Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #2  
Παλιά 28-08-15, 17:33
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
«Ο Ροφός» - Μέρος 1ο

Έφτασε στο νησί γύρω στα μέσα του Σεπτέμβρη.

Κουρασμένος και νυσταγμένος ύστερα από δώδεκα ώρες ταξίδι με το αυτοκίνητο και έξι με το πλοίο, έπεσε ντυμένος στο κρεβάτι του σπιτιού που είχε αγοράσει ο πατέρας του αρκετά χρόνια πριν: δύο δωμάτια, κουζίνα και μπάνιο. Οι τοίχοι και το ταβάνι, άσπροι από τον ασβέστη όπως οι εξωτερικοί τοίχοι όλων των σπιτιών του νησιού, τον γέμισαν μ' ένα αίσθημα ανακούφισης.
Μέσα στη σιωπή του σπιτιού τον κυρίεψαν οι αναμνήσεις.

Στα παιδικά του χρόνια, αυτός, η μητέρα του και η αδελφή του περνούσαν εκεί όλο το καλοκαίρι, από τον Ιούνιο ως τα μέσα του Σεπτέμβρη. Μόνο όταν άνοιγαν τα σχολεία γύριζαν στο σπίτι τους, στο Βορρά. Ο πατέρας του έμενε μαζί τους καμιά δεκαπενταριά μέρες τον Αύγουστο.
Στα δεκάξι του έμαθε το υποβρύχιο ψάρεμα και περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στη θάλασσα.

Τα χρόνια πέρασαν και στο νησί έφτασε ο τουρισμός, ενώ γι' αυτόν, ύστερα από το Πανεπιστήμιο, η δουλειά στην Τράπεζα.
Με τη θάλασσα είχε αρχίσει μια καινούρια, πιο στενή.
Έφτανε στο νησί το Σεπτέμβρη, όταν η τουριστική περίοδος είχε τελειώσει, τότε που οι παραλίες ήταν ήρεμες και οι μέρες καταπληκτικές.
Σ' εκείνη τη μοναξιά η θάλασσα ξαναγινόταν τεράστια.
Η θάλασσα χρειάζεται τη σιωπή, για να την καταλάβεις.

Δεν μπορούσε να μείνει περισσότερο από ένα μήνα, αλλά εκείνες τις ημέρες ξεχνούσε τα πάντα, ζούσε μόνο με τη θάλασσα.
Ήταν τριάντα χρονών, ψηλός, γεροδεμένος, με σγουρά μαύρα μαλλιά και αδύνατο πρόσωπο με γλυκά χαρακτηριστικά. Μιλούσε λίγο. Ζούσε με τη μητέρα του. Η αδελφή του είχε παντρευτεί πολύ νωρίς, ενώ ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν από τρία χρόνια.
Η αδελφή του, τον τελευταίο καιρό, τον παρότρυνε συνεχώς να παντρευτεί. Αυτός την άφηνε να λέει και την άκουγε χαμογελώντας.

Προτού ξεκινήσει για το νησί, του έκανε την ίδια κουβέντα κι αυτός της είπε τρυφερά:
- Δεν έχεις καταλάβει ότι είναι ένα θέμα που δε μ' ενδιαφέρει;
- Γιατί; Δώσε μου μία λογική εξήγηση, επέμενε εκείνη.
- Περνάω καλά έτσι! Πάρα πολύ καλά.
- Κι όταν πεθάνει η μαμά;
- Θα το αντιμετωπίσω τότε.
Και χώρισαν χαμογελώντας.

Εδώ και μερικά χρόνια η αδελφή του μαζί με τα παιδιά της περνούσε στο νησί τους καλοκαιρινούς μήνες. Έτσι αυτός, το Σεπτέμβρη, έβρισκε το σπίτι συγυρισμένο και γεμάτο προμήθειες.
Περνούσε εκείνο το μήνα σαν να επιτελούσε κάποια τελετουργία. Έξι με εφτά ώρες τις περνούσε στη θάλασσα με τα βατραχοπέδιλα και τη μάσκα (από καιρό δεν έπαιρνε πια το ψαροτούφεκο). Τις υπόλοιπες τις περνούσε στην παραλία ή στο σπίτι διαβάζοντας.

Στη θάλασσα δε θέλησε ποτέ να χρησιμοποιήσει φιάλες και τη στολή των δυτών. Αυτά τα πράγματα θα τον έκαναν να νιώθει ξένος, σχεδόν τέρας.

(συνεχίζεται...)
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Easty για αυτό το μήνυμα:
Xenios (01-09-15)