σε θέλω κοντά μου, σε διεκδικώ, σ'αγαπώ... και θα σε περιμένω...αλλά αν αργήσεις ή με προδώσεις..σου κουνάω το μαντήλι... adios.. Y.Γ : το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό,διαβάζοντας το θέμα Αννα ,ήταν όχι η Celine Dion αλλά η Βουγιουκλάκη : 'η αγάπη θέλει δύο για να ζεσταθεί να παλέψει με το κρύο να στεριώσει να σταθεί...'
__________________
...When there's nothing left to burn, you have to set yourself on fire.... |
#30
|
|
||||
Ακόμη περιμένω τη διευκρίνιση αγαπητέ Δημήτριε...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | Αξιολογήστε αυτό το θέμα |
|
|