Αρχική Δημοσίευση από Deltatango
Αλλά διαπιστώνω ότι οι απόψεις μας αποκλίνουν όλο και περισσότερο. Θα βρεθούμε να μονομαχούμε εσύ στο ένα άκρο και εγώ στο άλλο. Χρειάζεται επειγόντως κάποιος ενδιάμεσα να μεταβιβάζει τα λεγόμενα, διαφορετικά σε λίγο θα ακούγονται μόνο οι πιστολιές!!
|
Μα είναι λογικό φίλε μου να έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Εγώ πιστεύω στην ύπαρξη της ψυχής και εσύ όχι.
Δεν είμαι καθόλου ικανός να σε πείσω, παρά να παραθέσω τα επιχειρήματα μου.
Έχω καταλάβει εδώ και αρκετά μηνύματα, ότι έχεις μια λατρεία στον δωδεκάθεο, σεβαστή η άποψη σου, όμως χρησιμοποιείς λανθασμένα επιχειρήματα ή θα τολμούσα να πω αυθαίρετα.
Λες :
Όσον αφορά στον Πλάτωνα, όπως είδες έχει μεγάλες επιφυλάξεις ως προς την αθανασία της ψυχής, άσε που λέει ότι έχουμε δυο-τρεις ψυχές.
|
Αυτό πως το διέκρινες; Να σου μεταφέρω ένα μέρος από το έργο του Πλάτωνα "Φαίδων", με τους διαλόγους με τον Σωκράτη, λίγο πριν πεθάνει.
Και θα έλεγε αλήθεια, Σιμμία, εκτός από το ότι έχει καταλάβει. Γιατί δεν έχει καταλάβει με ποια έννοια επιζητούν τον θάνατο και με ποια έννοια είναι άξιοι του θανάτου και ποιου θανάτου οι αληθινοί φιλόσοφοι. Ας το συζητήσουμε εμείς μεταξύ μας, είπε, κι αυτούς ας τους κατά μέρος. Νομίζουμε λοιπόν πως ο θάνατος είναι κάτι;
Βεβαιότατα, είπε ο Σιμμίας παίρνοντας το λόγο.
Άραγε είναι κάτι διαφορετικό από την απαλλαγή της ψυχής από το σώμα; Και μήπως θάνατος δεν είναι να μείνει το σώμα χωριστά κι αυτόνομο, αφού απαλλαγεί από την ψυχή, και η ψυχή να υπάρχει χωριστά κι αυτόνομα, αφού απαλλαγεί από το σώμα; Είναι κάτι άλλο άραγε ο θάνατος από αυτό;
Όχι, αυτό ακριβώς, είπε.
Σκέψου λοιπόν, καλέ μου, αν θα συμμεριστείς και συ την άποψή μου. Γιατί από αυτά, νομίζω, θα προχωρήσουμε παραπέρα στα θέματα που εξετάζουμε. Σου φαίνεται ότι είναι γνώρισμα φιλοσόφου ανθρώπου να κατατρίβεται με τις υποτιθέμενες ηδονές αυτού του είδους, δηλαδή φαγητά και ποτά;
Καθαρές κουβέντες, χωρίς να σε μπλέκουν οι υψηλοί διαλογισμοί του Αριστοτέλη.
Αγαπάς το έργο του Αριστοτέλη, αλλά εκνευρίζεσαι επειδή δεν τον καταλαβαίνεις πάντα απολύτως. Εγώ εκνευρίζομαι γενικά με τους φιλοσόφους επειδή γράφουν ο ένας για τον άλλον και όχι για να μορφώσουν ή να συμβουλέψουν τους μη φιλοσοφούντες.
|
Ναι εκνευρίζομαι, γιατί αυτό δείχνει την ασημαντότητα μου, την ανικανότητα μου να πιάσω τα νοήματα, του μεγαλύτερου φιλοσόφου όλων των εποχών.
Γι αυτό καταφεύγω πυκνά συχνά στις ερμηνείες, παλαιών και νέων ερμηνευτών του έργου του και τότε μένω άφωνος, μπροστά στην απίστευτη ικανότητα του.
Μου αναφέρεις τον Επίκουρο, θα πρέπει εδώ να διευκρινίσουμε, ότι από τα πολλά έργα του Επίκουρου, ελάχιστα έχουν διασωθεί, κυρίως γιατί τα γραπτά του πέρασαν από τσεκούρι, λόγω της ανατρεπτικής του θεωρίας και κανένα δεν μας έφτασε αυτούσιο, παρά μέσα από τα φίλτρα των λεγομένων Επικούρειων φιλοσόφων, Ρωμαίων κατά μεγάλο αριθμό.
Ο κόσμος της φιλοσοφίας είναι τεράστιος, οι απόψεις που έχουν τεθεί και από τους κλασικούς και από τους μετέπειτα μέχρι και τους σημερινούς, δαιδαλώδης και πολύπλοκος.
Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον υλισμό. Κάθε πράγμα, κατ' αυτόν, αποτελείται από ύλη και πνεύμα, που είναι μεταξύ τους αδιάσπαστα ενωμένα. Η ύλη είναι παθητική, είναι η δυνατότητα του πράγματος, ενώ το πνεύμα ενεργητικό, δηλ. η δύναμη που μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα. Ο κόσμος, κατά τον Αριστοτέλη, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη Γη. Με το να δέχεται την καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, πλησιάζει πολύ τον υλισμό. Τέλος με την τυπική λογική βλέπει την αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της. Ο Αριστοτέλης ήταν ο φιλόσοφος που διετύπωσε την θεωρία της ύπαρξης του πέμπτου στοιχείου της φύσης. Συγκεκριμένα οι Έλληνες φιλόσοφοι απο την Ιωνία θεωρούσαν οτι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή ουσίες. Γή, ύδωρ, πύρ και αήρ. Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα τον αιθέρα ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία την πεμπτουσία. Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αϊδιο, αναυξές και αναλλοίωτο. Επιπλέον εντοπίζεται στον "άνω τόπο" όπου κατοικεί η Θεότητα.
Πρόσεξε λίγο την παρακάτω παράγραφο. Η εξήγηση δεν είναι δικιά μου.
Η ψυχή αρχή των ζώντων. Η λέξις αρχή από του Αριστοτέλους κατέστη σημαντικότατος φιλοσοφικός όρος. Τας διαφόρους σημασίας της αρχής οι νεώτεροι περιέλαβον εις την αρχήν του είναι (λόγον πραγματικόν ή αιτιώδη) και εις την αρχήν της γνώσεως (γνωστικόν λόγον) ή κατ' Αριστοτέλην “αρχήν του γνώναι και της κινήσεως”.
Τον μη φιλοσοφούντα λαό τον φρόντισε μόνο ο Επίκουρος. Οπότε καταλαβαίνεις: εσύ Αριστοτέλη, εγώ Επίκουρο, το χάσμα είναι αγεφύρωτο.
|
Αυτό είναι ολίσθημα, για να το πω ποδοσφαιρικά είναι φάουλ. Οι φιλόσοφοι της κλάσης ενός Σωκράτη, ενός Πλάτωνα, ενός Αριστοτέλη, δεν φιλοσοφούσαν σε κλειστό κύκλο, δίδασκαν, όπως σήμερα διδάσκουν τα παιδιά μας, τα διάφορα μαθήματα. Ο τότε φιλόσοφος, ήταν και μαθηματικός και φυσικός και γεωγράφος και φιλόλογος.
Από μικρά τα παιδιά τα δίδασκαν οι φιλόσοφοι. Μην μπλέκεις με την σημερινή θεωρία περί φιλοσοφίας. Δεν ήταν τίποτα άλλο, από ότι λέει η λέξη φιλόσοφος, δηλαδή φίλος της σοφίας.
Ο ισχυρισμός σου ήταν εντελώς ατυχής.
Εγώ γοητεύομαι από τους Ομηρικούς θεούς, αλλά μαγεύομαι από τους αιγυπτιακούς επειδή είναι κατά τουλάχιστον 2.000 χρόνια αρχαιότεροι, από άποψης καταγραφής.
|
Όπως σου εξήγησα και στην αρχή, αυτό το είχα καταλάβει με το πρώτο σου μήνυμα
Δεν μπορώ να σου πω να μην τους εκτιμάς, να μην τους αγαπάς, να μην τους σέβεσαι ή να μην τους ... πιστεύεις. Σέβομαι τις απόψεις σου, αλλά θέλω να σε διαβεβαιώσω, ότι η μελέτη σου και η έρευνα σου, περί μη ύπαρξης της ψυχής, είναι ατελής, όταν κλείνεις τα μάτια, σε απίστευτο αριθμό διαφορετικών απόψεων, λέγοντας ότι δεν πάω τους φιλοσόφους επειδή, στράφηκαν κατά του Ομήρου ή ότι άλλο.