Κριτική "Μήδεια"-Προβληματισμός για το Φεστιβάλ Επιδαύρου

[Naias]

(Μαρία Κρύου mkriou@athinorama.gr)

Ημουν το Σάββατο 15/8 στην Επίδαυρο


H χειρότερη εμπειρία που είχα ποτέ στην Επίδαυρο: το κοινό που καθόταν πάνω στις στάχτες της πυρκαγιάς η οποία είχε ξεσπάσει στην περιοχή του Λυγουριού αποδοκίμασε έντονα τους ανθρώπους του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στην κατά Βασίλιεφ «Μήδεια»!

Οι ενοχλημένοι από τη διάρκεια (τρεις ώρες και βάλε) και το αποτέλεσμα της παράστασης θεατές «έλουσαν» με γιουχαΐσματα τους ηθοποιούς. Αργότερα έμαθα πως και η πρεμιέρα, ήταν ένα θρίλερ. Στην προσπάθειά του να ολοκληρώσει το μονόλογό του ο Ιάσονας-Νίκος Ψαράς αναφώνησε «έλεος» για τις διαμαρτυρίες του κοινού κι αυτό ανταπάντησε: «αυτό ζητάμε κι εμείς τόσες ώρες, έλεος».

Δεν λέω, ούτε σε μένα άρεσε η παράσταση, κουράστηκα αφόρητα από τη φλυαρία του χορού, ένιωσα την αισθητική μου να λεηλατείται, όμως είναι απαράδεκτο ν' αποδοκιμάζοντε οι ηθοποιοί κατ' αυτό τον τρόπο.

Την επόμενη φορά για λόγους στοιχειώδους ευγένειας, κύριοι θεατές, μπορείτε να αναζητήσετε την έξοδο πριν το τέλος της παράστασης.


Φιάσκο η Μήδεια, τελευταία ελπίδα ο Αγαμέμνων

Μια μεγάλη παρεξήγηση από έναν αλαζόνα ερευνητή που φαίνεται πως πλέον δεν έχει καμία σχέση με τη θεατρική πράξη, που δεν γνωρίζει τι είναι αρχαίο δράμα, θέατρο με ηθοποιούς μιας άλλης εθνότητας, νοοτροπίας και κουλτούρας ήταν η «Μήδεια» του Ανατόλι Βασίλιεφ. Ακόμα δεν καταλάβαμε γιατί ο Ρώσος σκηνοθέτης ανέβασε την τραγωδία του Ευριπίδη και όχι την ομώνυμη παρωδία του Μποστ αφού είχε στο μυαλό του να στήσει αυτό το τραγελαφικό πανηγύρι.

Αφήσαμε την Επίδαυρο δυσαρεστημένοι και καταταλαιπωρημένοι από τη σχεδόν τετράωρη, χωρίς διάλειμμα, παράσταση κάνοντας πολλές σκέψεις για το ίδιο το έργο αλλά και για το φεστιβάλ...

Είδαμε πολλά φέτος στην Επίδαυρο, σχεδόν όλες τις θεατρικές «παρατάξεις» να εκπροσωπούνται: από τον σοφιστικέ νεοκλασικισμό («Ορφέας και Ευρυδίκη» της Πίνα Μπάους) μέχρι τον νεο-επιθεωρησιακό λαϊκισμό («Βάτρα-Χ» του Δημήτρη Λιγνάδη) και την παράσταση ενός πειραματιστή των '70s («Φοίνισσες» του Σπύρου Ευαγγελάτου). Μεταμοντέρνες και κλασικές αγωνίες εκφράστηκαν εξίσου, γνωστοί αλλά και νέοι πρωταγωνιστές έκαναν το πέρασμά τους από την ορχήστρα του αργολικού θεάτρου, ενώ οι εκπλήξεις (είτε στη διανομή είτε στη σκηνοθεσία) δεν έλειψαν.

Το πρόβλημα τελικά είναι ότι, παρά τις «δημοκρατικές» και πλουραλιστικές προσπάθειες του Γιώργου Λούκου, το Φεστιβάλ Επιδαύρου μοιάζει περισσότερο με θέαμα ποικιλιών, στερείται ταυτότητας και μοναδικότητας. Αποχαιρετούμε τα Επιδαύρια με τον προβληματισμό για το ποιο θα πρέπει να είναι τελικά το ξεκάθαρο στίγμα τους.

Πριν όμως πούμε το τελευταία αντίο για φέτος, έχουμε μία ακόμα ελπίδα: τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου σε μια παράσταση που στόχο της έχει σύμφωνα με τη σκηνοθέτιδα 'Αντζελα Μπρούσκου, την συγκίνηση. Αυτήν θ' αναζητήσουμε κι εμείς στο επιδαύριο ντεμπούτο της πειραματίστριας Μπρούσκου στις 22 και 23 Αυγούστου


(Πηγή: www.athinorama.gr)


Κριτική για την παράσταση μπορείτε να δείτε επίσης: http://www.enet.gr/online/online_tex...79976,39088648

[vgiagias]

το καλό είναι ότι αρχηγός στην αποδοκιμασία ήταν ο Λυκουρέζος

[VOSNIADIS]

ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΑ ΣΕ ΒΑΤΡΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΔΙΠΟΔΕΣ! ΑΠΟΛΑΥΣΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΝ ΜΠΕΖΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΛΤΙΝΟ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ''ΕΛΕΓΑΝ'' Ο Λ Α!
ΣΤΟΥΣ ΟΙΔΙΠΟΔΕΣ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΕΚΑΝΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΣΟΙ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΕΙ.
ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΒΡΑΔΥΕΣ ΝΟΙΩΘΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ! ΑΝ ΔΕΝ ''ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΟΥΝ'' ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥΣ... ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΕΡΦΙΑΛΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ,ΚΑΠΟΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ε Π Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η!