Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #3  
Παλιά 18-01-08, 12:54
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μέρος 3ο
AcroBase BBS

Αρκετό καιρό αργότερα ο Τώνης έριξε την ιδέα, βρε Στέλιο δεν κάνουμε και εμείς μια βάση; Ήμουν παντελώς άσχετος με το είδος, σαν ‘βάση΄μου φάνταζαν πολύπλοκα προγράμματα με πολλά μηχανήματα και όλα τα σχετικά. Τι λες παιδάκι μου τώρα απαντάω; Που θα βρούμε τα προγράμματα;
Procomm plus δεν έχεις σαν πρόγραμμα επικοινωνίας; Ναι του λέω, το host mode το δούλεψες; Ναι του ξαναλέγω. Ε αυτό θα κάνουμε σαν βάση.
Τότε ξεκίνησα να συνειδητοποιώ πόσο όμορφα θα ήταν να μιλάω καθημερινά με ανθρώπους, να ορίσω ένα χώρο, που με κάποιες προϋποθέσεις, θα ήταν μια γωνιά επικοινωνίας. Δεν είχα καν κατανοήσει το μέγεθος του τολμήματος.
Το μικρόβιο είχε μπει για τα καλά στον οργανισμό μου, τα αιμοσφαίρια της λογικής δεν μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Μια βάση στο σπίτι μου; Εδώ που είμαι; Με το 1200ράκι modem και τον 8086;
Με είπε και πλουτοκράτη που κάθομαι και το συζητάω αφού έχω και 20ρη σκληρό δίσκο, ενώ εκείνος είχε ένα Amstrad PC με δύο drive.

Με έπεισε (τραβάτε με και ας κλαίω) και την άλλη μέρα καθόμουν μέσα από τα Norton Utilities να μεταφράζω τις επιλογές του host mode. O Τώνης ήταν ο ψαγμένος της υπόθεσης, εκείνος μου είπε για τα ansi και το ΤheDraw που έφτιαχνες όμορφα χρωματιστά σχεδιάκια. Κατέβασα κάθε τι σχετικό και με τις πολύτιμες συμβουλές του Τώνη, μια μέρα ξεκινήσαμε τις δοκιμές.

Εγώ ο φουκαράς είχα μονόχρωμο hercules μόνιτορ, ενώ ο Τώνης είχε έγχρωμο. Mε τα μάτια της φαντασίας δημιούργησα τα πρώτα γραφικά εκείνης της βάσης.

Μετά ήρθε το όνομα, πως θα ονομάσουμε τις βάσεις μας. Ο Τώνης ήθελε ξενόγλωσσα ονόματα, για όσα χρόνια ασχολήθηκε με τις BBS κάθε φορά σχεδόν που έμπαινα εκεί, έβλεπα νέο όνομα και νέο πρόγραμμα…
Εγώ πήρα το πράγμα πιο σοβαρά, είχαμε κάνει και λίγο management στην σχολή. Ήθελα ελληνικότατο όνομα που όμως να δένει σωστά με τους λατινικούς χαρακτήρες (δεν έπαιρνε Ελληνικά εκείνο το πρόγραμμα) αλλά και ταυτόχρονα να είναι αλφαβητικά πάνω - πάνω (βασικό μάθημα για την επωνυμία μιας δουλειάς).
.
Το Acro ήταν το πρώτο συνθετικό, μια καρικατούρα ιωνικής κολώνας σε ansi, ήταν το πρώτο λογότυπο. Το δεύτερο συνθετικό μου ήρθε 6 μήνες μετά τα εγκαίνια, τότε το ονόμασα AcroSoft (από το Sοftware) και μετά από δύο μήνες πήρα την λέξη “βάση” σαν δεύτερο συνθετικό για να γεννηθεί η ΑcroBase

Με τον Τώνη για αρκετό καιρό δοκιμάζαμε το host mode σαν κρατικό μυστικό απ’ όλους. Το θέμα ήταν να πείσουμε τους δικούς μου ότι για κάποιο διάστημα τα βράδια, το τηλέφωνο δεν θα λειτουργεί γι’ αυτούς.

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1988, αφήνω ένα δειλό μήνυμα στον Άργως. Φοβόμουν μην με διαγράψουν που διαφήμιζα άλλη βάση. Το μήνυμα όμως ήταν πολύ προσεγμένο.

Αύριο 10 Φεβρουαρίου 1988 θα λειτουργήσει δοκιμαστικά
ένα Host Mode, με την επωνυμία Acrosoft. Θα μας δώσετε
ιδιαίτερη χαρά και τιμή αν μας τιμήσετε με την παρουσία σας στο
τηλέφωνο 8231753 1200bps Ν81, από 20:00 έως 24:00.
Κάτι παρόμοιο έγραψε και ο Τώνης και προς τιμήν τους δεν μας είπαν κουβέντα.

Στις 21:30 ο πρώτος πρώιμος επισκέπτης ήταν ο Τώνης, ανταλλάξαμε τις αγωνίες μας, την απορία μας αν μας καλέσει κανείς και στις 19:59 με ευχές κλπ κλείσαμε περιμένοντας να περάσει το μεγαλύτερης διάρκειας λεπτό στην ιστορία.

20:00 και κάτι δευτερόλεπτα ντρινν ( το είχα χαμηλώσει φυσικά για να μην έχω φασαρίες) το procomm απαντάει και ο πρώτος μου χρήστης γράφει τα στοιχεία του (Signup) και κάνει login.
Η καρδιά μου κτυπούσε δυνατά, σαν ερωτευμένο μαθητούδι στο πρώτο ραντεβού.
H βάση δούλεψε εκείνη την νύχτα μέχρι τις 8 το πρωί, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις μου στον Αργως. Η πρώτη φουρνιά εκείνων των ευγενικών ανθρώπων, έφτασε στον αριθμό των 36.
Το Host mode δεν έμεινε ούτε στιγμή χωρίς έναν επισκέπτη. Σε κάθε ντριννν σε κάθε στρίγκλισμα του modem, νέο καρδιοκτύπι, ποιος να είναι, θα μπορέσει να συνδεθεί. Εκεί κολλημένος και μαγεμένος.
Αν ο θεός του έρωτα πετάει ένα βέλος, εκείνη την βραδιά μου πετάχτηκαν 36 βέλη και με έκαναν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο επί της γης.
Τι μηνύματα μου έγραψαν και μπράβο και ζήτω και συνέχισε και σύντομα 24ωρες. Δεν ήθελα πολύ ο φουκαράς να σαλέψω.

Έμεινα όλη την νύχτα άυπνος παρακολουθώντας του πρώτους εκείνους modemάδες να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα.
Το πρωί πήγα στην δουλειά και πρέπει να είχα στο πρόσωπο μου ένα πολύ ηλίθιο χαμόγελο ικανοποίησης, γιατί το παρατήρησαν όλοι οι συνάδελφοι μου, πειράζοντας με, ότι ξενύχτησα κάνοντας ακατονόμαστα όργια…

Αν δεν το καταλάβατε αυτό ήταν η εισαγωγή για να σας μυήσω στο τι προϋπήρξε, τα δύσκολα τώρα ξεκινάνε. Από πού να ξεκινήσει κανείς, είναι να λυπάσαι τον φτωχό συγγραφέα.

Καιρός να συστηθούμε ε; Με λένε Στέλιο Χαμόδρακα, γεννήθηκα το 1947 και μένω στο ίδιο μέρος όλα αυτά τα χρόνια. Το σπίτι μου είναι στην Φωκίωνος Νέγρη.
Θέλω να σημειώσω ότι δεν υπήρξα λεφτάς σε καμιά εργασιακή μου περίοδο. Το ότι αγόραζα υπολογιστές, οι αιματηρές μου οικονομίες το ξέρουν…
Το λύσαμε και αυτό το θέμα και ας προχωρήσουμε στα επόμενα.

Επικοινωνιακά δεν είμαι από τους τύπους που κάνουν εύκολα παρέες, σε όλους τους σταθμούς της ζωής μου, είχα ελάχιστους αλλά καλούς φίλους.
Επίσης από πολύ νωρίς πολλές απογοητεύσεις με άφησαν λίγο μοναχούλη, θα με θεωρούσε κάποιος δηλαδή σαν μοναχικό τύπο.

Το modem μου άνοιξε ένα παράθυρο επικοινωνίας. Μέχρι να πάρω το πρώτο μου modem, ο υπολογιστής με είχε τόσο μαγέψει, που με είχε απομονώσει ακόμα πιο πολύ. Έτσι η ανάγκη μου για λίγη κουβέντα και επαφή, ήταν υπερβολικά έντονη και έτσι μπορείτε να καταλάβετε πόσες ελπίδες στήριξα στο ξεκίνημα της δικιάς μου βάσης.
Από την πρώτη στιγμή αυτή την αγάπη δεν μπορούσα με καμιά δύναμη να την εμπορευτώ. Έτσι παίρνω το θάρρος και το θράσος, να σταθώ απέναντι σας και να σας διηγηθώ την ιστορία, τον κόσμο, την ψυχή, της πιο σημαντικής καθαρά ερασιτεχνικής BBS στην Ελλάδα.

Από την πρώτη στιγμή, είδα αυτή την προσπάθεια, πάρα πολύ σοβαρά, μου έδινε πάρα πολλά, το κόστος συντήρησης της όλα αυτά (τα μέχρι σήμερα 20 χρόνια), οι αναβαθμίσεις, οι γραμμές, θεωρούσα και θεωρώ ότι ήταν ελάχιστο έξοδο, για όσα μου πρόσφερε.
Κοιτώντας όλους τους χρήστες μου, στα μάτια και όχι στην τσέπη, είχα όλη την άνεση και το δικαίωμα, να ξεχωρίσω τους καλύτερους και να τους εμπιστευτώ.

Είμαι πολύ υπερήφανος που σ΄ αυτά τα χρόνια, νεαρά ακόμα παιδιά, βλαστάρια νιόβγαλτα, μεγαλούργησαν στην βάση. Βρήκαν το βήμα που ήθελαν, στη ήρεμη πολιτισμένη μικρή κοινωνία μας. Είμαι πολύ συγκινημένος που αυτά τα παιδιά από τα σχολικά τους ακόμα χρόνια, έδειξαν την μεγάλη τους αξία, για να χαίρεται σήμερα η κοινωνία μας καταξιωμένους επιστήμονες που μας τιμούν σαν φίλους και σαν πολίτες αυτής της χώρας.
Νοιώθω μοναδικά, στο συναίσθημα και μόνο, ότι εδώ αντάλλαξαν για πρώτη φορά απόψεις με άλλους ανθρώπους εκτός του κύκλου τους, δημιουργήθηκαν πανίσχυρες φιλίες και γιατί όχι, νοιώθουμε συγκίνηση, όταν μέσα στην βάση μερικοί, ένοιωσαν και το ερωτικό σκίρτημα και αρκετοί παντρεύτηκαν κιόλας.

Με το ξεκίνημα της AcroBase, κατάλαβα ότι θα πρέπει να δώσω το ειδικό βάρος στην επικοινωνία. Δεν με ενδιέφεραν τα online παιγνίδια ή τα εκατομμύρια προγράμματα για λήψη από τους χρήστες.
Αυτό έγινε γρήγορα κατανοητό από τους χρήστες και φυσικά άλλοι το εκτίμησαν αρκούντως και άλλοι μας αγνόησαν.
Επίσης με το καλημέρα, με σαφήνεια και όσο πιο έντονα μπορούσα, διατύπωσα την αρχή, ότι στην βάση μπαίνει ο κόσμος όχι για να βρίσει, όχι για να χλευάσει, όχι για να τσακωθεί. Ήθελα και το επέβαλα με κάθε θυσία και με τεράστιο αριθμό διαγραμμένων χρηστών, τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση.

Μοναδικό φαινόμενο κατά την γνώση μου, καταρτίσαμε το καταστατικό της βάσης, άρθρο άρθρο και παράγραφο παράγραφο, μέσα από δημόσιο διάλογο και αδιάβλητη ψηφοφορία κάθε άρθρου χωριστά.
Η διαδικασία κράτησε αν θυμάμαι καλά περίπου έξι μήνες.
Μου καταψήφισαν πολλά προτεινόμενα από μένα άρθρα και έκαναν πάρα πολλές αλλαγές σε άλλα. Το καταστάλαγμα ήταν να γίνει ίσως το πιο δημοκρατικό καταστατικό που φτιάχτηκε ποτέ…

Μέσα στο καταστατικό κάναμε σαφές στους χρήστες, την διαφορά που έχει ο γραπτός από τον προφορικό λόγο. Εκφράσεις που θα έλεγε κανείς άνετα προφορικά, σε καμιά περίπτωση δεν δέχτηκα να την βλέπω σε γραπτά. Αυτό αν και επικράτησε στην πλειοψηφία των χρηστών, δεν έλειψαν οι κόντρες και οι αντιπαραθέσεις από αρκετούς και δώσαμε πραγματικό αγώνα για να το επιβάλουμε. Ταυτόχρονα απαιτήσαμε φορτικά να γράφονται τα μηνύματα μόνο με Ελληνικούς χαρακτήρες και όχι σε λατινικά, τα επιλεγόμενα greeklish.
Απαιτήσαμε στο καταστατικό τον σεβασμό του ανθρώπου από τον άνθρωπο, την απαγόρευση δια ροπάλου, μηνυμάτων που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την πίστη και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων και των μηνυμάτων που τα θεωρούμε φασιστικά ή ρατσιστικά.
Αναγκαζόμασταν για να τα επιβάλουμε αυτά τα δύο να σβήνουμε μηνύματα, να πιέζουμε ασφυκτικά και να απειλούμαι με ποινές, βασιζόμενοι σε άρθρα του καταστατικού.
Γελάω ακόμα με τους χαρακτηρισμούς που μου είχαν επισυνάψει. Πολλές φορές οι αντιδραστικοί έφτασαν σε ακραίο σημείο και με περιέλουζαν με πολύ χυδαία επίθετα. Δεν με πτόησε κανείς και τίποτα. Θα πέρναγα το μοντέλο μιας βάσης πρότυπο ή θα την έκλεινα.

Ήταν τόση η δίψα για επικοινωνία εκείνα τα χρόνια, στα τέλη, δηλαδή, της δεκαετίας του 80, που όταν ξεκίναγε μια συζήτηση, είχε εκπληκτική συμμετοχή. Φανταστείτε μια βάση με μία γραμμή μόνο, να έχει μόνο για ένα από τα πολλά θέματα, 100 μηνύματα την ημέρα και όλα γραμμένα online χωρίς την χρήση των off line readers, που προστέθηκε αργότερα.
Το 1989, πήραμε μια έντονη γεύση από μια μεγάλη εμπορική BBS και τις εκπληκτικές ικανότητες του προγράμματος της στον τομέα της online επικοινωνίας, κάτι σαν τα σημερινά Chats Room, στο πολύ καλύτερο.
Ήταν η Teledata το πρόγραμμα Major of BBS και οι περίφημες τηλεσυνομιλίες της.
Όταν λίγους μήνες αργότερα η Teledata έκλεισε, έπεσε η ιδέα για την δημιουργία μιας μεγάλης BBS, από τους συντελεστές της AcroBase.
Αγόρασα από τις ΗΠΑ το Major σε απλή έκδοση για δύο χρήστες, για να ανεβάσω εκεί την AcroBase και ταυτόχρονα να βρούμε πως θα ήταν δυνατόν να βρούμε χρήματα για να φτιάξουμε την μεγάλη βάση.

Τον Σεπτέμβριο του 1990, ξεκινάω την ΑcroBase με Major και δύο γραμμές.
Τότε για κάθε γραμμή τηλεφωνική που έβαζα, είχα να αντιμετωπίσω, το απίστευτο κόστος κάθε γραμμής αλλά και τις απαιτήσεις του κρατικού φορέα. Τα ξεπέρασα όλα με πολλές θυσίες και πρόσθετα σε τακτά διαστήματα γραμμές. Πολύ σύντομα αναβάθμισα το πρόγραμμα για τέσσερις χρήστες μαζί με άλλα modules. Θέλαμε πάρα πολύ να είχαμε και τον κώδικα του προγράμματος, αλλά το κόστος του ήταν απαγορευτικό.

Ανήμερα των γενεθλίων μου, ο καλός φίλος και μέλος της AcroBase, Αλέξανδρος, με παρέσυρε στο σπίτι του, δήθεν για να μιλήσουμε για την βάση. Με το που ανοίγει η πόρτα πέφτουν αστραπές από τα flash, μια γιγαντιαίων διαστάσεων τούρτα με κεράκια είχε προταθεί μπροστά μου και δεξιά ήταν κρυμμένα, δεκάδες παιδιά της Acro, τα δικά μου παιδιά, να μου τραγουδάνε το ‘Να ζήσεις Στελάκο’.
Ήταν τόση η έκπληξη και η συγκίνηση μου, που ο λαιμός μου κλείδωσε και δεν μπόρεσα να πω ένα ευχαριστώ, όταν μου παρουσίαζαν το δώρο που είχαν αγοράσει όλοι μαζί, Το source του Major.
Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου δεν θα ξεχάσω εκείνη την μέρα. Ήταν μία μόνο από τις αναρίθμητες πηγές συγκίνησης που μου πρόσφεραν τα παιδιά μου.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Zerocool (13-10-11)