Αρχική Δημοσίευση από CORSAIR
Ας μην ξεχνάμε ότι για εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια η ανθρώπινη ανάπτυξη ήταν επώδυνα αργή και ... ΞΑΦΝΙΚΑ...
(κάπου εκεί στο 11.000 πχ) κάτι συμβαίνει και οι πρωτόγονοι νομάδες κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες γίνονται... ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ...
|
Το 1953 ο Albert Einstein έγραψε τον πρόλογο στο βιβλίο του C.H.Hapgood, “Earth’s Shifting Crust”. Αναφέρει, λοιπόν, τα κάτωθι σχετικά με τα αποτελέσματα της συγκέντρωσης παγετώνων στις πολικές περιοχές:
Σε μια πολική περιοχή υπάρχει συνεχής απόθεση πάγου η οποία δεν είναι συμμετρικά κατανεμημένη γύρω από τον πόλο. Η περιστροφή της γης ενεργεί πάνω σε αυτές τις ασύμμετρα τοποθετημένες μάζες και παράγει φυγόκεντρη ροπή η οποία μεταδίδεται στον στερεό φλοιό της γης. Η συνεχώς αυξανόμενη φυγόκεντρος ροπή που παράγεται κατ’ αυτόν τον τρόπο θα προκαλέσει, όταν φτάσει ένα ορισμένο όριο, μια μετατόπιση του φλοιού της γης σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα της.
Για να κατανοήσουμε τι έγινε τότε ξαφνικά, πρέπει να μελετήσουμε τον περίφημο κατακλυσμό.
Ότι έχει απομείνει από τον πολιτισμό που δημιούργησε η ανθρωπότητα πριν από 11 με 12 χιλιάδες χρόνια βρίσκεται τώρα σε βάθος 130 μέτρων (οι πολιτισμοί δημιουργούνται παραθαλάσσια και στις εκβολές μεγάλων ποταμών).
Οι καταστροφές στην Αλάσκα και την Σιβηρία συνέβησαν πριν από περίπου 12.000 χρόνια και ως φαίνεται η άνοδος της στάθμης της θάλασσας ήταν τότε πολύ γρήγορη (παγετώνες της ξηράς πιθανόν μεταφέρθηκαν εν μια νυκτί σε κλίματα θερμά).
Όλοι οι λαοί αναφέρουν τον κατακλυσμό, αλλά στην Κινέζικη μυθολογία λέγεται ότι για χρόνια προσπαθούσαν να σταματήσουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας κλείνοντας όλες τις πηγές μέχρι που ένας ήρωας το κατάφερε. Και βεβαίως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η αναφορά που γίνεται για την επέλαση της θάλασσας στην Παλιά Διαθήκη:
Όταν πλέον ο Ιώβ έχει αγανακτήσει με τα άδικα βασανιστήρια στα οποία τον υποβάλλει ο Θεός, εκφράζει το παράπονό του και ο Θεός θυμώνει. Μέσα από τον ανεμοστρόβιλο του λέει:
“ Ποιος είσαι εσύ που αμφισβητείς τα σχέδια μου;", και στην συνέχεια απαριθμεί τα κατορθώματά του σε μορφή ερωτήσεων προς τον Ιώβ:
Ποιος περιόρισε την θάλασσα με πύλες,
όταν όρμησε σαν να έβγαινε από την μήτρα της γης;
Εγώ την περιέβαλα με νεφέλη και την σπαργάνωσα με ομίχλη.
Την περιόρισα με πρόσταγμα και την εμπόδισα με πύλες και αμπάρες.
Της είπα: Ως εδώ θα έρχεσαι και όχι πιο πέρα!
Εδώ θα σπάζουν τα περήφανα κύματα σου."
(Ιωβ 38:8-11)
Σε άλλο σημείο όπου ο Ιώβ επαινεί τα έργα του θεού:
Την θάλασσα με την ισχύ του την
υπόταξε, και με την σύνεσή του
δάμασε την περηφάνεια της."
(Ιωβ 26:12)
Εξαιρετικό θέμα!