αυτή η κατάρα που κάνει τον συνομηλιτή σου, αφού σε ακούσει, να πει αυτά που θα έλεγε ούτως ή άλλως. Προσποιούμενος ότι ακούει, αλλά στην πραγματικότητα, παραμονεύοντας, πότε θα πάρεις μία ανάσα (αυτή που δικαιούσε σαν έμβιο ον και όχι γιατί μιλάς αργά),για να σε διακόψει, ενώ στο μεταξύ όσο εσύ μιλάς, εκείνος προετοίμαζει αυτά που θα σου πει ούτως ή άλλως.
Πραγματικά, αυτό το κλίμα στο γραφείο μερικές μέρες γίνεται αφόρητο, ανάμεσα σε ένα μεγάλο σύνολο συναδέλφων ουδεμία επαφή υπάρχει.
Δεν αναφέρομαι στην διαφορετικότητα των προσωπικοτήτων, αναφέρομαι στη παντελλή έλλειψη πολιτισμένου διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων, αντίληψης και κατανόησης του συναδέλφου σου.
Η κατάρα του αυτονόητου, η κατάρα του να υποθέτουμε ότι καταλάβαμε τί εννοεί ο άλλος, η κατάρα του μονόλογου, η κατάρα του εγώ. Σ`ένα meeting σημείωσα πόσες φορές ειπώθηκε αυτή η κακόηχη λέξη "εγώ" ... μου θύμησε τις παρέες των εφήβων που λένε ανά κάποια δευτερόλεπτα την λέξη "μαλάκα", φαίνεται ότι κάποιοι ενήλικοι με την ίδια συχνότητα επαναλαμβάνουν το "εγώ"