Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #4  
Παλιά 18-01-08, 12:55
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Κεφάλαιο 4ο
Ο κόσμος μας

Δυσκολεύομαι να χωρίσω αυτό το κείμενο σε κεφάλαια αυτόνομα, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι που συγκροτούσαν την AcroBase, ήταν η ίδια η βάση, αδιαίρετα και ταιριασμένα. Δεν μπορώ να αναφερθώ σε μια εποχή και να μην αναφέρω ονόματα.
Όσοι διαβάσουν αυτό το κείμενο και δεν έχουν άμεση σχέση με τον χώρο μας, απλά θα μπερδευτούν και δεν θα καταλάβουν τι λέω. Βλέπετε δεν είμαι λογοτέχνης για να στολίσω τις σελίδες μου με περίτεχνες περιγραφές για να περάσω το συναίσθημα που ξεχειλίζει και πραγματικά με πνίγει στην προσπάθεια μου να σας το μεταφέρω.

Από τους πρώτους χρήστες της βάσης, ξεχώρισα τον Γιάννη τον Σπύρο τον Γιώργο και τον Δημήτρη. Ήταν ουσιαστικά οι εμπνευστές και δημιουργοί των πρώτων ειδικών περιοχών μηνυμάτων, που ονόμασα Clubs και στη Ελληνική μετάφραση τους Ειδικές Περιοχές. (συνήθεις ονομασίες σε ξένες βάσεις ήταν forums, libs, conferences κλπ).

Έβαλαν τα θεμέλια για να έρθουν δύο χρόνια μετά τα άλλα παιδιά μου.
Μην σας ξενίζει ο όρος παιδιά μου, έτσι το ένοιωθα και ίσως έτσι το ένοιωθαν και εκείνοι. Είχα σχεδόν τα διπλά τους χρόνια και πάντα έτρεφα και τρέφω έναν μοναδικό σεβασμό αγάπη και εκτίμηση γι αυτούς.

Μέσα σε εκείνη την παρέα ήταν και ένας μαθητής Λυκείου στα 15 χρόνια του. Συζητώντας με τα παιδιά, καταξιωμένους προγραμματιστές, για την καλύτερη χρήση του κώδικα του προγράμματος και την δημιουργία δικών μας modules, πρόβαλε δειλά εκείνο το παιδί και πολύ σεμνά μας ζήτησε αν ήταν δυνατόν να είχε για λίγο στην διάθεση του το πρόγραμμα για να δει αν μπορεί να βοηθήσει.
Αν και ήμουν αρκετά δύσπιστος στο αν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε, τον ρωτήσαμε αν είχε δουλέψει την γλώσσα προγραμματισμού C++ στο οποίο ήταν γραμμένο το πρόγραμμα. Μας απάντησε αρνητικά, είχε δουλέψει κυρίως με pascal, αλλά ήθελε να πάρει τον κώδικα.
Συμβαίνει καμιά φορά να μιλήσεις λίγο με έναν άνθρωπο και να βγάλεις το συμπέρασμα, ότι είναι πολύ αξιόλογος, από τις λίγες κουβέντες που θα σου πει. Την ίδια διαίσθηση είχα με εκείνο το παιδί, τον Αλέξιο. Την ίδια διαίσθηση είχα με μερικά παιδιά και δεν έπεσα έξω ποτέ.

Ο Αλέξιος σε δέκα μέρες περίπου έκανε απίστευτες διορθώσεις σε πολλά λάθη του Major και ταυτόχρονα, πάντα με την ίδια ταπεινοφροσύνη, μας έδειξε το πρώτο ξεχωριστό modules. Στα χέρια του, το Μajor άλλαξε ριζικά, πληθώρα νέων επιλογών, πάνω από δώδεκα modules. O Αλέξιος μας μάγεψε, μας κέρδισε, μας κατέκτησε. Έμελλε να είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της βάσης.
Παρέα με δύο επίσης μοναδικούς και πανάξιους ανθρώπους, τον Βαγγέλη και τον Λουκά, έφτιαξαν ένα απίστευτο τρίδυμο. Ο καθένας στον δικό του τομέα, ήταν οι 3 βασικές κολώνες πάνω στις οποίες κτίστηκε και μεγάλωσε η AcroBase, την δεκαετία του 1990.
Θα έπρεπε να είχα μαγνητοσκοπήσει αυτά τα τρία παιδιά στην συζήτηση που έκαναν πως θα χωρέσουν ένα πρόγραμμα 750Κ στην 640 μνήμη του υπολογιστή μου, με λειτουργικό DOS.
Τόσο κοφτερά μυαλά μαζεμένα μαζί, τρεις διάνοιες, είχαν τον δικό τους τρόπο επικοινωνίας και έναν Σύσοπα, τον υποφαινόμενο, να κοιτά με αγωνία πότε θα «σηκωθεί» η «βάση».
Ο Αλέξιος έπαιζε με το πρόγραμμα κόβοντας και ράβοντας εξοικονομώντας και το τελευταίο byte. O Βαγγέλης έπαιζε με το qemm κλέβοντας μνήμη από την κάρτα γραφικών. Ο Λουκάς είχε κτυπήσει σαν χταπόδι το 4dos, ώστε να μην απασχολήσει πολλά bytes.
Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε, λίγο αργότερα η ΑcroBase ήταν και πάλι online, με όλα τα καλούδια των νέων moduls του Αλέξιου. Τότε έκανε την κατηγορηματική του δήλωση «εγώ με το dos δεν ξαναπαίζω, θα φτιάξω ένα πρόγραμμα BBS κάτω από Linux » .

Ίσως να αδικώ πολλά άλλα παιδιά, αλλά τι να κάνουμε; αδυναμίες είναι αυτές.
Αρκετά αργότερα μαζί με τον Μάνο ήταν είναι και θα είναι οι καλύτεροι φίλοι που είχα ποτέ.
Τον Αλέξιο τον υιοθέτησα χωρίς την θέληση του :-) Ίσως ενδόμυχα να είναι για μένα το παιδί που δεν απέκτησα ποτέ.

Από το 1990 η βάση απέκτησε την πρώτη οργανώτρια Club, την Σοφία. Της ανέθεσα μετά από πρόταση της, την περιοχή μηνυμάτων για τα βιβλία και για λίγα χρόνια το Club πρωτοστατούσε σε κίνηση.
Το 1991 ήρθε στην ακροβάση ένα πολύ γλυκό μέλος της, η Ελένη. Ήταν είναι και θα παραμείνει να είναι η καλύτερη φίλη που είχα ποτέ. Την έχω βάλει στην ίδια σειρά αγάπης με τις τέσσερις ανιψιές μου. Εδώ γνώρισε τον άντρα της και εξαιρετικό μου φίλο Βαγγέλη και ήταν απίστευτη η συγκίνηση μου, όταν πριν δύο χρόνια, ήμουν στον γάμο τους, με κουμπάρο τον επίσης εξαιρετικό μου φίλο Μάνο. Μην σας παραξενεύει όταν στο γάμο της Ελένης και του Βαγγέλη, ήμουν πιο συγκινημένος, απ’ ότι στον γάμο της αγαπημένης μου ανιψιάς Ξένιας.

Μεγάλη συγκίνηση ένοιωσα όταν δύο από τις τέσσερις ανιψιές μου συνδέθηκαν στην AcroBase και οι δύο έγιναν επιτυχημένες οργανώτριες, όχι για λόγους οικογενειοκρατίας, αλλά γιατί κατά γενική εκτίμηση το άξιζαν. Και η Μάρθα και η Αλεξία άφησαν το στίγμα τους και μου έδωσαν πάρα πολύ χαρά, όταν τις γνώρισα καλύτερα, διαβάζοντας τις, παρά στην άμεση επικοινωνία.
Δεν σας κρύβω ότι και οι δύο μου πρόσφεραν μια απίστευτη συγκίνηση, όταν μίλησαν εδώ για πρώτη φορά, για το πόνο που έκρυβαν για την Μητέρα τους, που είχαν χάσει πολύ πολύ μικρές.
Ακόμα διαβάζω τα μηνύματα τους, στο Club των αληθινών συναισθημάτων, που ονομάσαμε HeartCad και κλαίω.

Έχω δημιουργήσει μια έντονη άποψη, που εγώ ονόμασα αυθαίρετα ‘Γραπτολογία’. Καμιά σχέση δεν έχει με την γραφολογία, μιας και με τον υπολογιστή όλοι έχουμε τον ίδιο ….γραφικό χαρακτήρα :-)
Όταν γνωρίζουμε για πρώτη φορά έναν άνθρωπο, πρώτα απ’ όλα βλέπουμε τον εξωτερικό του κόσμο. Το κεφάλι, τα μάτια, το σώμα και ακολουθούν τα άλλα μέλη του σώματος του και ίσως και τα ρούχα του. Ίσως οι γυναίκες να ξεκινάνε και από τα ρούχα…:-) Πριν να τον ακούσουμε να μας μιλάει, έχουμε πάρει τις πρώτες εικόνες μας και έχουμε σχηματίσει την πρώτη μας εντύπωση.
Στον ηλεκτρονικό χώρο, αν και δεν φημίζομαι για την καλή μου μνήμη, περιέργως θυμάμαι τις πρώτες εικόνες που είχα σχηματίσει για εκατοντάδες μέλη.
Κυρίως θυμάμαι τουλάχιστον τα τουλάχιστον 300 παιδιά που αργότερα έκανα συνεργάτες, χειριστές οργανωτές κλπ.
Με το καλησπέρα, καλημέρα, που μου είπαν την πρώτη φορά, είχα ήδη πάρει την πρώτη μου εικόνα. Τα υπέρλαμπρα αστέρια της βάσης, τα ξεχωριστά παιδιά, τα ‘τσίμπησα’ αμέσως, με ποσοστό επιτυχίας που να πλησιάζει το 99%.
Σε ελάχιστες περιπτώσεις ασφαλώς και χρειάστηκε μεταγενέστερη επιβεβαίωση, όμως ήταν η εξαίρεση, που επιβεβαίωνε τον κανόνα.

Συνάντησα στα 20 χρόνια της βάσης, εκπληκτικούς ανθρώπους, μοναδικές προσωπικότητες, καταξιωμένους επιστήμονες ή επιτυχημένους στον κλάδο του ο καθένας. Νέα παιδιά με στρίμωξαν κανονικά μέσα από τους δημόσιους διαλόγους και δεν ντρέπομαι καθόλου να σας πω, ότι μου άλλαξα ιδέες και απόψεις που είχα σαν ταμπού μου. Με συνέντριψαν με την σοβαρή επιχειρηματολογία τους.
Φυσικά δεν έπεφτα αμαχητί, έδωσα μάχες πολλές, άλλες τις κέρδισα, άλλες τις έχασα. Είχαμε σε πολλές περιπτώσεις έντονες αλλά κόσμιες αντιπαραθέσεις και όπου δεν καταλήγαμε σε ένα αποτέλεσμα, κάναμε μια σύγκλιση σε ένα κοινά αποδεκτό όριο.
Πάνω απ’ όλα από την επικοινωνία με τα νέα παιδιά, έβγαλα ένα σημαντικό συμπέρασμα. Η νέα γενιά η κάθε νέα γενιά, έχει ένα μεγάλο μέρος της, σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τόσο ψηλό που η πολυδιαφημισμένη δικιά μου γενιά, της δεκαετίας του ’60, να φαντάζει ασήμαντη.

Ήταν όμως και μερικοί άλλοι άνθρωποι, μερικά νέα παιδιά που με απασχόλησαν πάρα πολύ. Θεωρούσα κάτι σαν καθήκον μου, να βοηθήσω αυτά τα παιδιά. Να μιλήσω μαζί τους, να προσπαθήσω να καταλάβω τι θέλουν.
Πρέπει να σας πω ότι σε μεγάλο βαθμό εδώ απέτυχα, είχα μερικές νίκες αλλά είχα πολλές ήττες. Αφιέρωσα τεράστιο χρόνο για να μπορέσω να βοηθήσω μερικά παιδιά να ξεφύγουν από το λάθος μονοπάτι τους. Ένοιωθα πολύ αδύναμος όταν καταλάβαινα ότι μετά από 6-10 ώρες κουβέντα σε αποκλειστικό chat, δεν κατάφερνα να πείσω, να ανοίξω το κεφάλι τους και να τους κάνω να δουν καθαρά για πρώτη φορά στην ζωή τους.

Θα σας πω εδώ μια ιστορία με ένα από τα ‘παιδιά μου’. Κάτι μου έλεγε ότι οι αντιδράσεις του και τα λεγόμενα του, κάποια στιγμή δεν ταίριαζαν με όσα μας είχε δώσει να καταλάβουμε μήνες πριν. Ήταν καταξιωμένος στην βάση με πολλούς φίλους μεταξύ των οποίων και εγώ. Του είχα αναθέσει την οργάνωση και ενός Club.
Από ένα σημείο και μετά με ξάφνιασε με τις βίαιες αντιδράσεις του και προσπάθησα να του μιλήσω καλώντας του σε chat. Μιλάγαμε από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Πήγαινα να τρελαθώ.
Τον χάνω από την βάση για περίπου 3 μήνες και κάποια μέρα βολτάριζα την Στουρνάρα για να αγοράσω κάποιο περιφερειακό. Έξω από το Πλαίσιο, ένας μου ζήτησε ένα δεκάρικο, γυρίζω να τον δω και αναγνωρίζω εκείνο το παιδί. Με είδε, με κατάλαβε, η ντροπή ζωγράφισε το πρόσωπο του και έκανε να φύγει. Τον σταματώ με την βία.
Ήταν καταρρακωμένος, «σε παρακαλώ μην πεις σε κανέναν από την βάση ότι με είδες», ήταν τα πρώτα του λόγια.
Του ζήτησα να πάμε σε ένα κοντινό μαγαζί να πιούμε ένα καφέ. Με ακολούθησε διστακτικά. Κάτσαμε και μιλήσαμε και επιτέλους μου άνοιξε την καρδιά του. Μου είπε πως ξεκίνησε με τα ναρκωτικά, ότι είχε παρατήσει την σχολή (ήταν αριστούχος φοιτητής), πως έμπλεξε από το χασίς στην κόκα και από εκεί στην ηρωίνη.
Τον ρώτησα αν έχει διάθεση να πολεμήσει για να ξεφύγει. Τα μάτια του ζωήρεψαν και αβίαστα μου είπε ναι. Του εξήγησα ότι θα δώσει μεγάλη μάχη, αλλά θα έρθει πάλι κοντά μας, πάλι στους δικούς του ανθρώπους.
Είχε πάρει την απόφαση του.
Η κοινότητα επανένταξης είχε τεράστια λίστα αναμονής. Έβαλα γνωστούς και αγνώστους, φίλησα κατουρημένες ποδιές και την ίδια μέρα τον παρέδωσα στην κοινότητα. Μίλησα με τους γονείς του, τους είπα τα ευχάριστα, τους ζήτησα να σταθούν δίπλα του και το παλικάρι μας λίγο καιρό αργότερα ήταν και πάλι ελεύθερος να διαλέξει τον δρόμο του.
Ήταν μιας από τις μεγάλες συγκινήσεις της ζωής μου.

Είχαμε όμως και άλλες καταστάσεις, επίσης επικίνδυνες και δεν ήξερα τι δρόμο διαλόγου να ακολουθήσω για να βοηθήσω. Ένα βράδυ στις 2:30 πρωινή με ξύπνησε το beep που έκανε η βάση όταν κάποιος χρήστης καλούσε τον χειριστή.
Ποιος να είναι τέτοια ώρα που έχει το θράσος να με ξυπνάει;
Ένας φίλος μου, ένα πολύ ευαίσθητο παιδί με καλούσε εναγωνίως.
Τον άφησε η κοπέλα του, έχασα την δουλειά του, είχε πιει αρκετά και με λίγα λόγια μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο και πρέπει να δώσει ένα τέλος.
Μιλάγαμε μέχρι την άλλη μέρα στις 10 το πρωί, δεν είχα πάρει είδηση ότι είχε ξημερώσει προ πολλού και πήγα στο γραφείο πολύ καθυστερημένος.
Εκείνος ο φίλος δυο φορές ακόμα βρέθηκε σε ακραία κατάσταση, Και άλλες φορές όμως, το ξενυχτάγαμε συζητώντας. Μία από τις φορές αυτές αναγκάστηκα να ντυθώ και να πάω να τον βρω.

Μας κατηγορούν, οι άσχετοι, ότι ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα. Η πραγματικότητα των BBS όμως ήταν ίσως η πιο … αληθινή, με κάτι τεράστια παράθυρα επικοινωνίας,
Μέσα μόνο από την δικιά μας ακρούλα, δημιουργήθηκαν χιλιάδες φιλίες, σχέσεις, εκατοντάδες έρωτες, γιατί όχι;, πολλές εκδηλώσεις και εκδρομές και συναθροίσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Ποια είναι η εικονική πραγματικότητα; Η δυνατότητα να μιλάς με δέκα ανθρώπους, ακόμα και αν είσαι με τις πυτζάμες και τις παντόφλες στο σπίτι σου;

Φυσικά και δεν αντικαθιστά την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία. Ένας ακόμα τρόπος είναι και τον έχουμε όποτε θέλουμε, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, όπως το τηλέφωνο και το κινητό.
Βαρέθηκα την αντιδραστική διάθεση των ανίδεων, βαρέθηκα τα σχόλια του τύπου ‘α το internet ωθεί προς την παιδεραστία την πορνογραφία και τον σατανισμό’ άρα τι; Να το απαγορέψουμε; Να βάλουμε φραγμούς; Εμπόδια; Να μην αφήσουμε τα παιδιά μας να το χρησιμοποιήσουν για αυτό ακριβώς που είναι, εργαλείο για μόρφωση, ενημέρωση, διασκέδαση; Πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι;

Εκτός όμως από τις online επικοινωνίες, είχαμε πολλές εκδηλώσεις, συναντήσεις, εκδρομές, παρτάκια κλπ. Έχουμε κάνει πολλές εκδρομές και περνάγαμε πραγματικά υπέροχα. Οι συνεστιάσεις μας, οι βραδινές συναντήσεις μας, τα καφεδάκια που πίναμε με τεράστια παρέα, πολλών ατόμων, έκαναν την επαφή μας, απόλυτα ολοκληρωμένη.

Η AcroBase ήταν η μοναδική, μη εμπορική BBS στον κόσμο, που ευτύχησε να τρέχει ένα πρόγραμμα που φτιάχτηκε αποκλειστικά για τα δικά της μέτρα. Το πιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα που υπήρξε ποτέ.
Θυμάστε τι μου είπε ο Αλέξιος όταν έκανε την τελευταία μεγάλη αλλαγή στο πρόγραμμα Major; Ομολογώ ότι δεν τον είχα πιστέψει, μέχρι ….

Μέχρι το 1996 που μου παρουσίασε το πρόγραμμα Μέγιστος, το οποίο αντικατέστησε το Major. Ήταν καταστάλαγμα γνώσης και πείρας πολλών ετών, ο Αλέξιος ανέχτηκε κάθε ιδιοτροπία μου και υλοποίησε με τον Μέγιστο, κάθε τρελό όνειρο μου. Του ζήτησα δέκα πράγματα και εκείνος μου πρόσφερε εκατό. Ήξερε τις παραξενιές μου και τον άκουσα να βγάζει μια φωνή ανακούφισης όταν του έλεγα ότι ήταν το πιο πλήρες πρόγραμμα που μπορούσαμε να έχουμε και σαφέστατα το καλύτερο πρόγραμμα BBS που δημιουργήθηκε ποτέ.
Η AcroBase για πρώτη φορά το 1987, επέτρεπε σε μέλη να συνδέονται από το internet με telnet ή secure shell (SSH). Μέχρι και σήμερα λειτουργεί παράλληλα με το forum και η παλιά παραδοσιακή BBS, προσφέροντας πολλές και καλές μνήμες, στα παλιά μας μέλη και μια ευκαιρία για έρευνα, στο ξεκίνημα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας στους πιο νέους.

Αν μου ζητούσαν να περιγράψω την εποχή των BBS, θα έλεγα με καθαρά λόγια, ότι ήταν ότι πιο όμορφο υπήρξε ποτέ στην ηλεκτρονική επικοινωνία.
Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες BBS εκτός της AcroBase και της GATE. Ήταν άλλωστε εύκολο να στήσει κανείς με ένα freeware πρόγραμμα και μια τηλεφωνική γραμμή, την δικιά του BBS.
Crazy, Reflex, Silicon, Teledata, Amazing, Forum, Siren, Hol, Horizon, PcClub, WarGames, είναι απλά μερικά ονόματα από BBS. Γεννήθηκαν εκατοντάδες, κάποια στιγμή, είχαμε χάσει το μέτρημα.
Oι περισσότεροι άνοιγαν και έκλειναν με απίστευτους ρυθμούς.
Ήμουν μάλλον ο μεγαλύτερος ηλικιακά απ’ όλους όσους ασχολήθηκαν με BBS. To ότι η AcroBase είναι ο μακροβιότερος φορέας ηλεκτρονικής επικοινωνίας στην Ελλάδα, σημαίνει μερικά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα ότι δεν είδα την βάση, σαν ένα χώρο στον οποίο θα ασκούσα εξουσία. Ήμουν, σαν εργαζόμενος, υπεύθυνος σε μια επιχείρηση, στον τομέα μου, με τεράστιο όγκο δουλειάς. Δεν έπαιξα ποτέ με την AcroBase, ούτε εγώ, ούτε οι στενοί μου συνεργάτες και συντελεστές της. Διάλεξα τους υπεύθυνους που διαχειριζόντουσαν τα προσωπικά δεδομένα των μελών μας, με ιδιαίτερο τρόπο και με απόλυτο σεβασμό.
Αναγκάστηκα να βγάλω από την θέση του, βοηθό χειριστή, επειδή είπε το τηλέφωνο ενός μέλους μας, όχι για κακό σκοπό. Τα παιδιά μου ήταν πιο αυστηρά από μένα. Δεν κρατήσαμε είκοσι χρόνια τυχαία. Ένοιωθα νοιώθω και θα εξακολουθώ να νοιώθω, έναν απόλυτο σεβασμό στο κάθε μέλος μας χωριστά. Ήμουν ιδιαίτερα σκληρός και αυστηρός σε τέτοια θέματα. Σε υπερθετικό βαθμό ήταν και οι στενοί μου συνεργάτες.

Από ένα σημείο και μετά, ακολουθούσα τις δικές τους προτροπές, αυτοί αποφάσιζαν. Είχαμε μια σχέση εμπιστοσύνης.

Τώρα καθίστε να σας πω τον πόνο μου. Το τι χουνέρια μου έχουν κάνει αυτά τα παιδιά, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Πρώτο και καλύτερο μου αλλάζουν πάντα το όνομα που δίνω στους υπολογιστές μου. Έτσι οι ήρωες μου από το Παραμύθι χωρίς όνομα της Δέλτα, έχουν αντικατασταθεί από γνωστούς ζενπρεμιέ ηθοποιούς όπως Κούρκουλος Μπάρκουλης κλπ.
Ο Συνετός μου που είναι πάντα το όνομα του work station μου, έχει ονομαστεί Μπάρκουλης. Ο server της AcroBase από Γνώση, έχει γίνει Κούρκουλος. Μέχρι και ένα μικρούλη που έχω δίπλα το έβγαλαν Γκουσγκούνη.

Να ήταν μόνο αυτά; Καλά θα ήταν. Έτσι και είναι μαζί Αλέξιος Βαγγέλης Λουκάς και Μάνος, οργιάζουν. Μέχρι που μου αλλάζουν τα πάντα στα παραθύρια μου και να τους κυνηγώ με το αεροβόλο να τα επαναφέρουν.

Μια πρωταπριλιά πήγα να συνδεθώ και αντί να δω το Καλώς ήρθατε στην AcroBase, το είχαν κάνει με γραφικά

Είχε μπει ο Αλέξιος με telnet σαν root και άλλαξε όλο το πρόγραμμα. Στις τηλεσυνομιλίες αντί να γράφει Από Xenios : έλεγε Από Μπάρκουλη :
Είχαν φτιάξει και ένα Sex Club που ήταν η βασική τους πλάκα ότι θα to άνοιγαν, μιας και ήξεραν πόσο αυστηρός ήμουν σε τέτοια θέματα.
Φυσικά είχε καλέσει και όλα τα μέλη της συμμορίας και απολάμβαναν την φάρσα τους.
Οι φάρσες συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αν και προσπαθώ όσο μπορώ, να τους κρατώ μακριά από τον υπολογιστή μου :-)
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 19-01-08 στις 09:10
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Xenios For This Useful Post:
Oasis (09-01-23), Zerocool (13-10-11)