Άρσεναλ Ολυμπιακός 2-3
Αυτά τα περί πάθους, ψυχής και άλλα τέτοια επικολυρικά, ας τα αφήσουμε στην άκρη. Ισχύουν όταν σπάσει ο διάβολος το πόδι του να προηγηθείς και μετά ταμπουρώνεσαι γύρω από τον τερματοφύλακα μπας και το κρατήσεις.
Όταν βάζεις τρία γκολ στην Άρσεναλ και κάθε φορά που σε ισοφαρίζει της «καρφώνεις» το επόμενο, ε, τότε δεν είναι θέμα ψυχής, θέμα κλάσης είναι, ας το παραδεχτούμε. Ας το παραδεχτούν κυρίως, αυτοί που βλέπουν παντού "στημένους" διαιτητές και κοντεύουν να πιστέψουν πως τα γήπεδα είναι ανακριτικά γραφεία.
Εδώ δεν μιλάμε για κλεμμένη νίκη, όποια έννοια και δίνει κανείς στην λέξη «κλεμμένη». Μιλάμε για νίκη ως αποτέλεσμα ποιότητας και κλάσης. Γιατί πώς να το κάνουμε; Ο Καμπιάσο ακόμα και στα 35 είναι μια κλάση πάνω από τον Κοκλέν. Ο Ρομπέρτο – δεν συζητιέται- είναι καλύτερος του Οσπίνα, κι όπως πήγαινε το παιχνίδι, ο Μποτία φαντάζει ανώτερος του Γκάμπριελ!
Αυτά λέει ο Χειλάκης στο Sport Fm.
Ομαδούλες, δίκες, ΣΚΑΙ, Αλαφούζοι και Σια, είναι για γέλια...
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
|