Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 26-06-09, 16:23
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Ανδρέας Κάλβος

Ανδρέας Κάλβος

Στα τέλη του 18ου αι. γεννιέται στη Ζάκυνθο ο ποιητής των «Ωδών», Ανδρέας Κάλβος. Από πατέρα Κερκυραίο, κρητικής καταγωγής, τον Τζανή Κάλβο, τυχοδιώκτη, πρώην ανθυπολοχαγό του ενετικού στρατού και μητέρα αριστοκρατικής γενιάς, την Αδριανή Ρουκάνη. Ο ποιητής βλέπει το φως της ζωής το 1792.

Σε ηλικία μόλις 9 ετών βρίσκεται στην Ιταλία, καθώς ο πατέρας του εγκαταλείπει τη σύζυγο του και μαζί με τους δυο του γιους, τον 9χρονο Ανδρέα και τον κατά δύο χρόνια μικρότερο Νικόλαο φτάνει στο Λιβόρνο.

Η Ιταλία ασκεί καθοριστική επίδεση στην προσωπικότητα του μικρού Ανδρέα ενώ του προσφέρει κάθε ευκαιρία για μόρφωση. Ωστόσο καταλυτική επίδραση στη ζωή του ασκεί ο κορυφαίος ποιητής Ούγκο Φώσκολο, τον οποίο γνωρίζει στη Φλωρεντία, μεγάλο πνευματικό κέντρο της εποχής, όπου καταφεύγει το 1812 μετά το θάνατο του πατέρα του.

Ο Φώσκολος γίνεται μέντορας του νεαρού Ανδρέα, ο οποίος κάνει τα πρώτα του βήματα στα Γράμματα ενώ ταυτόχρονα σπουδάζει ελληνική, ιταλική και λατινική φιλολογία. Υπό την καθοδήγηση του Φώσκολου και επηρεασμένος από το νεοκλασικισμό που σαρώνει την Ευρώπη, ο Ανδρέας Κάλβος συνθέτει στα ιταλικά τρεις τραγωδίες: Θηραμένης, Δαναΐδες και Ιππίας (1813-1814) ενώ παραδίδει μαθήματα για λόγους βιοπορισμού..

Ωστόσο οι επιδράσεις του Ιταλού ποιητή, δεν περιορίζονται στα λογοτεχνικά μονοπάτια, καθώς μυεί το νεαρό Ανδρέα στις αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού, και στις επαναστατικές ιδέες της εποχής.

Το 1815 τόσο ο Κάλβος όσο και ο Φώσκολος καταφεύγουν στην Ελβετία, καθώς έγινε γνωστή η δράση του Φώσκολου, ως μέλος των Καρμπονάρων, της ιταλικής οργάνωσης εναντίον των Αυστριακών. Την επόμενη χρονιά φτάνουν στο Λονδίνο όπου ο Κάλβος παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα ιταλικών και κάνει μεταφράσεις στα ιταλικά και στα ελληνικά ενώ αίσθηση προκαλούν στους κύκλους των αρχαιολατρών οι διαλέξεις του (1818-1819) για τη σωστή προφορά των αρχαίων ελληνικών. Ταυτόχρονα συντάσσει και εκδίδει μια Νεοελληνική Γραμματική, καθώς και μια 4τομη Μέθοδο Εκμάθησης Ιταλικών ενώ ασχολείται με τη σύνταξη ενός αγγλοελληνικού λεξικού.

Σε ηλικία 28 ετών (1819) παντρεύεται την Αγγλίδα Τερέζα Τόμας, η οποία ωστόσο πεθαίνει ένα χρόνο αργότερα, μαζί με το κοριτσάκι, που είχαν στο μεταξύ αποκτήσει. Διάφορες φήμες, που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν κάνουν λόγο και για μια απόπειρα αυτοκτονίας του ποιητή, το 1820, όταν τον απορρίπτει ερωτικά η μαθήτρια του, επίσης Αγγλίδα, Σούζαν Ριντού. Λίγο αργότερα εγκαταλείπει και την Αγγλία

Μετά από μια στάση στο Παρίσι επιστρέφει ξανά στην Φλωρεντία, όπου εμπλέκεται ενεργά στο κίνημα των Καρπονάρων και το 1821 συλλαμβάνεται και απελαύνεται. Για μία ακόμη φορά αναζητεί καταφύγιο στη Γενεύη, όπου έρχεται σε επαφή με ισχυρούς φιλελληνικούς κύκλους ενώ παράλληλα παραδίδει μαθήματα ξένων γλωσσών.

Το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης συνταράζει την καρδιά του φλογερού επαναστάτη, ο οποίος το 1824 εκδίδει τις 10 πρώτες ωδές του, οι οποίες εκδίδονται υπό τον τίτλο «Λύρα» και οι οποίες σχεδόν αμέσως μεταφράζονται στα γαλλικά και χαίρουν μεγάλης ανταπόκρισης. Στις αρχές του 1825 ο ποιητής μεταβαίνει για μία ακόμη φορά στο Παρίσι, όπου το 1826 δημοσιεύει τις επόμενες 10 ωδές του, τα «Λυρικά».

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», λέει ο ποιητής και σχεδόν αμέσως αποφασίζει την κάθοδο του στην επαναστατημένη Ελλάδα, όπου φτάνει στα μέσα του 1826 και εγκαθίστανται στο Ναύπλιο. Γρήγορα όμως απογοητεύεται τόσο την εμφύλια πολεμική όσο και από την αδιαφορία για την ποίηση του.

Οι ελληνικοί λογοτεχνικοί κύκλοι, τόσο οι Φαναριώτες όσο και οι Επτανήσιοι, δυσκολεύονται να κατανοήσουν την ποίηση του και να την εντάξουν σε κάποια ελληνική σχολή, θεωρώντας τον μέχρι το τέλος «ξένο». Ο ίδιος βαθιά επηρεασμένος από το νεοκλασικισμό συνδέει τα αρχαιοελληνικά πρότυπα με την επαναστατική πρακτική ενώ η γραφή αποτελεί συγκερασμό αρχαΐζουσας με στοιχεία δημοτικής.

Κατευθύνεται λοιπόν προς την Κέρκυρα όπου διδάσκει στην Ιόνιο Ακαδημία έως το 1827. Ως το 1836, οπότε επιστρέφει στην Ακαδημία, παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα ενώ το 1841 τοποθετείται διευθυντής του Κερκυραϊκού Γυμνασίου, παραιτείται όμως στο τέλος του χρόνου.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ενώ είναι σύγχρονος του Σολωμού και έμεναν επί χρόνια στον ίδιο τόπο δεν υπάρχει καμία μαρτυρία που να επιβεβαιώνει ότι οι δύο άντρες, από τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές, είχαν κάποια προσωπική γνωριμία.

Για μία ακόμη φορά, ο Ανδρέας Κάλβος, βαθιά απογοητευμένος από τη μη αναγνώριση του από τους λογοτεχνικούς κύκλους της πατρίδας του καταφεύγει το 1852 στην Αγγλία, όπου ένα χρόνο αργότερα θα παντρευτεί, σε ηλικία 60 χρόνων την Αγγλίδα Σάρλοτ Ουάντανς. Στην Αγγλία θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 3 Νοεμβρίου 1869.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η μεγάλη ποιητική αξία του Ανδρέα Κάλβου άργησε πολύ να αναγνωριστεί. Οι πρώτες προσπάθειες έγιναν από το Δημήτριο Βικέλα και κυρίως από τον Κωστή Παλαμά, ο οποίος του αφιέρωσε μία διάλεξη στον «Παρνασσό» το 1889, αλλά έπρεπε να φτάσουμε στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αι. και στην περίφημη Γενιά του ’30 προκειμένου να «ξαναδιαβαστεί» η ποίηση του και να καταλάβει στην θέση που του αξίζει το ελληνικό ποιητικό Πάνθεον.

Πηγή
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 26-06-09, 16:24
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Εις τον Ιερόν Λόχον

Ας μη βρέξει ποτέ
το σύννεφον, και ο άνεμος
σκληρός ας μή σκορπίση
το χώμα το μακάριον
που σας σκεπάζει.

Ας το δροσίση πάντοτε
με τ' αργυρά της δάκρυα
η ροδόπεπλος κόρη'
και αυτού ας ξεφυτρώνουν
αιώνια τ' άνθη.

Ω γνήσια της Ελλάδος
τέκνα' ψυχαί που επέσατε
εις τον αγώνα ανδρείως,
τάγμα εκλεκτών Ηρώων,
καύχημα νέον'

σας άρπαξεν η τύχη
την νικητήριον δάφνην,
και από μυρτιά σας έπλεξε
και πένθιμον κυπάρισσον
στέφανον άλλον.

Αλλ' άν τις απεθάνη
δια την πατρίδα, η μύρτος
είναι φύλλον ατίμητον
και καλά τα κλαδιά
της κυπαρίσσου.

Αφ' ου εις του πρώτου ανθρώπου
τους οφθαλμούς η πρόνοος
φύσις τον φόβον έχυσε
και τας χρυσάς ελπίδας
και την ημέραν

επί το μέγα πρόσωπον
της γης πολυβοτάνου,
ευθύς το ουράνιο βλέμμα
βαθυσκαφή εφανέρωσε
μνήματα μύρια.

Πολλά μεν σκοτεινά'
φέγγει επ' ολίγα τ' άστρον
το της αθανασίας'
την εκλογήν ελεύθερον
δίδει το θείον.

Έλληνες της πατρίδος
και των προγόνων άξιοι'
Έλληνες σεις, πώς ήθελεν
από σας προκριθείν άδοξος τάφος;

Ο Γέρων φθονερός
και των έργων εχθρός
και πάσης μνήμης έρχεται'
περιτρέχει την θάλασσαν
και την γην όλην.

Από την στάμναν χύνει
τα ρεύματα της λήθης
και τα πάντα αφανίζει.
Χάνονται οι πόλεις, χάνονται
βασίλεια κ' έθνη.

Αλλ' ότε πλησιάση
την γην οπού σας έχει,
θέλει αλλάξειν τον δρόμον του
ο Χρόνος, το θαυμάσιον
χώμα σεβάζων.

Αυτού, αφού την αρχαίαν
πορφυρίδα και σκήπτρον
δώσωμεν της Ελλάδος,
θέλει φέρειν τα τέκνα της
πάσα μητέρα,

και δακρυχέουσα θέλει
την ιεράν φιλήσειν
κόνιν και ειπείν: τον ένδοξον
Λόχον, τέκνα, μιμήσατε,
Λόχον Ηρώων.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 26-06-09, 16:25
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
ΚΑΛΒΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ - ΩΔΑΙ

Η ΛΥΡΑ

Πολυτέκνου θεάς,
ω Μνημοσύνης Θρέμματα πτερωτά,
χαραί του ανθρώπου,
Και των μακάρων Ολυμπίων αείμνηστα
Κ’ ευτυχή δώρα επί τα νώτα ακάμαντα
Των ζέφυρων, πετάξατε ταχέως.

Εσάς προσμένει η γη μου εκεί τα σφάγια,
Και τ’ άνθη εκεί πλουτίζουσι, και η σμύρνα,
Χιλίους ναούς τους έκτισαν ανίκητα
Της ιεράς Ελευθερίας τα χέρια.
Ήλθεν η ποθητή ώρα στολίζουσι
Την κεφαλήν σεβάσμιον της Ελλάδος
Αι δάφναι, φύλλα αμάραντα θριάμβων
Και σεις χρυσά, σεις αμβροσίοδμα ‘ρόδα
Του παραδείσου ελικωνίου, συμπλέξατε
Σήμερον τον αγνόν στέφανον μόνη,
Αμάργαρος, ολόγυμνος, αυτάγγελτος,
Τον καθαρόν του ουρανού αναβαίνει
Η Αρετή αλλ’ αν αι Πιερίδες
Την λαμπράν της χαρισωσιν ακτίνα
Αμθόνητος τιμάται επαινούμενη
Τους επιγείους χορούς τότε δεν φεύγει.



ΩΔΑΙ

1. Ο ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΣ

Α
Ω φιλτάτη πατρίς,
Ω θαυμάσια νήσος,
Ζάκυνθε συ μου έδωκας
Την πνοήν και του Απόλλωνος
Τα χρυσά δώρα!
Β
Κι συ τον ύμνο δέξου
Εχθαίρουσιν οι Αθάνατοι
Την ψυχήν, και βροντάουσιν
Επί τας κεφαλάς
Των αχαρίστων.
Γ
Ποτέ δεν σε ελησμόνησα
Ποτέ.
Και η τύχη μ’ έρριψε
Μακρά από σε με είδε
Το πέμπτον του αιώνος
Εις ξένα έθνη.
Δ
Αλλά ευτυχής ή δύστηνος,
Όταν το φως επλούτει
Τα βουνά και τα κύματα,
Σε εμπρός των οφθαλμών μου
Πάντοτε είχον.
Ε
Συ, όταν τα ουράνια
‘Ρόδα με το αμαυρότατον
Πέπλον σκεπάζη η νύκτα,
Συ είσαι των ονείρων μου
Η χαρά μόνη.
Η
Άγρια μεγάλα τρέχουσι
Τα νερά της θαλάσσης,
Και ρίπτονται, και σχίζονται
Βίαια επί του βράχους
Αλβιονείους.
ΣΤ
Τα βήματα μου εφώτισε
Ποτέ εις την Αυσονίαν,
-Γη μακαρία-, ο ήλιος
Κει καθαρός ο αέρας
Πάντα γελάει.
Θ
Αδειάζει επί τας όχθας
Του κλεινού Ταμησσού,
Και δύναμιν, και δόξαν,
Και πλούτον αναρίθμητον
Το αμαλθείον.
Ζ
Εκεί ο λαός ηυτύχησεν
Εκεί η Παρνάσσιαι κόραι
Χορεύουν, και το λύσιον
Φύλλον αυτών την λύραν
Κει στεφανώνει.

Ι
Εκεί το αιόλιον φύσημα
Μ’ έφερεν, η ακτίνες
Μ’ έθρεψαν, μ’ εθεράπευσαν
Της υπεργλυκυτάτης
Ελευθερίας.
ΙΑ
Και τους ναούς σου εθαύμασα
Των Κελτών ιερά
Πόλις, του λόγου ποία,
Ποία εις εσέ του πνεύματος
Λείπει Αφροδίτη;
ΙΒ
Χαίρε Αυσονία, χαίρε
Και συ Αλβιών, χαιρέτωσαν
Τα ένδοξα Παρίσια
Ωραία και μόνη η Ζάκυνθος
Με κυριεύει.
ΙΓ
Της Ζακύνθου τα δάση,
Και τα βουνά σκιώδη.
Ήκουον ποτέ σημαίνοντα
Τα θεία της Αρτέμιδος
Αργυρά τόξα.
ΙΔ
Και σήμερον τα δένδρα,
Και τας πηγάς σεβάζονται
Δροσεράς οι ποιμένες,
Αυτού πλανώνται ακόμα
Οι Νηρηίδες.
ΙΕ
Το κύμα Ιόνιον πρώτον
Εφίλησε το σώμα.
Πρώτοι οι Ιόνιοι Ζέφυροι
Εχάιδευσαν το στήθος
Της Κυθερείας.
ΙΣΤ
Κι’ όταν το εσπέριον άστρον
Ο ουρανός ανάπτη,
Και πλέωσι γέμοντα έρωτος
Και φωνών μουσικών
Θαλάσσια ξύλα.
ΙΖ
Φιλεί το ίδιον κύμα,
Οι αυτοί χαϊδεύουν Ζέφυροι,
Το σώμα και το στήθος
Των λαμπρών Ζακυνθίων
Άνθος παρθένων.
ΙΗ
Μοσχοβολάει το κλίμα σου,
Ως φιλτάτη πατρίς μου,
Και πλουτίζει το πέλαγος
Από την μυρωδίαν
Των χρυσών κήτρων.
ΙΘ
Σταφυλοφόρους ‘ρίζας
Ελαφρά, καθαρά,
Διαφανή τα σύννεφα
Ο βασιλεύς σού εχάρισε
Των Αθανάτων.
Κ
Η λαμπάς η αιώνιος
Σου βρέχει την ημέραν
Τους καρπούς, και τα δάκρυα
Γίνονται της νυκτός
Εις εσέ κρίνοι,

ΚΑ
Δεν έμεινεν έαν έπεσε
Ποτέ εις το πρόσωπόν σου
Η χιών, δεν εμάρανε
Ποτέ ο θερμός Κύων
Τα σμάραγδά σου.

ΚΒ
Είσαι ευτυχής, και πλέον
Σε λέγω ευτυχεστέραν,
Ότι σε δεν εγνώρισας
Ποτέ την σκληράν μάστιγα
Εχθρών, τυράννων.

ΚΓ
Ας μη μου δώση η μοίρα μου
Εις ξένην γην τον τάφον,
Είνε γλυκύς ο θάνατος
Μόνον όταν κοιμώμεθα
Εις την πατρίδα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 26-06-09, 16:32
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Ακόμα και αν σας δυσκολεύει η καθαρεύουσα, διαβάστε λίγο Κάλβο, γευτείτε λίγο την απίστευση μελωδικότητα που έχουν οι στίχοι του. Ένας θησαυρός λέξεων ανοίγεται μπροστά μας. Ίσως είναι ο πλέον λυρικός έλληνας ποιητής.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 20:50.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.