|
Γιάννη, όταν το τελικό συμπέρασμά σου είναι …περαστικά σας…, μάλλον οι συγκεκριμένες παρατηρήσεις (θέσεις που μάλλον κατ’ εσέ δεν επιδέχονται συζήτηση ή τροποποιήσεων) θα έπρεπε να μπουν στην ενότητα της ‘’ιατρικής’’ όπου θέλεις θεραπεύσει ημάς τους ασθενείς Έλληνες… ή της ‘’φιλοσοφίας’’ για να μας ξεστραβώσεις… και όχι στην ενότητα… ‘’χιούμορ’’.
Τέλος πάντων, ο καθένας, όπως τα βλέπει τα πράγματα. Σοβαρά ή αστεία.
Σε κάθε κοινωνικό σύνολο, έτσι και στην Ελλάδα, σαν σε σώμα, υπάρχουν ασθενείς και υγιείς, ασθενέστεροι και υγιέστεροι… λειτουργούντες ωφέλιμα (ως υγιή μέλη) ή σε αντιδιαστολή, ασθενώντας (ως μικρόβια) το σώμα της ‘’κοινής αγαπημένης’’ μας Ελλάδας. Τώρα, επί των παρατηρήσεών σου, επέτρεψέ μου να κάνω μια προσπάθεια να δικαιολογήσω την τοποθέτηση αυτών στην ενότητα ‘’χιούμορ’’…, μιας και είσαι παληός, καλός και αγαπημένος φίλος.
Όταν καλείται ένας άνθρωπος να ενώσει δύο αντίθετα φορτία, (για να παράγει έργο, δύναμη, κίνηση… αποκόμιση αγαθού τινός…) έχει δύο επιλογές. Ή ‘’λογικά’’ παρεμβάλλει μεταξύ των δύο πόλων (+, -) μία λογική διάταξη, οπότε το εκμεταλλεύεται και το χρησιμοποιεί με ασφάλεια, ή παρεμβάλλεται αυτός ο ίδιος, ‘’παράλογα’’, σαν ‘’εγώ’’.
Στην πρώτη περίπτωση αν τους δύο πόλους μιας μπαταρίας τους ενώσει ‘’κατάλληλα’’ π.χ. με την λογική, επιστημονική διάταξη του ραδιοφώνου, ακούει ραδιόφωνο. Της τηλεόρασης, βλέπει τηλεόραση. Του αυτοκινήτου, του ασανσέρ, των συσκευών, δίνει ρεύμα και ‘’ζωή’’ σε αυτά, με όλα τα επακόλουθα ωφέλη και αγαθά.
Χωρίς την λειτουργική σχέση απορροφούμενου – εκπεμπόμενου, της διαφοράς τάσης, της ροής, ακόμη και ‘’συμπυκνωμένα’’ στο βιολογικό σώμα, σαν μεταβολισμός, εισερχόμενων – εξερχόμενων, δεν υπάρχει ζωή.
Στην άλλη επιλογή, όπου καταργεί τις ενδιάμεσες λογικές διατάξεις και πιάνει άμεσα τα ηλεκτρόδια, το διερχόμενο (μέσα από αυτόν) ρεύμα του προξενεί διάφορα αποτελέσματα, ανάλογα της τάσεως.
Έτσι, αν η μπαταρία είναι μικρή και έχει μικρή τάση που την αντέχει ο άνθρωπος, απλά θα τον ‘’γαργαλίσει’’. Εάν όμως είναι μεγαλύτερη που δεν αντέχεται… (ας πούμε επί του συζητούμενου, ένωσης γης και ουρανού) δυστυχώς αυτή η ευλογημένη μονάδα άνθρακος (που είναι ο άνθρωπος) με την αυτοδιάθεσή του και τις λανθασμένες του επιλογές, δεν πετυχαίνει το άνω του όριο, δλδ να γίνει πεντακάθαρο διαμάντι, κόσμημα, αλλά το κάτω όριο, έτσι απλά καρβουνάκι και μάλιστα καμμένο. Κρίμα!!!
Η πρώτη στάση ακόμη και για το μέσο νου, είναι ‘’λογική’’ ενώ η δεύτερη, ‘’παράλογη’’. Αντικαθιστώντας τις λογικές διατάξεις με τον εαυτό του, ενώ δεν είναι ραδιόφωνο… τραγουδάει από μόνος του, ενώ δεν είναι τηλεόραση, προβάλλει εικονικές πραγματικότητες, φαντασίες, ζώντας τες αυτές ως αληθινές, κλπ. και όλα αυτά, γιατί καταργεί τους ενδιάμεσους λόγους (διάσπαρτους στον νοητό κόσμο, διάχυτους μεταξύ τους προ Χριστού και ενωμένους εις Μονάδα στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, το Αναστημένο Σώμα Του, την Ορθόδοξη Εκκλησία) για να βάλλει το ‘’εγώ’’ του. Καταργεί τα Μυστήρια για να προβάλλει μόνο τη μυστική του σχέση.
Έτσι, επανερχόμαστε στις μοναδικές, δύο επιλογές. Ή δεχόμαστε την παρεμβληθείσα για την ολοκλήρωσί μας, Μονάδα εν Τριάδι, Τον Λόγο που είναι μεταξύ γης και ουρανού ως κλίμαξ, από την αφετηρία της κατασκευής, ή την καταργούμε.
Η δεκτικότητα από την αφετηρία της κατασκευής της κλίμακας, είναι η αποδοχή της Π. Διαθήκης ως σκιά του Λόγου και της εν σπέρματι και μέσα στη μήτρα του κόσμου κυοφορία Του, μέχρι την Γέννησή Του, οφθαλμοφανώς.
Ποιος θα χαρεί με την γέννηση ενός ανθρώπου και δεν θα δεχθεί την κυοφορία του ως έμβρυο; Η ζωή από πότε αρχίζει; από την γέννηση ή από την σύλληψη; μπορεί να καταργηθεί όλη εννεάμηνη κυοφορία (Π. Διαθήκη) έχοντας την παράλογη απαίτηση της ύπαρξης, μόνο της Καινής Διαθήκης; Τότε να κόψουμε όλες τις ‘’υπόγειες’’ και σε ‘’σκιά’’ ρίζες των δέντρων και να κρατήσουμε τα δέντρα… τι λέτε, θα αποκομίσουμε τους ωφέλιμους, φωτεινούς καρπούς; όχι βέβαια! παράλογο το εγχείρημα.
Τέλος, για να μην φανούν όλα αυτά ως αστήρικτες αμπελοφιλοσοφίες, χρησιμοποιώ κάτι από την Π. Διαθήκη, που εκτιμώ ενδεικνύει την ορθότητα της προηγούμενης τοποθέτησης.
…και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Άβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ• …………. Και είπεν ο Θεός προς τον Αβραάμ, Σάραν την γυναίκα σου, δεν θέλεις καλέσει πλέον το όνομα αυτής Σάραν, αλλά Σάρρα θέλει είσθαι το όνομα αυτής. (Γεν. ιζ’ 5 και 15).
προσθέτοντας το Α στην κεφαλή και τονιζόμενο στη λήγουσα (Αβραάμ από Άβραμ), προσθέτοντας το Α της Αγάπης και της Αλήθειας στον κόσμο και του Ρ στη Σάρρα (από Σάρα) το Ρ της Δικαιοσύνης, αρχίζει το θείο σχέδιο. Η σύλληψις του Λόγου.
…και ιδού, τρεις άνδρες ιστάμενοι έμπροσθεν αυτού• και ως είδεν, έδραμεν εις προϋπάντησιν αυτών από της θύρας της σκηνής, και προσεκύνησεν έως εδάφους• και είπε, Κύριέ μου, εάν εύρηκα χάριν εις τους οφθαλμούς σου, μη παρέλθης, παρακαλώ, τον δούλον σου• (τα bold ενδεικνύουν την Μονάδα εν Τριάδα).
………….
Και είπεν, Εξάπαντος θέλω επιστρέψει προς σε κατά τον αυτόν τούτον καιρόν του έτους• και ιδού, Σάρρα η γυνή σου θέλει έχει υιόν. Η δε Σάρρα ήκουσεν εν τη θύρα της σκηνής ήτις ήτο όπισθεν αυτού. Ο δε Αβραάμ και η Σάρρα ήσαν γέροντες, προβεβηκότες εις ηλικίαν• εις την Σάρραν είχον παύσει να γίνωνται τα γυναικεία.
Εγέλασε δε η Σάρρα καθ' εαυτήν λέγουσα, Αφού εγήρασα, θέλει γείνει εις εμέ ηδονή και ο κύριός μου γέρων; Και είπε Κύριος προς τον Αβραάμ, Διά τι εγέλασεν η Σάρρα, λέγουσα, Αφού εγώ εγήρασα, θέλω τωόντι γεννήσει; είναι τι αδύνατον εις τον Κύριον; εν τω ωρισμένω καιρώ θέλω επιστρέψει προς σε κατά τον αυτόν τούτον καιρόν του έτους, και η Σάρρα θέλει έχει υιόν. Τότε η Σάρρα ηρνήθη λέγουσα, δεν εγέλασα• διότι εφοβήθη. Ο δε είπεν, Ουχί, αλλ' εγέλασας. (Γεν ιη’ 2-15)
Αυτή η σύλληψις του Λόγου, είναι η πρώτη επαφή της γης με τον ουρανό. Είναι το διαπερνούν, ‘’θείο ρεύμα’’ νηπιακό, γιαυτό και αντέχεται. Γιαυτό και προκαλεί γέλιο… το γέλιο του Αβραάμ και της Σάρρας…
Είναι πράγματι αστείο;;; μας γαργαλάει αυτό το ρεύμα; υποτιμούμε, καταργούμε το θείο (το Εσύ Κύριε και Ενσαρκούμενε κατ' οικονομίαν Σου Λόγε) για να προτάξουμε και να αντικαταστήσουμε το θείο με το ανθρώπινο, το ‘’εγώ μας μεταξύ ουρανού και γης, ως αχρείαστον Αυτόν;;;’’ τις ερμηνείες μας, ή (η άλλη φωτεινή όψις του νομίσματος...) το σοβαρότατο κεφάλαιο για την ολοκλήρωσή μας, καθώς από τότε αρχίζει η θαυμαστή σε σύλληψη σπερματική παρεμβολή του Λόγου (συμπυκνωμένοι όλοι οι αγαθοί λόγοι στο Αυτό Πρόσωπο) που θα ολοκληρωθεί με την Γέννησή Του μετά από γενεές 14 (τρις) για να ενώσει ως Μεσσίας τα διϊστάμενα; κατάσταση που άμεσα βίωσε η Σάρρα, φοβηθείσα (και σεβασθείσα) το θείο μυστήριο, που την θαυμαστή αρχή ενσάρκωσης Του Θεού, κλήθηκε να ‘’υλοποιήσει’’.
ΥΓ. Για όλα τα ποσταρισμένα εδάφια του κουίζ, (τουλάχιστον για τα περισσότερα) υπάρχουν εξηγήσεις, με ειλικρινή φιλαλήθεια, χωρίς συναισθηματικούς αντισημιτισμούς (αδιάκριτης απόρριψης των πάντων) ή από την άλλη, αδιάκριτης αποδοχής όλης της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας (υγιούς και ασθενούς) συλλήβδην.
Μαζί με τα ξερά, δεν πρέπει να καίγονται και τα χλωρά σε ''όποιον χώρο''!
Χρειάζεται για τα κεκρυμμένα θεία νοήματα της Αγίας Γραφής (ιδιαίτερα στα συμβολικά σημεία της Παλαιάς, όπως πρωτότοκος Ισραήλ, Λεία, Ραχήλ, ...) υπέρλογη διάκριση και όχι απλή ανθρώπινη λογική!
|