Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 20-11-13, 12:02
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Συγνώμη, γνωριζόμαστε; Διήγημα (Αληθινές ιστορίες)

- Από την ώρα που καθίσαμε κοιτάζεις στην απέναντι παρέα, εδώ ήρθαμε να ακούσουμε δυο τραγούδια, να περάσουμε καλά, ποιοι είναι αυτοί, γνωρίζεις κάποιον; Ρώτησε η Αλεξάνδρα τον Γιάννη, τον άντρα της.
- Δεν είμαι σίγουρος της απάντησε, μα αυτόν τον άνθρωπο σαν να τον ξέρω.
- Μα και εκείνος σε κοιτάζει, γιατί δεν πας να τον ρωτήσεις, να μάθεις.
Ο Γιάννης έκανε να σηκωθεί, μα τον πρόλαβε ο άλλος.
- Συγνώμη κύριε, γνωριζόμαστε;
- Αυτό θα ρωτούσα κι’ εγώ εσάς, δεν μπορεί κάπου σας ξέρω.
- Κι’ εγώ. Μη μου πεις πως είσαι ο Γιάννης;
- Μη μου πεις πως είσαι ο Απόστολος;
Αυτοί λοιπόν οι δυο άντρες, υπήρξαν φίλοι στα νιάτα τους, αυτό που λέμε «φίλοι καρδιακοί». Η άνοιξη της ζωής τους, τους βρήκε σε κάποια στρατιωτική σχολή. Μαζί στις παρέες, στα νυχτοπερπατήματα, στις υπηρεσίες.
Είκοσι χρόνων παιδιά, «έβραζε το αίμα τους».
Τα βράδια κοιτάζοντας τ’ άστρα έκαναν όνειρα, όνειρα που τα διάβαζε ο ένας στον άλλο.
Βιάζονταν να μεγαλώσουν, να πάρουν βαθμούς, να παντρευτούν, να κάνουν οικογένεια.
Και τώρα, περασμένα τα δεύτερα …ήντα με τα λευκά τους τα μαλλιά, τους βρήκε ο χρόνος εντελώς τυχαία αγκαλιασμένους εδώ και πέντε λεπτά.
Που βρέθηκαν αλήθεια τόσα δάκρυα;
- Γιάννη έλα να σου γνωρίσω τη γυναίκα μου. Πηνελόπη από δω ο Γιάννης, ο καλύτερος μου φίλος.
Ο Γιάννης έσφιξε για λίγο το χέρι της Πηνελόπης, τα μάτια του πέρασαν στα δικά της μάτια λες και τα τραβούσε ένας ακαταμάχητος μαγνήτης, το χαίρω πολύ, μπερδεμένο βγήκε από το στόμα του, τα (κορακίστικα) δεν ήταν η γλώσσα του κι’ όμως έμοιαζαν, μα και το τρέμουλο στο χέρι του μεγάλωνε, μα έβαλε τα δυνατά του, λίγο ακόμα και θα κατέρρεε από το δυνατό σοκ.
Η Πηνελόπη φάνηκε να βρίσκεται αλλού, καμιά λέξη δεν βγήκε από το στόμα της, τον κοίταζε στα μάτια μη μπορώντας να πιστέψει στ’ όνειρο, στ’ όνειρο που θαρρείς έβλεπε.
- Απόστολε από δω η γυναίκα μου. Αλεξάνδρα, ο Απόστολος, ο αγαπημένος μου φίλος από τον στρατό.
- Κύριε Απόστολε, κυρία Πηνελόπη δεν κάθεστε στο τραπέζι μας; Τους είπε η Αλεξάνδρα.
- Να καθίσουμε απάντησε κι’ ο Απόστολος, έχουμε τόσα να πούμε...

Μια παρέα τώρα όλοι στο νυχτερινό κέντρο. Απόψε ήρθαν από διαφορετικούς δρόμους, για να συναντήσουν τις αναμνήσεις.
Φαίνεται πως η συγκίνηση της βραδιάς δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για διασκέδασε. Των ματιών οι κρυφές ριπές του Γιάννη και της Πηνελόπης, προσπαθούσαν ν’ ανιχνεύσουν, να καταγράψουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα της στιγμής.
Άραγε να’ χει μείνει και κάποια σπίθα από τη μεγάλη φωτιά εκείνης της ερωτικής θύελλας;
Σίγουρα ναι, δεν ξεχνιέται ένας τόσο μεγάλος έρωτας, η φωτιά πάντα σιγοκαίει και τον χειμώνα.
Ο Γιάννης μετά τη σχολή τους, βρέθηκε να υπηρετεί σε μια όμορφη πόλη της νοτίου Ελλάδας, ενώ ο Απόστολος ανηφόρησε για τη Μακεδονία.
Η αλληλογραφία δεν στάθηκε ικανή να κρατήσει σε επαφή τους δυο φίλους κι’ έτσι χάθηκαν τα ίχνη τους στα χρόνια που πέρασαν.

Ο Γιάννης βρήκε καινούργιο φίλο τον Κώστα. Μένουν στο ίδιο διαμέρισμα. Λίγα χρήματα έπαιρναν εκείνα τα χρόνια κι’ έτσι τα έξοδα μοιράζονταν στα δυο. Όμως δεν είχαν παράπονο, είχαν νιάτα, «η ζωή τους χαμογελούσε» έτσι κι’ αλλιώς.
Ο Κώστας είχε γνωρίσει μια κοπέλα και συχνά τα βράδια έβγαινε για να γυρίσει αργά το βράδυ. Ο Γιάννης πήγαινε συνήθως σε κάποιο σινεμά αν έπαιζε κάποιο έργο της αρεσκείας του ή για κάποιο ποτό σε κάποια καφετέρια.

Έτσι πέρναγε ο καιρός όταν ένα βράδυ χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.
- Περιμένεις κανέναν; Είπε ο Γιάννης στον Κώστα που εκείνη την ώρα ήταν στο μπάνιο.
- Όχι απάντησε εκείνος.
- Ανοίγω Κώστα.
- Εντάξει, άνοιξε.
- Καλησπέρα, τον κύριο Κώστα θα θέλαμε, είπαν τα δυο κορίτσια, δεν είναι εδώ;
- Καλησπέρα σας, εδώ είναι, περάστε. Είναι στο μπάνιο, καθίστε παρακαλώ.
- Εσείς θα είστε ο φίλος του ο Γιάννης, έτσι;
- Ναι κι’ εσείς σίγουρα η Άννα.
- Ναι εγώ είμαι, σίγουρα τα κουβεντιάζεται , τι λέει για μένα;
- Δεν θα περιμένετε βέβαια να μάθετε από μένα τα μυστικά του φίλου μου, εσείς τα λέτε στις γειτονιές για την όμορφη φιλενάδα σας.
- Συγνώμη, ξέχασα να σας τη συστήσω. Είναι η Πηνελόπη, μαζί πηγαίναμε στο σχολείο και από τότε ήμαστε μαζί.
Ο Γιάννης δε χόρταινε να κοιτάζει την Πηνελόπη, την υπέροχη ξανθιά με τα γαλαζοπράσινα μάτια, σε αντίθεση με την Άννα η οποία δεν έλεγε και πολλά πράγματα εμφανισιακά δηλαδή, γιατί από γνώσεις και ευφράδεια άριστα έπαιρνε.
- Καλησπέρα κορίτσια, πως από εδώ; Τις χαιρέτησε ο Κώστας που μόλις βγήκε βρεγμένος ακόμα από το μπάνιο.
- Κώστα έχει έρθει ο αδελφός μου από την Αθήνα για το Σαββατοκύριακο και θα βγούμε μαζί. Να μη με περιμένεις απόψε και αύριο στο γνωστό μέρος.
Όσο για την Πηνελόπη αν θέλει ο Γιάννης, ας κάνουνε μια βόλτα στην παραλία έτσι να γνωριστούνε αν φυσικά το θέλουν.
- Θα το ήθελα και θα είναι τιμή μου, ποιος δε θα ήθελε την παρέα μιας υπέροχης κούκλας.
- Σ’ ευχαριστώ Γιάννη για τα καλά σου λόγια, μα τα παραλές και με κάνεις να ντρέπομαι.

Έχουν περάσει από τότε μέρες, μήνες, ο Γιάννης και η Πηνελόπη είναι ζευγάρι, η πρώτη βόλτα στην παραλία έμελε να γίνει η αρχή για έναν μεγάλο έρωτα.
Έναν όμως τίμιο έρωτα, οι κόκκινες γραμμές της εποχής εκείνης, μα και η επιθυμία της Πηνελόπης είχαν τηρηθεί από τον Γιάννη.
Πέρασαν κοντά τέσσερα χρόνια, η μετάθεση για τη βόρεια Ελλάδα έφερε θύελλα.
Η Πηνελόπη δεν μπορούσε να καταλάβει πως υπήρχαν κανόνες, ο γάμος επιτρεπόταν μόνο με την άδεια της υπηρεσίας του Γιάννη, υπό προϋποθέσεις και μετά τη συμπλήρωση του 28ου έτους της ηλικίας.

Η καινούργια μονάδα του Γιάννη ήταν μακριά από κάποιο αστικό κέντρο.
Η μόνη του παρέα ο Αντρέας ο συνάδελφος του, μα και παρηγοριά τα ερωτικά γράμματα της Πηνελόπης, ένα κάθε μέρα.
Μα και η Πηνελόπη, δεν έβγαινε πλέον έξω. Από τη σχολή κομμωτικής που φοιτούσε, κατευθείαν στο σπίτι της θείας της, της αδελφή της μητέρας της που τη φιλοξενούσε μέχρι να τελειώσει το σχολείο.

Επτά Ιανουαρίου γιορτή του αη Γιάννη. Ένας κοινός τους φίλος γιόρταζε, το πατρικό του σπίτι ήταν στην πόλη, την πρωτεύουσα του νομού.
Καλεσμένοι λοιπόν έφτασαν αργά το βράδυ. Χειμωνιάτικη νύχτα, νιφάδες χιονιού άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους.
Πολλές όμορφες παρουσίες στο σπίτι του φίλου τους. Αδελφές, ξαδέλφες, γειτόνισσες.
Τη μελαχρινή ξαδέλφη του φίλου του, την Αλεξάνδρα «είχε βάλει στο μάτι» ο Γιάννης, «ένα μελανούρι που ευχαρίστως θα ψάρευε ο καθ’ ένας».
Μα κι’ εκείνη έδειχνε να της αρέσει το «φλερτ» του. Όμως πώς να πλησιάσει ο ένας τον άλλο, δεν υπήρχε τρόπος, μέχρι που οι κουβέντες άφησαν τη θέση τους στο ταγκό.
Την κρατούσε σφιχτά, χορεύοντας ένα αρκετά αισθησιακό ταγκό.
Πλησίασε το στόμα του στο αυτί της.
- Πιστεύεις στον κεραυνοβόλο έρωτα; τη ρώτησε.
- Όχι του απάντησε εκείνη, χωρίς να γυρίσει το κεφάλι της.
- Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου; Τι ρώτησε ο «αθεόφοβος». Έτσι χωρίς να το σκεφτεί. Πριν από μια ώρα περίπου, την είχε γνωρίσει κι’ όμως.
Εκείνη γύρισε απότομα το κεφάλι της, τον κοίταξε στα μάτια.
- Ναι, θέλω του είπε κι’ εκείνη η «αθεόφοβη».
Από εκείνη τη στιγμή η Πηνελόπη είχε χαθεί προσωρινά από τη μνήμη του.
Έτσι κι’ αλλιώς εκείνη τον ξέχασε. Εδώ και τρεις μήνες δεν απάντησε ποτέ στα γράμματα του. Ίσως να βρήκε άλλη παρέα σκεφτόταν, μα πάλι δεν ήθελε να το πιστέψει. Όμως «Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται».

Οι μέρες περνούσαν κι’ ο Γιάννης έμενε τον περισσότερο χρόνο δίχως χρήματα. Όσα κι’ αν έπαιρνε έφευγαν στα ταξί, δεν υπήρχε άλλος τρόπος, τα φιλιά της μελαχρινής αγαπημένης του, τον περίμεναν.
Τα Σαββατοκύριακα που τον έχανες που τον έβρισκες, στην Αλεξάνδρα του φυσικά. Σε ένα παγκάκι κοιμήθηκε κάποιο βράδυ, που να πάει χωρίς δεκάρα; Στο σπίτι της Αλεξάνδρας βέβαια, ούτε λόγος, ήταν νωρίς ακόμα.

Παρά τις αντιρρήσεις γνωστών και φίλων, μακριά από τους γονείς του, την αγαπημένη του αδελφή, αυτός είχε «πάρει φόρα» για τον γκρεμό, που δυστυχώς δεν έβλεπε.
Παντρεύτηκε μια Τρίτη, δίχως επισημότητες, κρυφά, που όμως δεν άργησε να μαθευτεί. Τώρα έπρεπε να αντιμετωπίσει της συνέπειες, από την άσοφη ενέργεια του.
Η τύχη όμως ήταν με το μέρος του. Κάποιος θείος της Αλεξάνδρας ήταν εκείνο το χρόνο σε μεγάλη κυβερνητική θέση, με τέτοιο μέσο λοιπόν, ήταν εύκολο να περάσουν χωρίς συνέπειες τα (κατορθώματα) του.

Τα χρόνια πέρασαν, δημιούργησε περιουσία μα και μια καλή οικογένεια.
Τα δυο παιδιά του σε μεγάλες θέσεις που ο καθ’ ένας θα ζήλευε.
Η Πηνελόπη όμως είχε αφήσει σκιές από το άρωμα της στα όνειρα του, ποτέ δεν την ξέχασε.
Και τώρα, ύστερα από σαράντα χρόνια, νιώθει την αύρα των φιλιών της και είναι όμορφη, όπως τότε, έστω και με τις βαθιές ρυτίδες που ο χρόνος άθελα της, χάραξε.

Αλήθεια, τι παράξενα παιχνίδια που μας παίζει η μοίρα καμιά φορά.
Ένα χρόνο μετά την αναχώρηση του Γιάννη, ο Απόστολος βρέθηκε με μετάθεση στην ίδια πόλη, στην ίδια μονάδα που ο Γιάννης υπηρέτησε κοντά τέσσερα χρόνια.

Ήταν Κυριακή πρωί, στην εκκλησία ο Απόστολος είχε οδηγήσει τμήμα φαντάρων όπως γινόταν τα χρόνια εκείνα.
Η Πηνελόπη ήταν εκεί, στην πτέρυγα των γυναικών και δεν έφυγε στιγμή από τα μάτια του Απόστολου. Του έκανε εντύπωση η στάση της, η προσευχή, ο σταυρός και στο τέλος η θεία μετάληψη που με ευλάβεια πήρε.
Την ακολούθησε για να την οδηγήσει αργότερα στα σκαλιά της εκκλησίας.

Ήρθε η ώρα που η ορχήστρα από το ζεϊμπέκικο της «ευδοκίας» πέρασε στο αισθησιακό ταγκό.
- Απόστολε, μου επιτρέπεις να χορέψω με την Πηνελόπη σου;
- Και το ρωτάς Γιάννη.
- Χορεύετε κυρία μου;
Η Πηνελόπη δεν απάντησε, σηκώθηκε με αργές κινήσεις για να ξαναγκαλιάσει ύστερα από σαράντα χρόνια τον άνθρωπο που αγάπησε αληθινά.
- Γιατί δεν μου είπες την αλήθεια τότε, παρά με άφησες να υποφέρω, τη ρώτησε ο Γιάννης.
- Δεν έπαψα ποτέ να σ’ αγαπώ. Τα δάκρυα μου ήταν πολλά, τόσα που οι πηγές τους στέρεψαν στο τέλος.
Τα τελευταία σου γράμματα δεν τα διάβασα ποτέ, μα ούτε και τα δικά μου πήρες. Η θεία μου λίγο πριν πεθάνει μου ζήτησε να την συγχωρήσω για το κακό που μου έκανε. Ήθελε να με παντρέψει με κάποιον ανιψιό της από τον άντρα της και έτσι έσκιζε τα γράμματα σου. Μα και τα δικά μου που πάντα άφηνα στην ξαδέλφη μου να τα ταχυδρομήσει, την εξανάγκασε να της τα παραδίνει.
Τώρα έμαθες την αλήθεια, θα με συγχωρήσεις;
Ναι χαρά μου, σκούπισε το δάκρυ σου, ο πόνος ας μείνει μόνο σε εμάς, οι άλλοι δεν φταίνε, εμάς διάλεξε η μοίρα να χτυπήσει…

Όμως δεν θα πρέπει στο μέλλον να βρεθούν ποτέ μαζί, δεν ξέρει κανείς ως που μπορεί να φτάσει μια σπίθα φωτιάς, αν ο άνεμος διώξει τη στάχτη, έστω και τον χειμώνα.
Ο Γιάννης όμως και η Πηνελόπη άραγε, το ξέρουν;
Σίγουρα ναι. Οι δυο φίλοι πρέπει να παραμείνουν και θα παραμείνουν φίλοι.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (20-11-13)
  #2  
Παλιά 20-11-13, 13:07
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Στο έχω ξαναπεί και ο πεζός λόγος σου είναι εξαιρετικός.
Μιλάμε για ταλέντο!
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
justin (20-11-13)
  #3  
Παλιά 25-11-13, 12:35
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Στο έχω ξαναπεί και ο πεζός λόγος σου είναι εξαιρετικός.
Μιλάμε για ταλέντο!
Σ’ ευχαριστώ πολύ Στέλιο για τα καλά σου λόγια, μα τα παραλές, ταλέντο;
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (25-11-13)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 11:09.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.