[Easty]

Ο φανατικός άνθρωπος ποτέ δεν φτάνει στην ειρήνη του νου. Και εκείνος που είναι ξένος της ειρήνης είναι ξένος της χαράς. Η ειρήνη του νου είναι και λέγεται τέλεια υγεία, ενώ ο φανατισμός[1] είναι εχθρός της ειρήνης.
Εκείνος λοιπόν που τον έχει, πάσχει από βαριά αρρώστια.

Άνθρωπε, δεν είναι καλό ούτε σε συμφέρει να θέλεις να βοηθάς άλλους και να βάζεις τον εαυτό σου σε μεγάλο κίνδυνο.
Ο φανατισμός δεν είναι είδος σοφίας αλλά αρρώστια της ψυχής.
Γιατί είναι πνεύμα στενό και περιορισμένο που έχει μεγάλη άγνοια.
Αν θέλεις να γιατρεύεις τους αρρώστους, μάθε ότι οι άρρωστοι έχουν ανάγκη από ευσπλαχνία και επιμέλεια, όχι από τιμωρία.
Γιατί ο απόστολος λέει:
"Εσείς οι δυνατοί οφείλετε να ανέχεστε τις αδυναμίες των αδυνάτων"[2].
Ο ίδιος επίσης προτρέπει να διορθώνουμε τον φταίχτη όχι με οργή, αλλά με πραότητα.[3]

[1]: Στο κείμενο: Άνθρωπος ζηλωτής... ο δε ζήλος... Όπως φαίνεται από τα συμφραζόμενα, η λέξη "ζήλος" χρησιμοποιείται με κακή σημασία, ανάλογη με αυτή που έχει σήμερα η λέξη "φανατισμός".
[2]: Ρωμ. 15,1
[3]: Γαλ. 6,1


Ευεργετινός, Τόμος Β΄, Υπόθεση ΛΕ΄(35), σελ. 301