Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
Εμφάνιση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας: Αν πεθαίνατε ΤΩΡΑ... ποια θα ήταν η τελευταία σας επιθυμία; | |||
Να πάω στον Παράδεισο | 3 | 15,79% | |
Οι συγγενείς και φίλοι να το πάρουν ψύχραιμα | 2 | 10,53% | |
Να μην πάω στην Κόλαση | 1 | 5,26% | |
Τι με νοιάζει το μετά, πάει το πουλάκι πέταξε | 2 | 10,53% | |
Μετά από μένα ας πάει το παλιάμπελο | 0 | 0% | |
Να δω τι έχει μετά... | 7 | 36,84% | |
Να μην πάει το έργο μου χαμένο | 3 | 15,79% | |
Να μην καταστραφεί ο πλανήτης | 0 | 0% | |
άλλο | 1 | 5,26% | |
Ψήφισαν: 19. Η δημοσκόπηση είναι κλειστή |
|
Εργαλεία Θεμάτων | Αξιολογήστε το θέμα | Τρόποι εμφάνισης |
#46
|
|
||||
...να μερικές επιλογές της έρευνας, που ΔΕΝ έχει λόγο η θεολογία, αλλά μόνο το (άλλα λόγια να αγαπιόμαστε) συναίσθημα: παράδεισος, κόλαση, ζωή, θάνατος, αγαπημένοι, πόνος, άγνωστο μετά...
οκ. μαντρωθήτω. Ελεύθερο το πεδίο για ''άλλες'' απαντήσεις.
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid |
#47
|
|
||||
Συ είπας...
__________________
Ό,τι προλάβουμε |
#48
|
#49
|
|
||||
Οπότε δεν υπάρχει και η πολυτέλεια για "τελευταίες επιθυμίες". Λέω εγώ τώρα... Κάτι που διάβασα για τα τελευταία λόγια διαπρεπών ανδρών : "Λέω ανδρών γιατί δυστυχώς δεν έχουμε σχεδόν κανένα ανάλογο δείγμα που να αποδίδεται στις γυναίκες. Άραγε οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στη σιωπή την ώρα του θανάτου τους; Πέρασαν, χωρίς να καταγραφούν οι τελευταίες φράσεις τους;"(George Steiner, Αξόδευτα Πάθη) Πολύ μου πάει πάντως. Αυτό το αφήστε με μόνη μου να το βιώσω. Χωρίς λόγια.
__________________
Vis Imaginativa |
#50
|
|
||||
Επίσης καταλαβαίνω το να μην υπάρχει χρόνος ή διάθεση να σκεφτεί τους δικούς του την κρίσιμη εκείνη ώρα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω ή τέλος πάντως με απασχολεί είναι το: Άλλωστε, σε πολύ λίγο θα το ξεχάσουν. Αν περάσει ο καιρός κ δεν θυμόμαστε τόσο συχνά ή τόσο έντονα κάποιον δικό μας που έχει φύγει, σημαίνει ότι τον ξεχάσαμε? Πως το λες με τόση σιγουριά? Ή πως το εννοείς? υγ 1: Δεν μπορούσα να μην ρωτήσω, μου φαίνεται τόσο σημαντικό. υγ 2: Ας μεταφερθεί αν κ όπου το κρίνετε. |
#51
|
|
||||
Christi,
δεν ξέρω αν το ότι εμμένουμε και στριφογυρίζουμε σαν τις σβούρες γύρω απ' αυτό το θέμα σημαίνει κάτι. Όχι, όχι, τη λέξη δε θα την πω, μην ανησυχείς (προς το παρόν). Πώς ν΄αρχίσω και τι να πω; Να πω ότι σαν ένα περίεργο παιχνίδι να μου παίζει η ζωή και έχω ζήσει κάποιους θάνατους που δεν έπρεπε να ζήσω; Ας πω αυτό. Και ότι το αποτέλεσμα είναι ότι όσο βαρύς κι ασύλληπτος κι αν είναι ο πόνος κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, μαλακώνει. Κάποια στιγμή το αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κορνιζαρισμένη φωτογραφία. Έτσι είναι η ζωή. Συνεχίζεται και θα συνεχίζεται είτε με μας είτε χωρίς εμάς. Οπότε εγώ που μεγάλωσα, που έφτασα εδώ που έφτασα, ο πόνος που θα προκαλέσει ο χαμός μου δε θα' ναι δα κι ανυπόφορος. Γι' αυτό και είναι το τελευταίο πράγμα που θα με απασχολεί εκείνη την ώρα. Πιστεύω να έγινα κάπως σαφής. Δεν ξέρω καν τι είναι ο θάνατος. Αν είναι το πέρασμα από το εδώ στο επέκεινα ή αν είναι η μετάβαση από την οργανική κατάσταση στην ανόργανη. Ό,τι κι αν είναι, θέλω να τον φαντάζομαι σαν μία οριακή στιγμή στη ζωή μας, κάτι σαν τη γέννησή μας. Κι αφού είμαστε φτιαγμένοι έτσι που να μη θυμόμαστε τη γέννησή μας, την πρώτη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας στον κόσμο αυτό, θα το' θελα πραγματικά να νιώσω αυτή την ύστατη στιγμή όσο γίνεται. Και επειδή αυτά τα υπαρξιακά είναι βαριά κι ασήκωτα, τη λέξη που δεν ξεστόμισα πριν θα στην τραγουδήσω http://www.youtube.com/watch?v=_dHnGGlSlns, έτσι, μπας και ξορκίσουμε το κακό.
__________________
Vis Imaginativa |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
|
|