Σύγχρονοι Άγιοι......και βιωματική θεολογία

Κάποια φίλη μου γέννησε λίγο δύσκολα και μετά έπαθε την γνωστή μελαγχολία μετά τη γέννα που όμως όσο περνούσαν οι μέρες όλο και χειροτέρευε και η ευαίσθητη αυτή ψυχή όλο και υπέφερε περισσότερο και οι έμμονες ιδέες ότι πότε θα πεθάνει το παιδάκι της , πότε εκείνη πότε ο άνδρας της όλο και πλήθαιναν!
Σχέση με την εκκλησία δεν υπήρχε τουλάχιστον συνειδητή αλλά την καλή καρδιά και τη φιλάνθρωπη ο καλός θεός δεν την αφήνει αβοήθητη...
Έτσι ένα βράδυ αρκετά βροχερό με πολύ κρύο οι ανασφάλειες της δυνάμωσαν τόσο που δεν άντεχε να τις σηκώσει και ακούγοντας ότι τα παιδία τα σαραντίζουν και έχοντας την εσωτερική πληροφορία ότι κάτι καλό θα βγει από την ευχή, πιέζει ένα φίλο της που γνώριζε ένα καλό λευίτη να πάνε μέσα στη νύχτα να διαβάσει το παιδάκι της μήπως ελαφρώσει και εκείνη λίγο!
Αυτό έγινε και επιστέφοντας στο σπίτι γύρω στις 11 μμ πέφτουν για ύπνο με το σύζυγο και το νεογέννητο παιδάκι της και ανάμενα όλα τα φώτα του σπιτιού....(η μελαγχολία δημιουργεί περίεργες ανασφάλειες και ειδικά στο σκοτάδι).
Από τον κάματο των τόσων ημερών που είχε να κοιμηθεί και νοιώθοντας λίγο, κατά τα λεγόμενα της, τη ηρεμία από τις ευχές που πριν λίγο άκουσε αποκοιμιέται!!!
Δεν πέρασε πολύ ώρα και κάποια μικρή φασαρία στο ολόφωτο υπνοδωμάτιο τους την ξυπνά από τον ελαφρύ ύπνο της......
Βλέπει στο κάτω μέρος του κρεβατιού τους ένα "κοντούλη παπά" που δεν είχε ηλικία το πρόσωπο του έλαμπε σαν προβολές αλλά μέσα από κει είδε το ιλαρό του πρόσωπο και την άπειρη αγάπη του και με μια γλυκιά αλλά και συνάμα σταθερή φωνή της λέει…. «πα πα πα πως κάνεις έτσι βρε παιδάκι μου…..να από τη γέννα είναι και θα περάσει…να οι ορμόνες σου ταράχθηκαν και πού σύντομα θα επανέλθουν…δεν βλέπεις πώς όμορφα κοιμάται ο σύζυγος σου , το παιδάκι σου …ηρέμισε και όλα καλά θα πάνε……να και ο σύζυγο σου που ταλαιπωρείται με το καθηγητή αυτόν στο διδακτορικό του …άλλος θα του το δώσει γιατί αυτός δεν τόχει σκοπό!!!» (όπως και έγινε εντελώς ξαφνικά!!)
Εκείνη νοιώθει όλη την μελαγχολία την ώρα αυτή να της φεύγει από το κεφάλι να περνά από το σώμα και να χάνεται από τα δάχτυλα των ποδιών της και μια ανείπωτη χαρά να τη πλημμυρίζει και αισιοδοξία,…. αλλά απορημένη σκέφτεται ..ποιος είναι αυτός ο παπάς μέσα στο υπνοδωμάτιο μου ? και την ώρα αυτή ακούει από πίσω της βροντερή φωνή…Ο Γέροντας Παίσιος………σημειωτέον ότι η ίδια ποτέ δεν είχε ακούσει ούτε δει τον Παππούλη!
Από τη χαρά της προσπαθεί να ξυπνήσει και τον άνδρα της για να δει το Παππούλη που μόλις γνώρισε και την βοήθησε τόσο πολύ, αλλά εκείνος δεν πρόλαβε…μόλις ένα σαν σύννεφο πρόλαβε να δει, αλλά είδε καθαρά το πρόσωπο της γυναίκας του να λάμπει από χαρά και αισιοδοξία!!!!!!
Με την αύριο όλο χαρά ειδοποιεί τον φίλο τους ρωτώντας ποιος είναι ο Γέροντας Παίσιος……εκείνος της πηγαίνει διάφορες φωτογραφίες μοναχών και εκείνη με δάκρια στα μάτια τον αναγνωρίζει και φιλά την φωτογραφία του!
Αυτά συμβαίνουν ενώ ο Γέροντας ήταν εν ζωή, αλλά ήδη είχε τον καρκίνο που ήταν η αφορμή να «φύγει’ ανθρωπίνως από κοντά μας…………

Στη παράκληση πολλών ανθρώπων να τον κάνει ο Θεός καλά εκείνος απαντούσε ότι αυτός ζήτησε να έχει καρκίνο για να ζήσει και εκείνος αυτά που άκουγε από τους τυραννισμένους αδελφούς του που έπασχαν από καρκίνο!!!! Και έλεγε…στον Θεό δεν έχει είπα ξεείπα….αφού το ζήτησα μου τον έδωσε.
Έλεγε επίσης ότι οι πάσχοντες από καρκίνο έχουν την δυβατότητα να δουν πρόσωπο Θεού!!


Έλεγε ένας φίλος που τον ήξερε το Παππούλη ότι άκουσε να λέει σένα παιδί……..παλικάρι μου ο πιο δύσκολος συνδυασμός σένα άνθρωπο είναι να είναι ευαίσθητος και εγωιστής …γιατί αν ήταν μόνο ευαίσθητος η Χάρη του κάλου Θεού θα τον σκέπαζε και με ταπείνωση θα προσπερνούσε τις στενοχώριες…αν ήταν μόνο εγωιστής ε λόγω του «χαρίσματος» αυτού δεν θα τον ένοιαζε τίποτα και θα περνούσε καλά αυτός μόνο , αν έχει όμως και τα δυο μαζί είναι πολύ δύσκολα γιατί λόγω ευαισθησία πιάνει όλα όσα συμβαίνουν γύρω του αλλά λόγω εγωισμού τα μετρά πολύ!!!!

θα ήθελα να σας μεταφέρω μια κουβέντα ενός φίλου μου που γνώριζε τον Παππούλη.....
προερχόμενος από "άλλες" καταστάσεις ο φίλος μου πήγε για πρώτη φορά στο Άγιον Όρος για να δει πως ζουν "οικολογικά" επειδή σπούδαζε ένα σχετικό αντικείμενο....μου έλεγε ότι όταν πήγε την πρώτη φορά εκεί βλέπει το Γέροντα στην αυλή του και μόλις γύρισε και τον κοίταξε τον φίλο μου εκείνος δεν μπορούσε να τον κοιτάξει...το πρόσωπο του σαν προβολέας έλαμπε και όλο γλυκύτητα τον υποδέχτηκε...έλα μέσα παλικάρι (αναφέροντας το όνομα του) έλα να τα πούμε.....τον έμπασε μέσα στο σπιτάκι του μου λέει και χωρίς να τον ρωτήσει τίποτα άρχισε να του λέει...εσύ τώρα που σπουδάζεις τέτοια επιστήμη θα σου λένε εκεί πως δεν υπάρχει Θεός και ότι όλα είναι χαζά αφού προερχόμαστε από το πίθηκο...εσύ τα πιστεύεις? ο φίλος μου δεν τόλμησε να ψελλίσει τίποτα...και ο Παππούλης συνεχίζει....άκου να δεις παλικάρι όταν ήμουν μικρός είχα τη καλή συνήθεια να πηγαίνω σένα ερημοκλήσι έξω από το χωριό και να προσεύχομαι στο Χριστό μας με όλη μου τη καρδιά γιατί είχα καθαρό λογισμό και δεν ήξερα τι θα πει αμφιβολία....αυτό το γνώριζε ο δάσκαλο στο σχολειό μου και έτσι μια μέρα με πιάνει κουβέντα και μου λέει....τι είναι αυτά που πιστεύεις παιδάκι μου? οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο άνθρωπος προέρχεται από το πίθηκο...οπότε που είναι ο Θεός σου?.. και άλλα πολλά...η ψυχή του άκακου και άδολου μικρού δηλητηριάστηκε από τους λογισμούς αυτούς και για λίγες μέρες μετά δεν πήγε στο ερημοκλήσι να προσευχηθεί...λογισμοί του είχανε κουράσει το μυαλό....
αλλά λέει ο Παππούλης επειδή παλικάρι μου δεν άντεχα άλλο τη τρέλα της αμφισβήτησης σηκώθηκα μια μέρα και πάω στο εκκλησάκι και εκεί στέκομαι μπροστά στην εικόνα του Χρηστού και του λέω...δεν αντέχω άλλο αυτό το μαρτύριο αν υπάρχεις δείξε μου αν υπάρχεις και μάλιστα δεν θα φύγω από δω και θα κάνω μετάνοιες μέχρι να μου δείξεις....έκανε έκανε μετάνοιες μέχρι που κάποια στιγμή η μέση δεν άντεχε....και ακουμπά κουρασμένος στο κορμάκι του στο τοίχο...και γυρνώντας το βλέμμα του στην εικόνα του Κυρίου του λέει με παράπονο...ένα μεγάλο γιατί?

και συνεχίζει ο Γέροντας...τι να σου λέω παλικάρι μου φώτα φώτα πολλά ο Κύριος ζωντάνεψε και γέμισε ο κόσμος χαρά η καρδιά μου ανείπωτη χαρά και δεν θα ξεχάσω το βλέμμα του...αλλά τι να σου τα λέω , είσαι μικρός ακόμα για τέτοια!!
Και συνεχίζει….μη πιστεύεις παιδάκι μου τέτοια πράγματα ..ζει Κύριος ο Θεός.. και να προσέχεις αύριο μεθαύριο όταν γίνεις εκπαιδευτικός( ο φίλος μετά από περιπλάνηση είναι εκπαιδευτικός χωρίς να το πολύ θέλει) να προσέχεις πως μιλάς τα παιδιά να μη δηλητηριάζεις με τα λόγια σου τη αθώα άδολη ψυχούλα τους!!!!!!!

Αλήθεια τι τυχεροί που είναι όλοι αυτοί που τον γνώρισαν…ας εύχονται και για μας!!!

Ένα φοιτητής σε μια δύσκολη σχολή του Πανεπιστημίου είχε φτάσει σε διπλάσια χρόνια φοίτησης και ακόμα δεν είχε πάρει το πολυπόθητο πτυχίο.!!!
Ο λόγος δεν ήταν η ρέμπελη ζωή του , ούτε η κακή διάθεση , ούτε η αμφισβήτηση της γνώσης……..αλλά είχε περίσσεια εξυπνάδας …..ήταν κάτι αλλιώτικο κάτι ασυνήθιστο….ενώ στο πρώτο έτος ήταν αριστούχος από το τρίτο έτος και μετά «κόλλησε» θα λέγαμε και έτσι τράβαγε το μαρτύριο αυτό!!!
Έφτασε σένα σημείο να μη μπορεί να ανοίξει βιβλίο και δεν φτάνει το προσωπικό του πόνο είχε και τους « φίλους» να τον ενοχλούν με το να του υπενθυμίζουν .. «άντε βρε. αδελφέ τι έγινε με σένα αμάν πια τα παιδιά σου θα σε φτάσουν και θα πάρουν πιο μπροστά από σένα πτυχίο» και ο φίλος μας άντεχε και με χαμόγελο απαντούσε στην λίγο ως πολύ ειρωνεία αλλά η καρδιά του φλογωνότανε από στενοχώρια και το φιλότιμο τον έπνιγε αλλά…………..?
Μέχρι που πήρε την απόφαση να πάει στο φίλο του, στον αδελφό του, στον Πατέρα του, στη ψυχή που ήξερε να παρηγορεί κάθε στενοχωρημένο κάθε δυσκολεμένο και να του ζήτηση τη γνώμη του……. «Να σταματήσει πια τη προσπάθεια να μη ταλαιπωρεί τους οικείους του ή να συνεχίσει?»

Χτυπά το σίδερο στην καγκελόπορτα και περιμένει απάντηση …..μια απόκριση που ήταν, σαν να άνοιγε ο ουρανός όταν άνοιγε αυτή η καφετιά τριμμένη πόρτα και με τόση λεπτότητα ξεπρόβαλε κάθε φορά αυτό το τόσο οικείο πρόσωπο το τόσο παρηγορητικό και τόσο αγαπητικό!
Και όντως με το που τον είδε τον καλωσόρισε με πολύ αγάπη και με πολύ βεβαιότητα του λέει…. «μη στενοχωριέσαι παλικάρι όλα καλά θα πάνε…θα κάνω εγώ «αίτηση» πάνω και θα «μιλήσω» και στον καθηγητή και θα πάρεις το πτυχίο!!!!
Πήγαινε εσύ δώσε τη παρουσία προσπάθησε να διαβάσεις λίγο και μην ανησυχείς όλα καλά θα παν….»
Πράγματι ο φίλος μας επιστέφει στη Θεσσαλονίκη από το Παππούλη Παίσιο και πέφτει με τα μούτρα στο διάβασμα με πολύ διάθεση για υπακοή στο Παππούλη και με φιλότιμο να μη και δεν προσπαθήσει εμπιστευόμενος στο 100% τα λόγια του Παππούλη αλλά να …ας κάνει και αυτός κάτι μη πάει σαν κούτσουρο…..
Αλλά δύσκολα πολύ δύσκολα δεν έχει δύναμη καθόλου …αλλά συνεχίζει να επιμένει πάνω από το βιβλίο ….μέχρι που φτάνει η μέρα της εξέτασης του τελευταίου μαθήματος για να πάρει πτυχίο!!!!!
Τα θέματα σχετικά εύκολα αν είχες διαβάσει αλλά εκείνος ότι μπορεί γράφει πιστεύοντας ότι με καλή θέληση ο καθηγητής θα του έβαζε ένα 5!!!!!!!!
Περνάν οι μέρες και αποφασίζει να πάει στη σχολή να δει τι έγινε…τα αποτελέσματα δεν είχαν βγει αλλά εκείνος παίρνει θάρρος και πάει στο γραφείο του καθηγητή και ρωτά το πολυπόθητο αποτέλεσμα…..και του απαντά..»συγγνώμη κύριε συνάδελφε αλλά θα σας κόψω με 4.5 γιατί δεν είναι σωστό ένας επιστήμονας να μην γνωρίζει καλά την επιστήμη του….μα κ Καθηγητά έχω κουραστεί δεν το θέλω το πτυχίο για μένα αλλά για τους δικούς μου ….εκείνος ανένδοτος …και έτσι ο φίλος γυρνά στο σπίτι στενοχωρημένος και με ταπείνωση γυρνά τη σκέψη στο Παππούλη λέγοντας του ….να Παππούλη βλέπεις είμαι τόσο άχρηστος που ούτε τη βοήθεια σου μπορώ να εκμεταλλευτώ!!!!!!!
Μετά από πολύ προσευχή κοιμάται και βλέπει ένα ολοζώντανο όνειρο …..ότι πάλι βρίσκεται στο αμφιθέατρο για να εξεταστεί σαν από την αρχή ……όλα ήταν ιδία όπως τη μέρα που είχε δώσει αλλά βλέπει δίπλα στο καθηγητή το Παππούλη Παίσιο….και λέει ο Παππούλης στο καθηγητή …ξεκινήστε την εξέταση …πράγματι έγινε η εξέταση και στο τέλος γυρνά ο καθηγητής στο Παππούλη και του λέει ..»βλέπετε όπως σας τα έλεγα κανείς δεν είπε για να πάρει το 5 και σκέφτομαι να τους κόψω αυτό είναι το δίκαιο!!! Αλλά ο Παππούλης του απαντά …όχι ευλογημένε μη το κάνεις θα σε πιάσουν οι φοιτητές και θα σε κατηγορήσουν ότι δεν περνάς κανέναν και θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα.. να αυτούς εδώ τους παλιούς πέρασε τους είναι κρίμα πια και όποιοι έχουν γράψει κοντά στη βάση να τους περάσεις…»
Ο φίλος μας βλέπει ποιους έδειχνε ο Παππούλης…
Έτσι ξυπνά το πρωί όλο χαρά … εμπιστεύεται το όνειρο σε μια φίλη η οποία τον λέει .. «αμάν βρε και συ με τα όνειρα σου.. κάτσε στρώσου και άσε το Παππούλη…»
Αλλά εκείνος με σιγουριά τρέχει στη σχολή στο πίνακα ανακοινώσεων …και όντως βλέπει τον εαυτό του με 5 και όλους όσους είχε δείξει ο Παππούλης στο όνειρο και αυτοί περασμένοι…….

Ένας φίλος του με τη παρρησία του νεαρού της ηλικίας και την έπαρση του νεοφώτιστου μετά από λίγο καιρό πάει στο Παππούλη Παισιο και μια και δυο του λέει την ιστορία με το φίλο του που πήρε πτυχίο με το όνειρο αυτό……και μένει εμβρόντητος όταν του λέει ο Παππούλης… «μα ευλογημένε δεν το είχαμε υποσχεθεί στον…… ε είχε κουραστεί πια και δεν άντεχε άλλο ο Θεός παλικάρι μου δεν μας αφήνει μπορεί να αργεί αλλά δεν είναι άδικος»

Αυτά τα άγνωστα σε μας αλλά σε πολλούς στον καθένα προσωπικά γνωστά γεγονότα και εμπειρίες από τον Παππούλη Παίσιο που με πολύ αγάπη και αυταπάρνηση διακόνησε τον άνθρωπο.

Ζούσε κοντά στο Μπουραζερι ένας ιερομόναχος ονόματι παπά-Νικόδημος και έφερε τον άτυπο αλλά πολύ μεγάλο τίτλο του «Πνευματικού»!!!!!!!!
Αυτός ζούσε με μεγάλη φτώχια και ένα βράδυ που είχε σκοτεινιάσει πήγε στην εκκλησία να κάνει τα «καθορισμένα»……..
Αλλά προς μεγάλη του θλίψη βλέπει ότι λαδάκι δεν είχε για να ανάψει τα καντήλια των Αγίων του τέμπλου ούτε τον φανό!!!!!
Άρχισε ο ταπεινός να ελεεινολογεί τον εαυτό του και να τον κατηγορεί μπροστά στους Αγίους του και την Παναγία λέγοντας………συγχωρέστε με τον άθλιο που σαν ανίκανος δεν προνόησα να αγοράσω το απαραίτητο λάδι για τα καντηλάκια σας (λόγω φτώχιας) …και έκλαιγε!!!!
Και τότε Παίσιε έλεγε έγινε χαμός ..γέμισε το εκκλησάκι του κελιού με φως …ανάσταση έγινε και άναψαν όλα τα καντηλάκια όλες οι λαμπάδες και έκανα διπλές τις ακολουθίες ώσπου δεν άντεξα άλλο από τη χαρά και βγήκα έξω στην αυλή να δοξάσω το θεό και είδα το φως από την εκκλησία μου να βγαίνει έξω και να συνεχίζει μέχρι το κελί σου και μέχρι την Ιβήρων σαν να μας ένωνε πωπωπωπ Παίσιε φοβερό!!!!

Αυτός ο παπά- Νικόδημος ο Πνευματικός έχει κοιμηθεί και είχε το παρατσούκλι ..το «βόιδι» του Θεού…βόμβα να έσκαγε δίπλα του δεν άφηνε την ευχή και ήταν συνεχώς ατάραχος μένα χαμόγελο στο πρόσωπο, τα μάγουλα του κοκκινωπά παρόλο την ασιτία και την κακουχία και το στόμα του μύριζε γιασεμί όταν μιλούσε….όταν δε τον άκουγες να λέει την ευχή νόμιζες ότι έκραζε θερμοπαρακαλώντας για το ζητούμενο!!!
Ας έχουμε την ευχή Του!!

Mια χρονιά ο Παππούλης Παίσιος πήρε τα πρώτα καλογέρια του και πήγε στον Γέροντα του να του ευχηθούν Χριστός Ανέστη…
. με χαρά τους δέχτηκε ο παπά Τύχωνας και αφού πρώτα χαιρέτισαν στο φτωχό και απέριττο εκκλησάκι, του πολύ φτωχικού αλλά συνάμα πλούσιου σε Χάρη και εμπειρίες κελιού, βγήκαν στην αυλίτσα να μιλήσουν.
ο παπά Τύχων λέει τότε στο Παππούλη ...Παίσιε φέρε το ντενεκέ με το τυρί να κεράσεις τα καλογέρια και να φας και συ...
ο Παππούλης κάνει υπακοή ...φέρνει το ντενεκέ το ανοίγει ο παπά Τύχωνας και τι να δουν? ποντίκι κολυμπούσε μέσα στο τυρόνερο μαζί με το τυρί!!!!!!!!!!
Έδωσε να φάνε τα καλογέρια αλλά........αδύνατον να το φάνε το τυρί αυτό!!!! τότε γυρνώντας στο Παππούλη του λέει....εσύ φάε Παίσιε…. και ο Παππούλης κάνοντας υπακοή έφαγε..........





Αυτά τα ολίγα για τον Παππούλη που τόσα πολλά έκανε για τον καθένα μας ξεχωριστά και που δεν φτάνει το μελάνι της γης για να τα γράψουμε!!!


Μου αρέσει πολύ η βιωματική επαφή με το Θείο......όμως φίλε μου Xenios χίλιοι δρόμοι οδηγούν στη "Ρώμη" ……χιλιάδες περισσότεροι στο Θεό!
έτσι ο καθένας μας ανάλογα την ψυχοσύνθεση του προσεγγίζει με τον δικό του τρόπο το Θεό, αρκεί να μη το κάνει με υστεροβουλία οπότε καταλήγει στη πλάνη.......
η ελευθερία είναι απαράβατος όρος της πνευματικής ζωής …αρκεί να μην ιδιορυθμούμε και κάνουμε τα πάθη μας…. Παντιέρες!

Οπότε ο Κώστας αναφέρει ένα τρόπο σκέψης και προσέγγισης που τον εκφράζει και τον αναπαύει …του ταιριάζει!
Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο αρκεί να Τον Αγαπά!!


Νάστε καλά και sorry για την κατάχρηση του χώρου σας……..


http://asxetosphotos.blogspot.com/ σε αυτό το blog είχα γράψει ολα αυτά