Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Φιλοσοφία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 05-07-11, 18:56
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Η Πλατωνική Αλληγορία της Σπηλιάς



Τι είναι αλήθεια, τι είναι ψέμα και ποιες οι υποχρεώσεις μας.

Ένα εκπληκτικό video που προσεγγίζει εξαιρετικά την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα.

Ο μύθος του σπηλαίου βρίσκεται στο 7ο κεφάλαιο της «Πολιτείας» του Πλάτωνα. Σύμφωνα με τον αλληγορικό μύθο οι άνθρωποι ζούμε σαν φυλακισμένοι μέσα στις παραισθήσεις και τις αυταπάτες και δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια γιατί μας εμποδίζουν τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των εξουσιαστών, που χειραγωγούν τις αισθήσεις μας ώστε ν αντιλαμβανόμαστε μόνο την πραγματικότητα όπως την καθορίζουν εκείνοι.

Κάποια στιγμή μερικοί δεσμώτες απαλλάσσονται επιτέλους απ την επιρροή των δογμάτων, χάρη στην παιδεία και τον ορθό λόγο και επιτέλους με καθαρή σκέψη μπορούν να γνωρίσουν την αλήθεια βασιζόμενοι σε αποδείξεις.

Υποκλίνομαι

Σημείωση : Απαγορεύω ρητά, κάθε πολιτικό σχόλιο, στο φιλοσοφικό αυτό θέμα. Όποιος το επιθυμεί, να ανοίξει σχετικό θέμα, σε άλλο club.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 05-07-11, 19:05
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το αντίστοιχο αρχαίο κείμενο :

(ΠΛ Πολ 514a–521b: Η αλληγορία του σπηλαίου) Η αφήγηση της αλληγορίας

Οι συνομιλητές αποφάσισαν να εξετάσουν τη φύση της δικαιοσύνης, στα πλαίσια μιας πολιτείας που θα δημιουργούσαν εξαρχής. Αφού συμφωνήθηκε να δοθεί η διοίκηση αυτής της πολιτείας στους φιλοσόφους, καθορίστηκαν τόσο η φύση του ἀγαθοῦ , της ανώτερης ιδέας, που παραλληλίστηκε με τον ήλιο, όσο και οι τέσσερις αναβαθμοί της γνώσης: ( εἰκασία, πίστις, διάνοια, νόησις ). Για να αισθητοποιήσει τις παραπάνω απόψεις, ο Σωκράτης παραθέτει στη συνέχεια την αλληγορία του σπηλαίου.

[514a] Μετὰ ταῦτα δή, εἶπον, ἀπείκασον τοιούτῳ πάθει τὴν
ἡμετέραν φύσιν παιδείας τε πέρι καὶ ἀπαιδευσίας. ἰδὲ γὰρ
ἀνθρώπους οἷον ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἀναπεπτα-
μένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ μακρὰν παρὰ πᾶν
τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων ὄντας ἐν δεσμοῖς καὶ τὰ
σκέλη καὶ τοὺς αὐχένας, ὥστε μένειν τε αὐτοὺς εἴς τε τὸ
[514b] πρόσθεν μόνον ὁρᾶν, κύκλῳ δὲ τὰς κεφαλὰς ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ
ἀδυνάτους περιάγειν, φῶς δὲ αὐτοῖς πυρὸς ἄνωθεν καὶ πόρ-
ρωθεν καόμενον ὄπισθεν αὐτῶν, μεταξὺ δὲ τοῦ πυρὸς καὶ
τῶν δεσμωτῶν ἐπάνω ὁδόν, παρ’ ἣν ἰδὲ τειχίον παρῳκο-
δομημένον, ὥσπερ τοῖς θαυματοποιοῖς πρὸ τῶν ἀνθρώπων
πρόκειται τὰ παραφράγματα, ὑπὲρ ὧν τὰ θαύματα δεικνύασιν.

Ὁρῶ, ἔφη.

Ὅρα τοίνυν παρὰ τοῦτο τὸ τειχίον φέροντας ἀνθρώπους
[514c] σκεύη τε παντοδαπὰ ὑπερέχοντα τοῦ τειχίου καὶ ἀνδριάντας
[515a] καὶ ἄλλα ζῷα λίθινά τε καὶ ξύλινα καὶ παντοῖα εἰργασμένα,
οἷον εἰκὸς τοὺς μὲν φθεγγομένους, τοὺς δὲ σιγῶντας τῶν
παραφερόντων.

Ἄτοπον, ἔφη, λέγεις εἰκόνα καὶ δεσμώτας ἀτόπους.

Ὁμοίους ἡμῖν, ἦν δ’ ἐγώ· τοὺς γὰρ τοιούτους πρῶτον μὲν
ἑαυτῶν τε καὶ ἀλλήλων οἴει ἄν τι ἑωρακέναι ἄλλο πλὴν
τὰς σκιὰς τὰς ὑπὸ τοῦ πυρὸς εἰς τὸ καταντικρὺ αὐτῶν τοῦ
σπηλαίου προσπιπτούσας;

Πῶς γάρ, ἔφη, εἰ ἀκινήτους γε τὰς κεφαλὰς ἔχειν ἠναγκα-
[515b] σμένοι εἶεν διὰ βίου;

Τί δὲ τῶν παραφερομένων; οὐ ταὐτὸν τοῦτο;

Τί μήν;

Εἰ οὖν διαλέγεσθαι οἷοί τ’ εἶεν πρὸς ἀλλήλους, οὐ ταῦτα
ἡγῇ ἂν τὰ ὄντα αὐτοὺς νομίζειν ἅπερ ὁρῷεν;

Ἀνάγκη.

Τί δ’ εἰ καὶ ἠχὼ τὸ δεσμωτήριον ἐκ τοῦ καταντικρὺ ἔχοι;
ὁπότε τις τῶν παριόντων φθέγξαιτο, οἴει ἂν ἄλλο τι αὐτοὺς
ἡγεῖσθαι τὸ φθεγγόμενον ἢ τὴν παριοῦσαν σκιάν;

Μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγ’, ἔφη.

[515c] Παντάπασι δή, ἦν δ’ ἐγώ, οἱ τοιοῦτοι οὐκ ἂν ἄλλο τι
νομίζοιεν τὸ ἀληθὲς ἢ τὰς τῶν σκευαστῶν σκιάς.

Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη.

Σκόπει δή, ἦν δ’ ἐγώ, αὐτῶν λύσιν τε καὶ ἴασιν τῶν τε
δεσμῶν καὶ τῆς ἀφροσύνης, οἵα τις ἂν εἴη, εἰ φύσει τοιάδε
συμβαίνοι αὐτοῖς· ὁπότε τις λυθείη καὶ ἀναγκάζοιτο ἐξαίφνης
ἀνίστασθαί τε καὶ περιάγειν τὸν αὐχένα καὶ βαδίζειν καὶ
πρὸς τὸ φῶς ἀναβλέπειν, πάντα δὲ ταῦτα ποιῶν ἀλγοῖ
τε καὶ διὰ τὰς μαρμαρυγὰς ἀδυνατοῖ καθορᾶν ἐκεῖνα ὧν
[515d] τότε τὰς σκιὰς ἑώρα, τί ἂν οἴει αὐτὸν εἰπεῖν, εἴ τις
αὐτῷ λέγοι ὅτι τότε μὲν ἑώρα φλυαρίας, νῦν δὲ μᾶλλόν
τι ἐγγυτέρω τοῦ ὄντος καὶ πρὸς μᾶλλον ὄντα τετραμμένος
ὀρθότερον βλέποι, καὶ δὴ καὶ ἕκαστον τῶν παριόντων δεικνὺς
αὐτῷ ἀναγκάζοι ἐρωτῶν ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἔστιν; οὐκ οἴει
αὐτὸν ἀπορεῖν τε ἂν καὶ ἡγεῖσθαι τὰ τότε ὁρώμενα ἀλη-
θέστερα ἢ τὰ νῦν δεικνύμενα;

Πολύ γ’, ἔφη.

[515e] Οὐκοῦν κἂν εἰ πρὸς αὐτὸ τὸ φῶς ἀναγκάζοι αὐτὸν βλέπειν,
ἀλγεῖν τε ἂν τὰ ὄμματα καὶ φεύγειν ἀποστρεφόμενον πρὸς
ἐκεῖνα ἃ δύναται καθορᾶν, καὶ νομίζειν ταῦτα τῷ ὄντι
σαφέστερα τῶν δεικνυμένων;

Οὕτως, ἔφη.

Εἰ δέ, ἦν δ’ ἐγώ, ἐντεῦθεν ἕλκοι τις αὐτὸν βίᾳ διὰ
τραχείας τῆς ἀναβάσεως καὶ ἀνάντους, καὶ μὴ ἀνείη πρὶν
ἐξελκύσειεν εἰς τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἆρα οὐχὶ ὀδυνᾶσθαί τε
[516a] ἂν καὶ ἀγανακτεῖν ἑλκόμενον, καὶ ἐπειδὴ πρὸς τὸ φῶς ἔλθοι,
αὐγῆς ἂν ἔχοντα τὰ ὄμματα μεστὰ ὁρᾶν οὐδ’ ἂν ἓν δύνασθαι
τῶν νῦν λεγομένων ἀληθῶν;

Οὐ γὰρ ἄν, ἔφη, ἐξαίφνης γε.

Συνηθείας δὴ οἶμαι δέοιτ’ ἄν, εἰ μέλλοι τὰ ἄνω ὄψεσθαι.
καὶ πρῶτον μὲν τὰς σκιὰς ἂν ῥᾷστα καθορῷ, καὶ μετὰ τοῦτο
ἐν τοῖς ὕδασι τά τε τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ τῶν ἄλλων εἴδωλα,
ὕστερον δὲ αὐτά· ἐκ δὲ τούτων τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ αὐτὸν
τὸν οὐρανὸν νύκτωρ ἂν ῥᾷον θεάσαιτο, προσβλέπων τὸ τῶν
[516b] ἄστρων τε καὶ σελήνης φῶς, ἢ μεθ’ ἡμέραν τὸν ἥλιόν τε
καὶ τὸ τοῦ ἡλίου.

Πῶς δ’ οὔ;

Τελευταῖον δὴ οἶμαι τὸν ἥλιον, οὐκ ἐν ὕδασιν οὐδ’ ἐν
ἀλλοτρίᾳ ἕδρᾳ φαντάσματα αὐτοῦ, ἀλλ’ αὐτὸν καθ’ αὑτὸν
ἐν τῇ αὑτοῦ χώρᾳ δύναιτ’ ἂν κατιδεῖν καὶ θεάσασθαι οἷός
ἐστιν.

Ἀναγκαῖον, ἔφη.

Καὶ μετὰ ταῦτ’ ἂν ἤδη συλλογίζοιτο περὶ αὐτοῦ ὅτι οὗτος
ὁ τάς τε ὥρας παρέχων καὶ ἐνιαυτοὺς καὶ πάντα ἐπιτρο-
[516c] πεύων τὰ ἐν τῷ ὁρωμένῳ τόπῳ, καὶ ἐκείνων ὧν σφεῖς ἑώρων
τρόπον τινὰ πάντων αἴτιος.

Δῆλον, ἔφη, ὅτι ἐπὶ ταῦτα ἂν μετ’ ἐκεῖνα ἔλθοι.

Τί οὖν; ἀναμιμνῃσκόμενον αὐτὸν τῆς πρώτης οἰκήσεως
καὶ τῆς ἐκεῖ σοφίας καὶ τῶν τότε συνδεσμωτῶν οὐκ ἂν οἴει
αὑτὸν μὲν εὐδαιμονίζειν τῆς μεταβολῆς, τοὺς δὲ ἐλεεῖν;

Καὶ μάλα.

Τιμαὶ δὲ καὶ ἔπαινοι εἴ τινες αὐτοῖς ἦσαν τότε παρ’
ἀλλήλων καὶ γέρα τῷ ὀξύτατα καθορῶντι τὰ παριόντα, καὶ
μνημονεύοντι μάλιστα ὅσα τε πρότερα αὐτῶν καὶ ὕστερα
[516d] εἰώθει καὶ ἅμα πορεύεσθαι, καὶ ἐκ τούτων δὴ δυνατώτατα
ἀπομαντευομένῳ τὸ μέλλον ἥξειν, δοκεῖς ἂν αὐτὸν ἐπιθυμη-
τικῶς αὐτῶν ἔχειν καὶ ζηλοῦν τοὺς παρ’ ἐκείνοις τιμωμένους
τε καὶ ἐνδυναστεύοντας, ἢ τὸ τοῦ Ὁμήρου ἂν πεπονθέναι
καὶ σφόδρα βούλεσθαι «ἐπάρουρον ἐόντα θητευέμεν
ἄλλῳ ἀνδρὶ παρ’ ἀκλήρῳ» καὶ ὁτιοῦν ἂν πεπονθέναι
μᾶλλον ἢ ’κεῖνά τε δοξάζειν καὶ ἐκείνως ζῆν;

[516e] Οὕτως, ἔφη, ἔγωγε οἶμαι, πᾶν μᾶλλον πεπονθέναι ἂν
δέξασθαι ἢ ζῆν ἐκείνως.

Καὶ τόδε δὴ ἐννόησον, ἦν δ’ ἐγώ. εἰ πάλιν ὁ τοιοῦτος
καταβὰς εἰς τὸν αὐτὸν θᾶκον καθίζοιτο, ἆρ’ οὐ σκότους <ἂν>
ἀνάπλεως σχοίη τοὺς ὀφθαλμούς, ἐξαίφνης ἥκων ἐκ τοῦ
ἡλίου;

Καὶ μάλα γ’, ἔφη.

Τὰς δὲ δὴ σκιὰς ἐκείνας πάλιν εἰ δέοι αὐτὸν γνωματεύοντα
διαμιλλᾶσθαι τοῖς ἀεὶ δεσμώταις ἐκείνοις, ἐν ᾧ ἀμβλυώττει,
[517a] πρὶν καταστῆναι τὰ ὄμματα, οὗτος δ’ ὁ χρόνος μὴ πάνυ
ὀλίγος εἴη τῆς συνηθείας, ἆρ’ οὐ γέλωτ’ ἂν παράσχοι, καὶ
λέγοιτο ἂν περὶ αὐτοῦ ὡς ἀναβὰς ἄνω διεφθαρμένος ἥκει
τὰ ὄμματα, καὶ ὅτι οὐκ ἄξιον οὐδὲ πειρᾶσθαι ἄνω ἰέναι; καὶ
τὸν ἐπιχειροῦντα λύειν τε καὶ ἀνάγειν, εἴ πως ἐν ταῖς χερσὶ
δύναιντο λαβεῖν καὶ ἀποκτείνειν, ἀποκτεινύναι ἄν;

Σφόδρα γ’, ἔφη.

Μετάφραση

Μτφρ. Ν.Μ. Σκουτερόπουλος. 2002. Πλάτων. Πολιτεία. Αθήνα: Πόλις.

Ύστερ' από αυτά, είπα, δοκίμασε να απεικονίσεις την ανθρώπινη φύση μας ως προς την παιδεία και την απαιδευσία της πλάθοντας με το νου σου μια κατάσταση όπως η ακόλουθη. Φαντάσου δηλαδή ανθρώπους σ' ένα οίκημα υπόγειο, κάτι σαν σπηλιά, που το άνοιγμά της, ελεύθερο στο φως σε μεγάλη απόσταση, θα απλώνεται σε όλο το πλάτος της σπηλιάς, και τους ανθρώπους αυτούς να βρίσκονται μέσα εκεί από παιδιά αλυσοδεμένοι από τα σκέλια και τον αυχένα ώστε να μένουν ακινητοποιημένοι και να κοιτάζουν μόνο προς τα εμπρός χωρίς να μπορούν, έτσι αλυσοδεμένοι καθώς θα είναι, να στρέφουν γύρω το κεφάλι τους· κι ένα φως να τους έρχεται από ψηλά κι από μακριά, από μια φωτιά που θα καίει πίσω τους, κι ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, στην επιφάνεια του εδάφους, να περνάει ένας δρόμος· κι εκεί δίπλα φαντάσου ένα τειχάκι χτισμένο παράλληλα στο δρόμο σαν εκείνα τα χαμηλά παραπετάσματα που στήνουν οι ταχυδακτυλουργοί μπροστά στους θεατές για να δείχνουν απο 'κει τα τεχνάσματά τους.

Το φαντάζομαι, είπε.

Φαντάσου ακόμη ότι κατά μήκος σ' αυτό το τειχάκι κάποιοι άνθρωποι μεταφέρουν κάθε λογής κατασκευάσματα που εξέχουν από το τειχάκι, αγάλματα και άλλα ομοιώματα ζώων, από πέτρα, από ξύλο ή από οτιδήποτε άλλο, κι ότι, όπως είναι φυσικό, άλλοι από τους ανθρώπους που κουβαλάνε αυτά τα πράγματα μιλούν ενώ άλλοι είναι σιωπηλοί.

Αλλόκοτη, είπε, η εικόνα που περιγράφεις, και οι δεσμώτες αλλόκοτοι κι αυτοί.

Όμοιοι με εμάς, έκανα εγώ· γιατί πρώτα–πρώτα μήπως φαντάζεσαι ότι οι δεσμώτες αυτοί εκτός από τον εαυτό τους και τους διπλανούς τους βλέπουν ποτέ τους τίποτε άλλο πέρα από τις σκιές που ρίχνει το φως αντικρύ τους στον τοίχο της σπηλιάς;

Μα πώς θα ήταν δυνατόν, είπε, αφού σ' όλη τους τη ζωή είναι αναγκασμένοι να έχουν το κεφάλι τους ακίνητο;

Και με τα πράγματα που περνούν μπροστά στο τειχάκι τι γίνεται; Τι άλλο εκτός από τις σκιές τους βλέπουν οι δεσμώτες:

Σαν τι άλλο θα μπορούσαν να δουν;

Αν, τώρα, είχαν τη δυνατότητα να συνομιλούν, δεν νομίζεις ότι θα πίστευαν πως αυτά για τα όποια μιλούν δεν είναι παρά οι σκιές που έβλεπαν να περνούν μπροστά από τα μάτια τους;

Κατανάγκην, είπε.

Κι αν υποθέσουμε ακόμη ότι στο δεσμωτήριο ερχόταν και αντίλαλος από τον αντικρυνό τοίχο; Κάθε φορά που θα μιλούσε κάποιος από όσους περνούσαν πίσω τους, φαντάζεσαι ότι οι δεσμώτες δεν θα πίστευαν ότι η φωνή βγαίνει από τη σκιά που θα έβλεπαν να περνά από μπροστά τους;

Μα το Δία, είπε, και βέβαια.

Ασφαλώς λοιπόν, είπα εγώ, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα ήταν δυνατόν να πιστέψουν για αληθινό τίποτε άλλο παρά μονάχα τις σκιές των κατασκευασμάτων.

Ανάγκη αδήριτη, είπε.

Σκέψου τώρα, είπα εγώ, ποια μορφή θα μπορούσε να πάρει η απαλλαγή τους από τα δεσμά και η γιατρειά τους από την πλάνη και την αφροσύνη, αν τύχαινε και τους συνέβαιναν τα εξής: Κάθε φορά που κάποιος από αυτούς θα λυνόταν και θα αναγκαζόταν ξαφνικά να ελευθερωθεί και να γυρίσει το κεφάλι και να περπατήσει και να αντικρύσει το φως ψηλά ―κι όλα αυτά πονώντας πολύ και αδυνατώντας από την εκτυφλωτική λάμψη να διακρίνει εκείνα τα πράγματα που ως τώρα έβλεπε τις σκιές τους―, τι φαντάζεσαι ότι θα έλεγε ο άνθρωπος αυτός, αν κάποιος του έλεγε ότι όσα έβλεπε πρωτύτερα ήταν ανοησίες και ότι τώρα είναι κάπως πιο κοντά στην πραγματικότητα κι ότι έχοντας τώρα στραφεί σε αντικείμενα πιο πραγματικά βλέπει σωστότερα; Ιδίως μάλιστα αν δείχνοντάς του καθένα από τα αντικείμενα που περνούσαν από μπροστά του τον ρωτούσε και τον υποχρέωνε να απαντήσει τι είναι το καθένα τους. Δεν νομίζεις ότι ο άνθρωπος εκείνος θα τα 'χανε και θα πίστευε ότι όσα έβλεπε τότε ήταν αληθινότερα από εκείνα που του έδειχναν τώρα;

Και πολύ μάλιστα.

Κι άμα θα τον ανάγκαζε να κοιτάξει στο ίδιο το φως, δεν θα αισθανόταν έντονο πόνο στα μάτια και δεν θα προσπαθούσε να το αποφύγει στρέφοντας το βλέμμα του πάλι σ' εκείνα που μπορεί να βλέπει, και δεν θα νόμιζε ότι εκείνα είναι στ' αλήθεια πιο σαφή και ευκρινή από όσα του έδειχναν τώρα;

Έτσι, είπε.

Αν, τέλος, είπα εγώ, κάποιος τον τραβούσε δια της βίας προς τα έξω από ένα ανέβασμα κακοτράχαλο κι απότομο και δεν τον άφηνε προτού να τον βγάλει στο φως του ήλιου, άραγε ο δεσμώτης δεν θα πονούσε και δεν θα αγανακτούσε που τον τραβολογούσαν, κι όταν θα έβγαινε στο φως, έτσι καθώς τα μάτια του θα ήταν πλημμυρισμένα από την εκτυφλωτική λάμψη, δεν θα του ήταν εντελώς αδύνατο να διακρίνει έστω και ένα από τα πράγματα, για τα οποία θα του λέγανε τώρα πως είναι αληθινά;

Θα του ήταν αδύνατον, είπε· έτσι στα ξαφνικά τουλάχιστον.

Θα χρειαζόταν, νομίζω, κάποιος χρόνος προσαρμογής, προκειμένου να αντικρύσει τα πράγματα επάνω. Έτσι, στην αρχή, θα διέκρινε ευκολότερα τις σκιές, έπειτα τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων στο νερό κι ύστερα τα ίδια τα πράγματα· από αυτά όσα βρίσκονται στον ουρανό, και αυτό τον ίδιο τον ουρανό, θα μπορούσε να τα κοιτάξει πιο εύκολα τη νύχτα με το φως των άστρων και του φεγγαριού παρά την ημέρα, με τον ήλιο και το φως του.

Ασφαλώς.

Και τελευταίο απ' όλα θα μπορούσε να αντικρύσει τον ήλιο, όχι είδωλά του στο νερό ή σε κάποια θέση άλλην από τη δική του, αλλά τον ήλιο αυτόν καθαυτόν στον δικό του τόπο, και να θεαστεί τη φύση του.

Κατανάγκην, είπε.

Κι ύστερα από αυτά θα έφθανε να συλλάβει με το λογισμό του ότι αυτός, ο ήλιος, είναι που δωρίζει τις εποχές και τα χρόνια και που διαφεντεύει τα πάντα στη σφαίρα των ορατών πραγμάτων, και κατά κάποιον τρόπο είναι η αιτία για όλα όσα έβλεπαν ο ίδιος και οι άλλοι δεσμώτες.

Προφανώς, είπε, αυτό θα ήταν το επόμενο συμπέρασμά του.

Λοιπόν; Καθώς θα ξαναθυμάται τον τόπο, στον οποίο έμενε πρώτα, τη «σοφία» που είχαν εκεί, και τους συγκρατούμενούς του εκεί, δεν νομίζεις ότι θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για την αλλαγή, ενώ για 'κείνους θα αισθάνεται οίκτο;

Και πολύ μάλιστα.

Κι αν υποθέσουμε ότι οι δεσμώτες είχαν θεσπίσει τότε κάποιες τιμές και επαίνους μεταξύ τους και βραβεία για όποιον διέκρινε καθαρότερα απ' όλους τα αντικείμενα που περνούσαν μπροστά τους, ή για όποιον συγκρατούσε στη μνήμη του ποια από αυτά συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια ύστερα και ποια πήγαιναν μαζί με ποια, έτσι που βάσει αυτού να έχει κάποια ιδιαίτερη ικανότητα στο να μαντεύει τι επρόκειτο να περάσει κάθε φορά, έχεις μήπως τη γνώμη ότι ο άνθρωπος αυτός θα φλεγόταν από την επιθυμία για τέτοια πράγματα και ότι θα ζήλευε όσους τιμούνταν εκεί και είχαν δύναμη και αναγνώριση; Ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και θα επιθυμούσε διακαώς «πάνω στη γη να ζούσε κι ας ξενοδούλευε σε κάποιον άκληρο» ή να υπέφερε οτιδήποτε παρά να νομίζει τέτοια πράγματα και να ζει όπως εκείνοι;

Έτσι νομίζω κι εγώ, είπε· θα προτιμούσε να πάθαινε οτιδήποτε παρά να ζει εκείνη τη ζωή.

Συλλογίσου τώρα και τούτο, είπα εγώ. Αν ένας άνθρωπος σαν αυτόν κατέβαινε ξανά εκεί κάτω και καθόταν στην ίδια θέση, άραγε τα μάτια του δεν θα ήταν γεμάτα σκοτάδι, καθώς θα ερχόταν έτσι απότομα από το φως του ήλιου;

Βεβαιότατα.

Κι αν θα χρειαζόταν να παραβγεί πάλι με εκείνους που είχαν παραμείνει δεσμώτες προσπαθώντας να διακρίνει τις σκιές, ενώ η όρασή του θα είναι αδύναμη ωσότου να προσαρμοστούν τα μάτια του κι ο χρόνος της προσαρμογής όχι πολύ σύντομος, άραγε δεν θα γινόταν περίγελως και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν ότι γύρισε με τα μάτια του χαλασμένα απο 'κει πάνω που ανέβηκε, και ότι δεν αξίζει τον κόπο ούτε καν να δοκιμάσει κανείς να ανεβεί επάνω; Κι όποιον θα επιχειρούσε να τους λύσει από τα δεσμά και να τους ανεβάσει επάνω, αυτόν, αν μπορούσαν με κάποιον τρόπο να τον πιάσουν στα χέρια τους και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;

Ασφαλώς, είπε.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 05-07-11, 19:05
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Οσες φορες εχω ακουσει αυτη την αλληγορια, αδυνατω να καταλαβω το επιπεδο στο οποιο αναφερεται.

Δεν είναι τέχνη που να μπορούμε να την ερμηνεύσουμε όπως θέλουμε, σε όποιο επίπεδο της ζωής μας ταιριάζει. Είναι φιλοσοφική αλληγορία, οπότε φανταζομαι αναφερεται σε ενα συγκεκριμενο γεγονος της πραγματικότητας.

Οπως ειπες, μπορούμε να το αναγουμε σε πολιτική, αλλά ήθελε να πει αυτό ο Πλάτωνας; Για τη χειραγώγηση απο τα δόγματα, την πολιτική και τα συμφέροντα;

Μήπως μιλούσε για τη φύση του σύμπαντος και της πραγματικότητας; Μια θεωρία τύπου Μάτριξ;

Ή απλά μήπως μιλούσε για το πόσο διαφέρουν τα πράγματα που αντιλαμβάνεται ένας πρωτόγονος εγκέφαλος, απο τα πράγματα όπως τα βλέπουμε μέσα απο την παιδεία;

Η Αλήθεια στην οποία αναφέρεται, τι ακριβώς είναι; Μια μυστικιστική φύση της πραγματικότητας, όπως η θεωρία των Μορφών; Εννοεί τα γεγονότα που μας κρύβουν κάποιοι; Τα γεγονότα που δεν μπορούμε να δούμε, όπως το μαγνητισμό και το υπέρυθρο φως; Την επιστήμη που δεν αναγνωρίζει κάποιος απαίδευτος;
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 05-07-11 στις 19:14
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 05-07-11, 19:14
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Gildor Εμφάνιση μηνυμάτων
Μήπως μιλούσε για τη φύση του σύμπαντος και της πραγματικότητας; Μια θεωρία τύπου Μάτριξ;

Ή απλά μήπως μιλούσε για το πόσο διαφέρουν τα πράγματα που αντιλαμβάνεται ένας πρωτόγονος εγκέφαλος, απο τα πράγματα όπως τα βλέπουμε μέσα απο την παιδεία;
Το μάτριξ είναι σαφέστατα εμπνευσμένο από την αλληγορία της σπηλιάς.

Τα λόγια του Πλάτωνα, σου δείχνουν την κατεύθυνση και εσύ αντίστοιχα διαλέγεις το μονοπάτι σου. Δεν στο μασάει το φαγητό, σου δίνει την αρχή της αναζήτησης. Λατρεύω τον Πλάτωνα γι αυτό τον λόγο.

Ο Πλάτωνας, σε αντίθετη με τον Αριστοτέλη, δεν χρειάζεται επεξήγηση. Ο λόγος του είναι βατός και κατανοητός. Τι συμπέρασμα θα βγάλει ο καθένας μας, είναι δικό μας θέμα.

Δες τι λέει : Δοκίμασε να απεικονίσεις την ανθρώπινη φύση μας ως προς την παιδεία και την απαιδευσία της πλάθοντας με το νου σου μια κατάσταση όπως η ακόλουθη.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 05-07-11, 22:58
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Οι πρωτοχριστιανικές (ας τις πούμε έτσι) απόψεις του Πλάτωνα έρχονται να ταράξουν αρχικά κάθε μηδενιστική ή κυνική αντίληψη, γιατί προτείνουν μια προσέγγιση της ζωής που βασίζεται σε μία υπέρτατη Αλήθεια. Ποια είναι αυτή, δε μας λέει. Πολλοί θα την ονομάσουν Θεό.

Κατ' εμέ, ωστόσο, το πιο σημαντικό σημείο του βίντεο είναι προς το τέλος, όπου αναφέρεται πως ο γνώστης, πια, άνθρωπος επιλέγει να πολεμήσει για τις αρχές του είτε αξίζει είτε όχι.

Αυτό σημαίνει ότι έχει προσπεράσει τη διαδικασία της ανίχνευσης του τι αξίζει και τι όχι και έχει επιλέξει να πορεύεται με αυτές τις αρχές, γιατί διαθέτει Λόγο.

Μιλάμε για μια εξιδανίκευση του ανθρώπινου Λόγου από τον Πλάτωνα, που είναι εργοστασιακά ρυθμισμένος να απορεί αενάως και ως εκ τούτου να εξελίσσεται, παρότι το ανθρώπινο σώμα δεν αλλάζει ποτέ.



Ξένιε, γιατί η γνώση να μην έρχεται μέσω των αισθήσεων; Στο μύθο, η αίσθηση είναι η βάση της ανακάλυψης των όντων.



υγ: ξέρουμε κάτι άλλο για το βίντεο; μου φαίνεται πολύ παλιό.
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 05-07-11, 23:38
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Nelly Εμφάνιση μηνυμάτων
Ξένιε, γιατί η γνώση να μην έρχεται μέσω των αισθήσεων; Στο μύθο, η αίσθηση είναι η βάση της ανακάλυψης των όντων.
υγ: ξέρουμε κάτι άλλο για το βίντεο; μου φαίνεται πολύ παλιό.
Μόνο των αισθήσεων; Αν το περιορίσουμε εκεί, θα μας οδηγήσει, πιθανότατα, αλλού. Οι αισθήσεις, μαζί με τις γνώσεις, την παιδεία και την αντίληψη του καθένα, μας δίνει την κατεύθυνση της αλήθεια.

Η υπέρτατη αλήθεια, δεν έχει άμεση σχέση με τον θεό, τουλάχιστον στον συγκεκριμένο Πλατωνικό λόγο.

Κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, μερικοί άνθρωποι, μάλλον οι περισσότεροι, δεν έχουν τα εφόδια να δουν την αλήθεια.
Στον επίλογο του αποσπάσματος που έστειλα, λέει σε μετάφραση : «Κι όποιον θα επιχειρούσε να τους λύσει από τα δεσμά και να τους ανεβάσει επάνω, αυτόν, αν μπορούσαν με κάποιον τρόπο να τον πιάσουν στα χέρια τους και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;»

Όταν πριν πολλά χρόνια, διάβαζα το συγκεκριμένο απόσπασμα από την «Πολιτεία», με συγκλόνισε αυτό.

Σε μερικούς ανθρώπους, είναι τόσο ριζωμένες λανθασμένες απόψεις, που κάθε προσπάθεια, δείξεις στον άλλο μια διέξοδο, θα σε θεωρήσει ή τρελό, ή φανατικό ή θα σε πετροβολήσει.

Πόση αλήθεια αντέχουν οι άνθρωποι;

Αρχική Δημοσίευση από Nelly Εμφάνιση μηνυμάτων
υγ: ξέρουμε κάτι άλλο για το βίντεο; μου φαίνεται πολύ παλιό.
Δυστυχώς δεν έχω κανένα στοιχείο Βέβαια υπάρχουν τελικά αρκετά βιντεάκια που προσεγγίζουν την αλληγορία της σπηλιάς, εδώ, εδώ και εδώ.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 06-07-11, 01:29
Το avatar του χρήστη Nikoscot
Nikoscot Ο χρήστης Nikoscot δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 17:24
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Σε μερικούς ανθρώπους, είναι τόσο ριζωμένες λανθασμένες απόψεις, που κάθε προσπάθεια, δείξεις στον άλλο μια διέξοδο, θα σε θεωρήσει ή τρελό, ή φανατικό ή θα σε πετροβολήσει.
Φανατισμός.
__________________
"We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars." Oscar Wilde
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 06-07-11, 16:30
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Πόση αλήθεια αντέχουν οι άνθρωποι;
Αν οι άνθρωποι δεχθούν τη μία, τη σούπερ, την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, ότι δηλαδή θα πεθάνουν αργά ή γρήγορα, τότε αυτομάτως θα πάψουν να επενδύουν σε αξίες, αρχές κτλ. Άρα, στο σημείο αυτό, η πλατωνική πρόταση αυτοαναιρείται, γιατί η αποδοχή της θνητότητας κάνει τον άνθρωπο μια απλή μηχανή επιβίωσης.

Έρχεται όμως μετά η ίδια αυτή πρόταση/θεωρία να μας πει ότι το ανθρώπινο μυαλό σκέπτεται ελπιδοφόρα και θεωρώντας ότι μπορεί να υπάρχει κάτι μετά Θάνατον, βάζει το σώμα να πράττει διάφορα όσο ζει. Ο άνθρωπος δρα πολιτισμένα και με υψηλό φρόνημα (εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα ζώα) κι αυτό είναι ένα ρίσκο που παίρνει, αφού δε γνωρίζει αν αυτή η δράση θα τον ωφελήσει τελικά.

Κατά τα άλλα, ποια μεγάλη αλήθεια να δεχθεί ο άνθρωπος; Εδώ δε δέχεται τις μικρές μικρές αλήθειες της μικρής μικρής ζωής του... κι εδώ αρχίζει ο πετροπόλεμος: βάλλεται όποιος έχει τη γενναιότητα να πονέσει από τη γνώση. Την όποια.

Και τι είναι αληθινό στο κάτω-κάτω; Ό,τι υπάρχει. Και τι υπάρχει; Ό,τι γίνεται αντιληπτό. Και τι γίνεται αντιληπτό; Τι; Εδώ αρχίζει το multiple choice.
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 06-07-11, 23:34
Το avatar του χρήστη Nikoscot
Nikoscot Ο χρήστης Nikoscot δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 17:24
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Ακόμα δεν έχω καταλάβει πάνω σε τι αναφέρεται το κείμενο (αν αναφέρεται κάπου συγκεκριμένα).

Πάντως είναι δύο καταστάσεις που δείχνουν η μια το άκρως αντίθετο της άλλης αλλά ταυτόχρονα οι ίδιες.
Η μια στο σκοτάδι, να βλέπουν τις σκιές των πραγμάτων από την φωτεινή πηγή, με τους ανθρώπους περιορισμένους στις κινήσεις τους.
Από την άλλη στο φώς, με απόλυτη ελευθερία κινήσεων, με την φωτεινή πηγή να δείχνει το ίδιο το αντικείμενο και μετά την σκιά.
Στο σκοτάδι τους λένε, "αυτή" είναι η αλήθεια/πραγματικότητα και στο φώς τους λένε "αυτή εδώ" είναι η αλήθεια/πραγματικότητα.
Και οι δύο καταστάσεις είναι για τους ανθρώπους που τις βιώνουν, η πραγματική αλήθεια.
Και οι δύο καταστάσεις μπορούν να γεννήσουν φανατισμό.
Στην σπηλιά βέβαια είναι καθοδηγούμενη η πορεία των σκέψεων (αν κάνουν κάν αυτό που λέγεται σκέψη).
Έξω όμως στο φώς, υπάρχει ελευθερία κινήσεων και σκέψης αλλά και πάλι....είναι αληθινά αυτά που βρίσκονται τριγύρω τους; Μπορεί το "φώς" του ήλιου να διαστρεβλώνει την αλήθεια των πραγμάτων.
(π.χ. βλ. The Truman Show)
Οπότε το να προσπαθήσει να βοηθήσει τους συνανθρώπους του που βρίσκονται μέσα στην σπηλιά για να μάθουν την αλήθεια ίσως και να είναι άτοπο γιατί ο καθένας βλέπει την δικιά του αλήθεια.
Δικαιοσύνη θα υπάρχει αν μπορούν να συνυπάρξουν και τα δύο μαζί χωρίς να προσπαθεί το ένα να "εισβάλει" στο άλλο.
Ας υπάρξουν δύο ή και παραπάνω "ελευθερίες" σκέψεων με την μια να μπορεί να κοιτάξει την άλλη χωρίς να την προκαλεί. Και ας διαλέξουν οι ανθρώποι τι θέλουν να πιστέψουν, ποιά θα ακολουθήσουν ή αν δεν εμπιστεύονται καμία τους ας μπορούν να αναζητήσουν κάτι άλλο.
__________________
"We are all in the gutter, but some of us are looking at the stars." Oscar Wilde
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 07-07-11, 00:04
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Nikoscot Εμφάνιση μηνυμάτων
Ας υπάρξουν δύο ή και παραπάνω "ελευθερίες" σκέψεων με την μια να μπορεί να κοιτάξει την άλλη χωρίς να την προκαλεί. Και ας διαλέξουν οι ανθρώποι τι θέλουν να πιστέψουν, ποιά θα ακολουθήσουν ή αν δεν εμπιστεύονται καμία τους ας μπορούν να αναζητήσουν κάτι άλλο.
Άλλο η ελευθερία σκέψεως και άλλο η τελική αλήθεια. Ποιος κατά την γνώμη σου από τους δύο, μπορεί να κρίνει πιο ακριβέστερα, ποιος ξέρει τι συμβαίνει;

Αυτός που μπήκε μέσα από τον ήλιο θαμπωμένος, μπορεί να μην ξεχωρίζει τις φιγούρες στον τοίχο, έχει δει όμως τον ήλιο, έχει γνωρίσει τον κόσμο, ξέρει τι γίνεται. Ο άλλος, ο δεμένος, είναι ας πούμε, ο ημιμαθής, αυτός που νομίζει ότι όλος ο κόσμος είναι ο τοίχος. Έχει πλήρη άγνοια της πραγματικότητος, είναι ανίκανος να δει τι πραγματικά συμβαίνει.

Αυτή η αλληγορία του Πλάτωνα, μας οδηγεί σε μονοπάτια αναζήτησης, μας λέει ότι ίσως αυτά που ξέρουμε, είναι σαν τον τοίχο με τις σκιές.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Nikoscot (07-07-11)
  #11  
Παλιά 07-07-11, 01:20
Το avatar του χρήστη Maria.
Maria. Ο χρήστης Maria. δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 18-11-11 23:40
Εμένα μου θύμισε το πλάσμα (ή πετραδάκι ήταν) που ξέφυγε από το σημείο που ήταν κολλημένο στη κοίτη ενός ποταμού. Τα άλλα πλάσματα του φώναζαν πως θα χαθεί αφήνοντας το ποτάμι να το παρασύρει. Τελικά εκείνο τα κατάφερε και τα άλλα πλάσματα που το έβλεπαν καθώς περνούσε τον θεωρούσαν σαν μεσσία που.. ερχόταν για να τα σώσει! Τελικά μήπως δεν υπάρχουν μεσσίες;
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Maria. για αυτό το μήνυμα:
Nikoscot (07-07-11)
  #12  
Παλιά 07-07-11, 16:25
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από Maria. Εμφάνιση μηνυμάτων
Τελικά μήπως δεν υπάρχουν μεσσίες;
Φυσικά και δεν υπάρχουν!
Οι Μεσσίες υπάρχουν για να φοβούνται οι "κακοήθεις" και να αντέχουν οι "καλοήθεις", σε μια κοινωνία που, για να προοδεύσει, χρειάζεται ηρεμία και έλεγχο.
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Nelly για αυτό το μήνυμα:
Nikoscot (07-07-11)
  #13  
Παλιά 07-07-11, 16:47
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Nelly Εμφάνιση μηνυμάτων
Φυσικά και δεν υπάρχουν!
Οι Μεσσίες υπάρχουν για να φοβούνται οι "κακοήθεις" και να αντέχουν οι "καλοήθεις", σε μια κοινωνία που, για να προοδεύσει, χρειάζεται ηρεμία και έλεγχο.
Το αν υπάρχουν ή όχι Μεσσίες, δεν αφορά καθόλου μα καθόλου, την φιλοσοφική αυτή αλληγορία.

Είχες από την αρχή την τάση να το στρέψεις εκεί, αλλά είναι λάθος.

Μερικοί άνθρωποι, είναι κατανοητό πιστεύω, χωρίς να μπαίνουμε στην θεωρία του Νίτσε, να είναι πιο ικανοί, πιο ενημερωμένοι, πιο πεπαιδευμένοι, από τους άλλους.

Να είναι πιο ξύπνιοι όπως λέει ο απλός λαός, όχι πιο πονηροί;

Τώρα θα το γυρίσω σε πολιτική χροιά, πορ' ότι το απαγόρευσα στο πρώτο μου μήνυμα. Όταν πας να ψηφίσεις και είσαι ένας άνθρωπος, που έχεις σώας τα φρένας, που έχουν δει και έχουν διαβάσει, αρκετά τα μάτια σου, που έχεις αποκτήσει μια εμπειρία από την ζωή, έχεις νοιώσει μία αδικία;

Θα πω την αμαρτία μου.

Εγώ νοιώθω άβολα που η ψήφος που θα ρίξω, θα είναι ίσου βάρους, με μια γιαγιά 90 χρονών με αλχάιμερ, με το ψηφοδέλτιο σταυρωμένο και διπλωμένο από το σπίτι.
Θα νοιώθω άβολα που ο άλλος ακόμα νομίζει ότι ψηφίζει, βασιλιά ή Βενιζέλο.

Αυτό το λάθος την δημοκρατίας, στην αρχαία Αθήνα, το είχαν ήδη κατανοήσει.

Το έφτασα πολύ μακριά, για να σου δείξω ότι ο δρόμος αυτής της αλληγορίας, σύμφωνα και με όλους τους σχολιαστές του Πλάτωνα, οδηγούν εκεί.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 07-07-11, 16:56
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Καμμία τάση δεν είχα από την αρχή. Αν εδώ τοποθετούμαι θεολογικά, αυτό συμβαίνει με βάση φιλοσοφική και όχι θρησκευτική. Άλλωστε, η πρώτη φιλοσοφική απορία του Ανθρώπου ήταν θεολογική.

Δεν ενδιαφέρομαι να εμπλακώ σε θρησκευτική ή πολιτική κουβέντα, κακώς θεώρησες ό,τι θεώρησες, παρασυρόμενος από την προσωπική σου θρησκευτική τοποθέτηση.

Μια χαρά κολλούν οι Μεσσίες με την αλληγορία.
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 07-07-11, 22:44
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
ΔΕΝ ισχύει για όλα, αλλά από τα φυσικά παραδείγματα (αντικείμενα και σκιές τους) , είναι μια καλή αρχή ''συγχώρεσης''. Τώρα αν κάποιος επιμένει ότι η σκιά του νερού ή η φωτογραφία του νερού ξεδιψά κι όχι το ίδιο το νερό, ή έχει φοβερή δύναμη αυθυποβολής ή δεν δίψασε ακόμη...
Βλέπω ότι ο καθένας μας, εξηγεί την σπουδαία αυτή φιλοσοφική αλληγορία, κατά το δοκούν.

Βλέπουμε μάλλον τις δικές μας σκιές, που ίσως μας καταδιώκουν.

Δεν υπάρχει πάντως αντικειμενικά ή τουλάχιστον όσο πιο αντικειμενικά μπορώ να δω, κανένα νερό που ξεδιψάει και καμιά αρχή συγχώρεσης.

Υπάρχει η ώθηση για το όσο πιο δυνατόν μεγαλύτερο οπτικό πεδίο και αντίληψης και γνώσης.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 20:25.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.