[Endelva]

Ye sacred muses

Δεν πεθαίνει κανείς.
Δεν βλέπεις;
Το κερί ακόμα αστράφτει
σαν άστρο-οδηγός,
σαν φανάρι της πλώρης,
σαν λατρεία σ’ ερωτευμένα μάτια.

Δεν πέθανε ο Tallis,
δεν πεθαίνει κανείς –
είν’ όλοι άγγελοι
και αγγίζουν αιώνιοι τη θέρμη
πού ‘χει φωλιά στο λαιμό σου,
και ψιθυρίζουν μέσ’ απ’ τα χείλη σου
την αλήθεια τους:
πως δεν πεθαίνει κανείς.

~

[24-12-2006, Αθήνα.]

-----

Στέλιο, δεν έχω κάτι άλλο να πω, μόνο αυτό, κι ας είναι γραμμένο παλαιότερα. Έτσι ξορκίζω το Θάνατο, που με κυνηγά κι εμένα, όπως όλους μας. Λυπάμαι μόνο αν σου φανεί ακατάλληλο, μιας και όπως είπε και η Liria τα λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις τείνουν να θεωρούνται περιττά και να δρουν ως τέτοια... Από την άλλη, κάποιες άλλες φορές είναι μεγάλη παρηγοριά. Δεν ξέρω.

[Ο τίτλος είναι αναφορά - είναι ο ίδιος τίτλος που έχει και το τραγούδι - σε ένα τραγούδι που έγραψε ο Byrd για τον δάσκαλό του, τον Tallis, όταν ο τελευταίος πέθανε. "Τallis is dead and music dies", έγραψε ο Byrd μέσα στον πόνο του, κι εγώ του απάντησα μερικούς αιώνες αργότερα με το παραπάνω, του απάντησα για όλους τους θανάτους και όλα τα τέλη.]