Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Άνθρωπος και Κοινωνία > HeartCad
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Αξιολογήστε το θέμα Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 14-04-07, 06:36
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Καλή αντάμωση

Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στο ίδιο μεγάλο σπίτι, που δύο οικογένειες συνηπήρχαν αρμονικά, της Μητέρας μου και της αδελφής της. Μεγαλώσαμε μαζί με τις ίδιες εικόνες τους ίδιους ανθρώπους γύρω μας και τα ίδια ακούσματα.

Το έφερε η μοίρα ακόμα και μετά τον γάμο της να μένουμε στην ίδια πολυκατοικία, όταν αφήσαμε το μεγάλο σπίτι.

Πάλι μαζί δίπορτο, ο άνδρας σου υπήρχε για μένα ο δεύτερος πατέρας μου, εσύ και τα παιδιά σου, τίποτα λιγότερα από αδέλφια μου. Σαν πρώτη εξαδέλφη δεν σε είδα ποτέ, σαν μεγάλη μου αδελφή σε έβλεπα από τότε που άνοιξα τα μάτια μου.

Το σπίτι μου σπίτι σου και το δικό σου το καταφύγιο μου.

Μέχρι το τέλος που μείναμε τυπικά μόνοι, είχαμε ο ένας την στήριξη του άλλου, το πιο κοντινό αποκούμπι για παρεούλα καφεδάκι κουβεντούλα.

Μέχρι που μάθαμε ότι σε κτύπησε πριν δύο χρόνια ότι πιο επώδυνο υπάρχει στην επάρατη ασθένεια. Ζήσαμε την αγωνία σου τον πόνο σου τις κραυγές απόγνωσης σου.

Σ' έβλεπα ακόμα και όταν μετά από χρήση ισχυρών κατασταλτικών να κοιμάσαι και να κάνεις εκείνους τους φοβερούς σπασμούς από τον πόνο που σε συγκλόνιζε σαν ηλεκτρική εκκένωση. Όταν μας ικέτευες να κάνουμε κάτι ακόμα και να σου δώσουμε ένα τέλος, νοιώθαμε άπραγοι ανίκανοι. Ένοιωθα ότι σε πρόδιδα γλυκιά μου, πρόδιδα την εμπιστοσύνη που στήριζες σε μένα.

Χθες λες και με περίμενες να έρθω όπως κάθε πρωί στην κλινική να κάνουμε πάλι παρεούλα, μου είπαν ότι η σε χάνουμε και είναι θέμα λεπτών και ότι δεν έχεις επικοινωνία. Σου έπιασα το χέρι και σου είπα ότι είμαι δίπλα σου, μπορεί να ήταν ιδέα μου, αλλά ένοιωσα ένα σφίξιμο στο χέρι μου που ήταν και η τελευταία σου αντίδραση, πριν ξεκινήσεις για το ταξίδι σου.

Κατάλαβα από τις αντιδράσεις των ψυχρών γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, ότι και εκείνους τους είχες κερδίσει όλους, όπως έκανες με όλο τον κόσμο, αφού το χαμόγελο σου δεν δίσταζες να το χαρίζεις απλόχερα, ακόμα και αν μέσα σου έκλαιγες από τον πόνο.

Καλή αντάμωση Καιτούλα
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης Αξιολογήστε αυτό το θέμα
Αξιολογήστε αυτό το θέμα:

Δικαιώματα - Επιλογές
You may post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι εκτός λειτουργίας
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 23:44.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.