Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 04-03-10, 04:50
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Ευεργετινός - Λόγοι και διδασκαλίες αγίων Πατέρων

Σε κάθε εποχή ο λόγος του Ευαγγελίου σπέρνεται από τον Κύριο στις καρδιές των ανθρώπων. Σε όσες βρίσκει καλή γη, καρποφορεί πλούσια, και αυτό θα συνεχίζεται μέχρι τη συντέλεια, όταν ο επουράνιος Γεωργός θα κάνει τον θερισμό.

Πέρα από τις αρετές και την αγιότητα, ο λόγος του Ευαγγελίου καρποφορεί επίσης και λόγο, ξεχείλισμα του φωτισμένου νου και της αγιασμένης καρδιάς οσίων Πατέρων και διδασκάλων. Ο θησαυρός αυτός του πατερικού λόγου συσσωρεύεται αιώνες τώρα, ξεπερνώντας τα χρονικά και τοπικά όρια, και έχει αποταμιευθεί στα "πατερικά" βιβλία:
Στα συγγράμματα των Πατέρων, στους βίους των Αγίων και των Μαρτύρων, στις διηγήσεις και στα αποφθέγματα των Οσίων της ερήμου - στα παραδοσιακά, δηλαδή, αναγνώσματα των ορθοδόξων ανά τους αιώνες.

Από αυτή την τεράστια κληρονομιά σταχυολογήθηκε από τον μοναχό Παύλο (+ 1054) η συλλογή που έγινε γνωστή με το όνομα Ευεργετινός.

...

Όσα περιέχονται στον Ευεργετινό αναφέρονται βέβαια στους μοναχούς και στη μοναχική ζωή, ωστόσο ενδιαφέρουν και ωφελούν όλους τους χριστιανούς, αφού το πνεύμα τους ουσιαστικά είναι το πνεύμα του Ευαγγελίου. Και στις σελίδες του καθένας, μοναχός ή λαϊκός, βρίσκει ό,τι χρειάζεται: καθοδήγηση στην πνευματική ζωή, τόνωση στον αγώνα, παρακίνηση σε μετάνοια, ορθόδοξη γνώση, κατάνυξη.

Η μεγάλη αυτή αξία και ωφέλεια του Ευεργετινού, η οποία διαπιστώνεται από κάθε αναγνώστη του εδώ και χίλια χρόνια, εκφράστηκε επιγραμματικά από τον γέροντα Παΐσιο:
"Ο Ευεργετινός είναι ευεργεσία μεγάλη, γιατί μπορούμε να γνωρίσουμε όλο το πνεύμα των Αγίων Πατέρων. Βοηθάει, γιατί περιγράφει τους αγώνες των Πατέρων για όλα τα πάθη με τη σειρά, και η ψυχή γνωρίζει πως εκείνοι δούλεψαν και βοηθιέται".


Από τον πρόλογο του "Ευεργετινού" - Λόγοι και διδασκαλίες αγίων Πατέρων, Εκδόσεις "Το Περιβόλι της Παναγίας", 2001.
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
The Following 4 Users Say Thank You to Easty For This Useful Post:
Alaman (05-03-10), maralin (07-03-10), nikisforos (18-03-10)
  #2  
Παλιά 04-03-10, 05:01
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Από το Γεροντικό

Επισκέφτηκαν κάποτε τον αββά Παμβώ δύο αδελφοί.
Ο ένας τον ρώτησε: "Αββά, εγώ νηστεύω τρώγοντας κάθε δύο μέρες δύο μικρά ψωμιά. Άραγε θα σωθώ ή βρίσκομαι σε πλάνη;"
Ο άλλος είπε: "Αββά, εγώ με το εργόχειρο μου βγάζω δύο κεράτια[1] την ημέρα. Κρατώ λίγα νουμία[1] για την τροφή μου και τα υπόλοιπα τα δίνω ελεημοσύνη. Άραγε θα σωθώ ή βρίσκομαι σε πλάνη;"

Ο γέροντας δεν τους αποκρίθηκε, αν και τον παρακαλούσαν πολύ.
Μετά από τέσσερις μέρες αποφάσισαν να φύγουν, οι κληρικοί[2] όμως τους ενθάρρυναν λέγοντας: "Μη στενοχωρηθείτε, αδελφοί, ο Θεός θα σας ανταμείψει. Γιατί τέτοια συνήθεια έχει ο γέροντας. Δεν βιάζεται να μιλήσει, αν δεν τον φωτίσει ο Θεός".
Πήγαν λοιπόν οι αδελφοί στον γέρονται και του είπαν: "Αββά, προσευχήσου για εμάς".
"Θέλετε να φύγετε;", τους ρώτησε. "Ναι", αποκρίθηκαν.

Άρχισε τότε να γράφει στο χώμα και, αποδίδοντας στον εαυτό του τις πράξεις εκείνων, μονολογούσε:
"Ο Παμβώ, με το να νηστεύει τρώγοντας κάθε δύο μέρες δύο μικρά ψωμιά, άραγε γίνεται με αυτό μοναχός; Όχι.
Ο Παμβώ βγάζει με τη δουλειά του δύο κεράτια και τα δίνει ελεημοσύνη. Άραγε γίνεται με αυτό μοναχός; Όχι ακόμη".

Στράφηκε έπειτα και είπε στους αδελφούς:
"Καλές είναι οι πράξεις, αν όμως φυλάξεις καθαρή τη συνείδηση απέναντι στον συνάνθρωπο, τότε θα σωθείς".

Και εκείνοι, ικανοποιημένοι με την απάντηση, έφυγαν γεμάτοι χαρά.



[1] Το κεράτιον ήταν μικρό ασημένιο νόμισμα, ενώ το νουμίον ήταν νόμισμα ευτελούς αξίας: 300 νουμία έκαναν ένα κεράτιον.
[2] Εννοεί τους ιερείς του μοναστικού οικισμού, όπου ζούσε ο γέροντας

Ευεργετινός, Τόμος Γ΄, σελ. 24
__________________
Ό,τι προλάβουμε

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Easty : 06-03-10 στις 02:04
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to Easty For This Useful Post:
Alaman (05-03-10), nikisforos (18-03-10)
  #3  
Παλιά 04-03-10, 22:59
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Από το Γεροντικό

Κοντά σε κάποιον γέροντα έμενε ένας αδελφός που ήταν κάπως αμελής στην άσκηση[1].
Όταν κόντευε να πεθάνει, κάθονταν γύρω του μερικοί αδελφοί. Βλέποντας τον ο γέροντας να πεθαίνει γελαστός και χαρούμενος, θέλοντας να ωφελήσει τους παρευρισκόμενους αδελφούς, τον ρώτησε:
"Αδελφέ, όλοι ξέρουμε ότι δεν ήσουν πολύ αγωνιστής στην άσκηση. Πως λοιπόν φεύγεις με τόση προθυμία;"

Ο αδελφός αποκρίθηκε:
"Πράγματι πάτερ, αλήθεια λες. Όμως από την ώρα που έγινα μοναχός, δεν θυμάμαι να έκρινα άνθρωπο ή να κράτησα κακία σε κανέναν, αλλά αν ποτέ συνέβαινε διαφορά με κάποιον, την ίδια ώρα συμφιλιωνόμουν με αυτόν.

Σκέφτομαι λοιπόν να πω στον Θεό:
Κύριε, εσύ είπες "Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε. Συγχωρείτε, και θα συγχωρηθείτε".

Του είπε τότε ο γέροντας: "Ειρήνη να έχεις, παιδί μου, γιατί και χωρίς κόπο σώθηκες".

[1] άσκηση: η παραδοσιακή σκληραγωγία των μοναχών, η οποία στοχεύει στη νέκρωση των παθών και στον εξαγνισμό της ψυχής. Πέρα από την προσευχή, και σε συνδυασμό με αυτή, περιλαμβάνει: νηστεία, αγρυπνία, ορθοστασία, γονυκλισίες, σωματικό κόπο, ύπνο στο έδαφος κ.α.



Ευεργετινός, Τόμος Γ΄, σελ. 36
__________________
Ό,τι προλάβουμε

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Easty : 06-03-10 στις 02:02
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to Easty For This Useful Post:
Alaman (05-03-10), nikisforos (18-03-10)
  #4  
Παλιά 04-03-10, 23:10
mhtsos2007
Guest
 

Ἀπὸ τὸν ἅγιο Βαρσανούφιο

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ἰωάννη τὸν προφήτη:

- Γιὰ ὅλους τοὺς λογισμούς, ποὺ ξεφυτρώνουν στὴν καρδιά μου, πρέπει νὰ ρωτάω τοὺς γέροντες;

- Δὲν εἶναι ἀνάγκη, ἀπάντησε ὁ γέροντας, νὰ ρωτάει κανεὶς γιὰ ὅλους τοὺς λογισμοὺς ποὺ περνοῦν ἀπὸ τὴν καρδιά, γιατὶ φεύγουν καὶ χάνονται. Νὰ ρωτάει μόνο γι᾿ αὐτοὺς τοὺς λογισμοὺς ποὺ ἐπιμένουν καὶ πολεμοῦν.

Συμβαίνει, θὰ λέγαμε, μὲ τοὺς λογισμοὺς ὅ,τι καὶ μὲ ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ βρίζεται ἀπὸ πολλούς, ἀλλ᾿ ἀγνοεῖ καὶ προσπερνάει τὶς ὕβρεις.

Τότε δὲν κάνει καμιὰ ἐνέργεια. Ἂν ὅμως κάποιος (ἀπὸ τοὺς ὑβριστές του) στραφεῖ ἐναντίον του καὶ τὸν πολεμήσει, τότε τὸν καταγγέλλει στὶς ἀρχές. Ἔρχεται δηλαδὴ στὸν ἄρχοντα καὶ ὑποβάλλει μήνυση ἐναντίον ἐκείνου ποὺ τὸν πολέμησε.

Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τοὺς λογισμούς:

Πρέπει νὰ κάνουμε στοὺς γέροντες ἐξαγόρευση ἐκείνων μονάχα ποὺ μᾶς πολεμοῦν ἢ μένουν μέσα μας πολὺν καιρό.

πηγή
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to For This Useful Post:
Alaman (05-03-10), nikisforos (18-03-10)
  #5  
Παλιά 04-03-10, 23:13
mhtsos2007
Guest
 

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

Ἐπισκεφθήκαμε κάποτε ἕναν ἀπὸ τοὺς πατέρες καὶ τὸν ρωτήσαμε:

- Ἂν κάποιος, ποὺ πειράζεται ἀπὸ ἕναν λογισμὸ καὶ βλέπει ὅτι νικιέται, διαβάζει συχνὰ-πυκνὰ ὅσα εἶπαν οἱ πατέρες γιὰ τὸ λογισμὸ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖ νὰ τὰ ἐφαρμόσει, χωρὶς ὅμως νὰ τὸ κατορθώνει ἀπόλυτα, τί εἶναι προτιμότερο, νὰ φανερώσει σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς πατέρες τὸ λογισμό του ἢ νὰ προσπαθήσει μόνος του νὰ ἐφαρμόσει ὅσα διάβασε καὶ νὰ περιοριστεῖ στὴν πληροφορία τῆς δικῆς του συνειδήσεως;

- Ἔχει ὑποχρέωση, ἀπάντησε ὁ γέροντας, νὰ φανερώσει τὸ λογισμό του σὲ ἄνθρωπο ποὺ θὰ μπορέσει νὰ τὸν ὠφελήσει, καὶ νὰ μὴ βασιστεῖ μόνο στὸν ἑαυτό του. Γιατὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του, ὅταν μάλιστα ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὰ πάθη.

Νὰ τί συνέβη σὲ μένα ὅταν ἤμουνα νέος:

Εἶχα ἕνα ψυχικὸ πάθος ποὺ μὲ νικοῦσε. Ἀκούγοντας λοιπὸν ὅτι ὁ ἀββᾶς Ζήνων εἶχε θεραπεύσει πολλούς, ποὺ ἦταν σὲ παρόμοια κατάσταση, ἀποφάσισα νὰ πάω καὶ νὰ τοῦ μιλήσω. Ὁ σατανᾶς ὅμως μὲ ἐμπόδιζε, βάζοντάς μου τὴ σκέψη: «Ἀφοῦ ξέρεις τί πρέπει νὰ κάνεις, ἐφάρμοσε ὅσα διαβάζεις, γιατί νὰ πᾶς καὶ νὰ ἐνοχλήσεις τὸ γέροντα;» Κάθε φορὰ ποὺ ἀποφάσιζα, ὡστόσο, νὰ ἐπισκεφθῶ τὸ γέροντα καὶ νὰ τοῦ μιλήσω, ὁ πόλεμος τοῦ πάθους ὑποχωροῦσε, μὲ τέχνασμα τοῦ πονηροῦ, γιὰ νὰ μὴν πάω. Καὶ ὅταν ἔπαιρνα τὴν ἀπόφαση νὰ μὴν πάω, κυριευόμουνα πάλι ἀπὸ τὸ πάθος. Σ᾿ αὐτὴ τὴν παγίδα μ᾿ ἔριχνε πολὺ καιρὸ ὁ ἐχθρός, ποὺ δὲν ἤθελε νὰ φανερώσω τὸ πάθος στὸ γέροντα. Ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορές, ποὺ πῆγα ἀποφασισμένος νὰ τοῦ πῶ τὸ λογισμό μου, ὁ ἐχθρὸς δὲν μὲ ἄφηνε, γεννώντας μέσα στὴ καρδιά μου ντροπὴ καὶ λέγοντάς μου μυστικά:

«Ἀφοῦ ξέρεις πῶς πρέπει νὰ θεραπευθεῖς, τί χρειάζεται νὰ μιλήσεις σὲ κάποιον σχετικά; Ἄλλωστε ἐσὺ δὲν ἀδιαφορεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου. Ξέρεις τί εἶπαν οἱ Πατέρες». Αὐτὰ μοῦ ἔβαζε στὸ νοῦ ὁ ἀντίπαλος, γιὰ νὰ μὴ φανερώσω τὸ πάθος στὸ γιατρὸ καὶ θεραπευθῶ.

Ὁ γέροντας, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ἐνῷ καταλάβαινε ὅτι εἶχα λογισμούς, δὲν μοῦ ἔκανε παρατήρηση, περιμένοντας νὰ τοὺς φανερώσω ὁ ἴδιος. Μὲ δίδασκε μόνο γιὰ τὸν σωστὸ τρόπο ζωῆς, καὶ μὲ ἄφηνε νὰ φύγω.

Κάποτε ὅμως, γεμάτος θλίψη, εἶπα μέσα μου:

«Ὡς πότε, ταλαίπωρη ψυχή μου, δὲν θὰ θέλεις νὰ γιατρευτεῖς; Ἄλλοι ἔρχονται στὸ γέροντα ἀπὸ μακριὰ καὶ θεραπεύονται, κι ἐσὺ δὲν ντρέπεσαι, νὰ ἔχεις κοντά σου τὸ γιατρὸ καὶ νὰ μὴ γίνεσαι καλά;»

Ζεστάθηκε ἔτσι ἡ καρδιά μου καὶ εἶπα μέσα μου:

«Ἂς πάω στὸ γέροντα, κι ἂν δὲν βρῶ κανέναν (ἄλλον) ἐκεῖ, θὰ καταλάβω πὼς εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ τοῦ ἀποκαλύψω τὸ λογισμό μου». Πράγματι, πῆγα καὶ δὲν βρῆκα κανέναν.

Ὁ γέροντας, ὅπως συνήθιζε, μὲ νουθέτησε γύρω ἀπὸ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς καὶ γιὰ τὸ πῶς θὰ καθαρθεῖ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ρυπαροὺς λογισμούς. Ἐγὼ ἀπὸ ντροπὴ δὲν τοῦ φανέρωσα πάλι τίποτα, κι ἑτοιμαζόμουνα νὰ φύγω. Σηκώθηκε, ἔκανε εὐχὴ καὶ μὲ ξεπροβόδιζε, βαδίζοντας μπροστά μου, ὡς τὴν ἐξώπορτα.

Τὸν ἀκολουθοῦσα ἀπὸ κοντά, ἐνῷ μὲ βασάνιζαν οἱ λογισμοί: Νὰ μιλήσω ἢ νὰ μὴ μιλήσω στὸ γέροντα;

Ἐκεῖνος στράφηκε, εἶδε πόσο βασανιζόμουν ἀπὸ τοὺς λογισμούς, μὲ χτύπησε στὸ στῆθος καὶ μοῦ εἶπε:

«Τί ἔχεις; Ἄνθρωπος εἶμαι κι ἐγώ!».

Μόλις εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια, νόμισα πῶς ἡ καρδιά μου ἀνοίχτηκε.

Πέφτω μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια του, παρακαλώντας τὸν μὲ δάκρυα:

«Ἐλέησέ με!».

«Τί ἔχεις;», μοῦ λέει ὁ γέροντας.

«Δὲν ξέρεις τί ἔχω;», ἀποκρίθηκα.

«Ἐσὺ πρέπει νὰ τὸ πεῖς!», εἶπε ἐκεῖνος.

Τότε λοιπόν, μὲ πολλὴ ντροπή, τοῦ ἐξομολογήθηκα τὸ πάθος μου. Καὶ μοῦ λέει:

«Γιατί ντρεπόσουνα νὰ μοῦ τὸ πεῖς τόσον καιρό; Δὲν εἶμαι κι ἐγὼ ἄνθρωπος; Θέλεις λοιπὸν νὰ σοῦ φανερώσω αὐτὸ ποῦ ξέρω;

Δὲν ἔχεις ἤδη τρία χρόνια, ποὺ ἔρχεσαι ἐδῶ μ᾿ αὐτοὺς τοὺς λογισμούς, καὶ δὲν τοὺς ἀναφέρεις;»

Τὸ ὁμολόγησα, κι ἔπεσα πάλι μπροστά του, παρακαλώντας τον:

«Ἐλέησέ με, γιὰ τὸν Κύριο!»

«Πήγαινε», μοῦ εἶπε, «μὴν παραμελεῖς τὴν προσευχή σου καὶ μὴν κατακρίνεις κανέναν».

Πῆγα πράγματι στὸ κελί μου καὶ ἀφοσιώθηκα μὲ ἐπιμέλεια στὴν προσευχή μου.

Μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ γέροντα, ποτὲ πιὰ δὲν ἐνοχλήθηκα ἀπὸ τὸ πάθος ἐκεῖνο.

πηγή
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην για αυτό το μήνυμα:
Alaman (05-03-10)
  #6  
Παλιά 04-03-10, 23:26
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Όχι ότι με ενδιαφέρει και πολύ να διαβάσω το θέμα, αλλά θα πρέπει να σας γνωρίσω ότι δεν διαβάζουν όλοι πολυτονικά Ελληνικά.
Ταυτόχρονα δημιουργούνται και μερικά μικροπροβλήματα, με τις μηχανές αναζήτησης.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Easty (04-03-10)
  #7  
Παλιά 04-03-10, 23:24
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
ρώτησαν μια φορά τον διάβολο, πόσους νικάει στον κόσμο... κι αυτός με έπαρση, είπε ΟΛΟΥΣ!!!
- μα πως το καταφέρνεις;
- ε! τους μισούς τους βάζω και κάνουν την αμαρτία και τους άλλους μισούς, τους βάζω και κατακρίνουν τους πρώτους. Έτσι, δεν μου ξεφεύγει κανένας

...απότι φαίνεται μάλλον του ξέφυγε ένας ( ; ) σίγουρα πολλοί περισσότεροι που αφενός, όταν κάνουν αμαρτίες τις εξομολογούνται (οπότε και τις παραγράφει το Πνεύμα το Άγιο) και αφετέρου, αποφεύγουν την κατάκριση (όχι κρίση προς διάκριση, που επιβάλλεται), αλλά την κρίση, που είναι δικαίωμα Του Κριτού.

Μια φορά ο Μέγας Μακάριος βαδίζοντας προς ένα μοναστήρι, βρήκε τον διάβολο να πλέκει ζεμπίλια. Τον ρωτά τι κάνει εκεί, και αυτός απάντησε:
- να έχω έναν φίλο (στο μοναστήρι) τον μοναχό τάδε και φτιάχνω παγίδες.
πηγαίνοντας ο άγιος βρίσκει τον μοναχό και του ζητάει βοήθεια για ένα πρόβλημα (που τάχα είχε). Τόπε έτσι, διακριτικά για να μην τον στενοχωρέσει και τον φέρει σε δύσκολη θέση.

Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ο μοναχός του ανοίχτηκε ότι και αυτός ταλανιζόταν από αυτό το πρόβλημα. Τότε, του έδωσε τις συμβουλές που ήξερε, πραγματικά βοηθώντας τον.

Όταν ξαναπέρασε από το ίδιο σημείο, ξαναβλέπει τον διάβολο ο οποίος του λέει:
- δεν ξέρω τι έγινε, αλλά, ενώ είχα έναν φίλο εκεί μέσα, τώρα αυτός με διώχνει με περισσότερη δύναμη. Δεν καταλαβαίνω τι έγινε και άλλαξε...

Είναι ομολογουμένως ο τρόπος. Η ταπεινότητα, που ενεργεί μυστικά ψυχωφελή και ΔΕΝ την καταλαβαίνει (ως εγωιστής) ο αντίδικος της σωτηρίας μας...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 05-03-10 στις 16:43
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην mystakid για αυτό το μήνυμα:
Alaman (05-03-10)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 01:20.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.