Έφυγε ο Αλέξης Σολομός

[Xenios]

Πλήρης ημερών, σε ηλικία 94 ετών έφυγε από τη ζωή ο Αλέξης Σολομός, την περασμένη Τρίτη (25 Σεπτεμβρίου), στο σπίτι του στο Κολωνάκι. Σκηνοθέτης, μεταφραστής, θεωρητικός του θεάτρου και συγγραφέας, ο Σολομός ήταν από τις μεγάλες μορφές του θεάτρου του 20ου αιώνα, αφήνοντας το στίγμα του τόσο με τις παραστάσεις του - Αριστοφάνης, αρχαίο δράμα, Σαίξπηρ - όσο και με το συγγραφικό του έργο.

Καθόρισε την αναβίωση των έργων του Αριστοφάνη, ανεβάζοντας στην Επίδαυρο τις δέκα από τις ένδεκα κωμωδίες του, με τη χρήση στοιχείων από την ελληνική λαογραφική παράδοση. Τα τελευταία χρόνια ζούσε μακριά από τα φώτα της σκηνής (η τελευταία του σκηνοθεσία ήταν το 1992), στο διαμέρισμα της οδού Φωκυλίδου, όπου δέσποζαν τα βιβλία, οι φωτογραφίες και οι αφίσες από τις παραστάσεις του. Ο ίδιος απολάμβανε το γεμάτο λουλούδια μπαλκόνι του με θέα τον Λυκαβηττό, την Ακρόπολη ακόμα και τη θάλασσα. Εφυγε ήσυχα, έχοντας κοντά του τις δύο κόρες και τα τρία του εγγόνια.

Γεννημένος στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου του 1918, ο Αλέξης Σολομός είχε κεφαλονίτικη καταγωγή. Ως μαθητής του Κολεγίου Αθηνών γνώρισε και είχε καθηγητή τον Κάρολο Κουν. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1939-1942), στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών του Λονδίνου (1945-46), στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ και στο Δραματικό Εργαστήρι του Πισκάτορ (1946-48).

Η αγάπη του για το θέατρο τον οδήγησε από νωρίς κοντά σε ανθρώπους του χώρου: έτσι το 1937 σχεδίασε τα κοστούμια για τον «Μάκβεθ» που ανέβασε η Μαρίκα Κοτοπούλη ενώ ξεκίνησε και τη συνεργασία του με το περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα» του Δημήτρη Φωτιάδη. Η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά έγινε το 1939 με την «Αρκούδα» του Τσέχωφ. Στην Κατοχή εργάστηκε ως ηθοποιός, ενδυματολόγος, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου ενώ η επαγγελματική του πορεία ξεκίνησε ουσιαστική με τη συνεργασία του στο Θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά, το 1942-43.

Εμφανίστηκε ως ηθοποιός, ακόμα και στο «Θέατρο Τέχνης» ή στον θίασο Μανωλίδου -Βεάκη - Παππά - Δενδραμή. Το 1944 ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης το θεατρικό του έργο «Ο τελευταίος ασπροκόρακας» και το 1945 «Το μονοπάτι της λευτεριάς» από τον θίασο Παππά - Μερκούρη. Η σκηνοθετική του σταδιοδρομία άρχισε το 1947 στη Νέα Υόρκη ενώ το 1949 ανέβασε στην Αθήνα την «Κληρονόμο» στο θέατρο Μουσούρη.

Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο τις περιόδους 1950-1964, 1968-1985 και το 1992, όπου σκηνοθέτησε 102 θεατρικές παραστάσεις ενώ άλλα περίπου 65 έργα σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους, στο ΚΘΒΕ και στη Λυρική. Το 1964 ίδρυσε το «Προσκήνιο» (που διήρκεσε ως το 1978). Εργάστηκε στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ ως καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Είχε επίσης χρηματίσει αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΕΙΡΤ (1974-1975) και δυο φορές διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1980-1983). Για την προσφορά και το έργου του του έχει απονεμηθεί ο Ταξιάρχης του Φοίνικα, τον έχει τιμήσει η Ακαδημία Αθηνών και αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή : Το Βήμα

Σχόλιο : Δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, την συνύπαρξη Χατζιδάκι Σολομού, στην οδό Ονείρων.
Ήταν ένας από τους μεγάλους της γενιάς του. Στην ιστορία θα μείνει σαν ο κορυφαίος Αριστοφανικός σκηνοθέτης.
Καλοτάξιδος.