Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
|
||||
Το δικό μας "σπίρτο"
Ψάχνοντας για κάτι συγκεκριμένο έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του Χρήστου Μπουλώτη (συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας) βασισμένο στο γνωστό παραμύθι του Άντερσεν Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα. Η πρώτη φράση του άρθρου του είναι η εξής:
"Ανάβοντας κανείς όλα μαζί τα τελευταία σπίρτα του μπορεί και να αποδράσει απ' τη σκληρή πραγματικότητα, να συναντήσει την πιο βαθιά επιθυμία του, έστω ψευδαισθησιακά, Χριστούγεννα, ας πούμε, ή παραμονή Πρωτοχρονιάς, πάνω στην αλλαγή του χρόνου" Αυτό τα γράφει ο Μπουλώτης το 2004, αλλά δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ, διαβάζοντάς το σήμερα, πόσα άραγε κουτιά σπίρτα θα πρέπει να ανάψουμε σήμερα για να αποδράσουμε την φετινή παραμονή Πρωτοχρονιάς από την σκληρή πραγματικότητα... Αν το 2004 ήταν σκληρή, τότε σήμερα πώς θα έπρεπε να τη χαρακτηρίζουμε; Και ύστερα στάθηκα σ' αυτό το "ψευδαισθησιακά" και πολύ μου άρεσε Κι επειδή δεν μπορώ καθόλου τη γκρίνια, κι επειδή μένουμε πάντα στην γκρίνια και δεν αντιδρούμε, ίσως γιατί κι αυτό μας το έχουν κάνει απαγορευμένο, τότε γιατί δεν το παίρνουμε απόφαση;; Να το πάρουμε απόφαση αυτό το "κάθε πέρσι και καλύτερα" και να πάψουμε να μεμψιμοιρούμε και αν δεν θέλουμε να αρχίσουμε να ανάβουμε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να αποδράσουμε από την πραγματικότητα ας κάνουμε κάτι άλλο. Ας δούμε μια ταινία, ας ακούσουμε μουσική, ας πάμε θέατρο και αν δεν έχουμε λεφτά για θέατρο ας διαβάσουμε ένα βιβλίο. Ακόμα και να ξαναδιαβάσουμε ένα βιβλίο. Και πάνω απ' όλα, ας ρίξουμε μια ματιά στον διπλανό μας, όποιος κι αν είναι αυτός, φίλος, σύντροφος, γονιός, παιδί. Ξεχνιόμαστε... ξεχνάμε πολύ. Πολύ διδακτικό μου βγαίνει αυτό το μήνυμα, οπότε μάλλον θα το κλείσω. Απλώς, έρχονται γιορτές, και παντού γύρω μου ακούω γκρίνια, γκρίνια... Και παντού βλέπω κατσουφιασμένα πρόσωπα. Ας βρούμε το δικό μας "σπίρτο" λοιπόν, αυτό που θα κάνει το χαμόγελο να βγει πραγματικό και από μέσα μας. Το εν λόγω άρθρο
__________________
Vis Imaginativa Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Chressida : 13-12-10 στις 23:09 |
#2
|
|
||||
Να η πιο μεγάλη ψευδαίσθηση και αναρωτιέμαι γιατί εμμένουν σ' αυτήν οι άνθρωποι.
|
#3
|
#4
|
|
||||
Δύο 24ωρα μετά -μέσα σε μια εβδομάδα κινητοποιήσεων, μετά από μια Τετάρτη προβληματική και μέσα σ' ένα φόρουμ που τελευταία επιμένει ελληνικά- εγώ επιστρέφω σ' αυτό εδώ το νήμα, για να συμφωνήσω με την προτροπή σου
Το περίφημο "η ομορφιά θα μας σώσει" είναι, λέω, το μήνυμα του σπίρτου σου. Η Τέχνη, ως η κατεξοχήν θεραπαινίδα, τροφός και πιστή ακόλουθος της Αισθητικής, είναι ίσως ο μόνος δρόμος. |
#5
|
|
||||
Η μνήμη είναι ό,τι πιο αισιόδοξο έχουμε (ακόμα και οι πιο... επαγγελματίες απαισιόδοξοι, βλέπε πχ τον Xenio ). Ένα-δυο χρόνια μετά, οι καλές αναμνήσεις είναι περισσότερες από τις κακές. Δέκα χρόνια μετά, θυμάσαι μόνο τα καλά, ποτέ τα κακά.
|
#6
|
|
||||
Δεν ξέρω αν έχει πολλή σχέση με αυτό που λες, αλλά γενικως την τελευταια εποχή παρατηρώ έντονα μια επιστροφή στο παρελθόν, κυρίως σε ταινίες που αποτελούν remakes και sequels.
Μεγλαύτερη εντύπωση μου κάνουν τα soundtrack διαφημίσεων και εκπομπών που παίζουν στην τηλεόραση, που παραπέμπουν σε Φρανκ Σινάτρα ή Αμερικής του 50 (παράδειγμα). Κάποιες φορές έχω σκεφτεί (συνομωσιολογικά :Ρ) οτι υπάρχει μια καμπάνια νοσταλγίας που εσκεμμένα θέλει να εξιδανικεύσει το παρελθόν και να μας κάνει να ξεχάσουμε το μέλλον (αν υπάρχει) Τουλάχιστον αυτό ήταν το σενάριο ενός βιβλίου που έχω διαβάσει
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 16-12-10 στις 17:22 |
#7
|
|
||||
άκρως γκιλντοριακόν, χαϊελφικόν σαρδάμ (μεγλάφτερη). Τέλειο! "η ομορφιά θα μας σώσει" και το χιούμορ, να συμπληρώσω. |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|