Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #5  
Παλιά 30-07-18, 17:11
befaios Ο χρήστης befaios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 10-01-22 17:42
Αυτό αποδεικνύεται κάπως απο τη μετρική ανάλυση της κλασσικής ποίησης. Όσον αφορα τη Γρ. Β', αυτο φαίνεται αν σκεφτείς οτι ο δίφθογγος που ακολουθειται απο σύμφωνο γραφεται σαν απλό φωνήεν, π.χ. είπε (e-pe), οταν όμως ακολουθειτα απο φωνηεν, χρησιμοποιειται συλλαβη που περιεχει το j-, π.χ. εία (e-ja), όπερ σημαίνει οτι αυτό που εμείς γράφουμε -ι- στις διφθόγγους δεν είναι το φωνήεν γιώτα.
Για το πρώτο που είπες δεν συμφωνώ καθόλου.
Όλοι λένε ότι με την Ερασμική Προφορά ΔΕΝ υπάρχει μέτρο.
Υποθέσεις μπορεί να κάνει ο καθένας, δεν λένε κάτι.
Για το δεύτερο τώρα.
Υπάρχουν λέξεις (πολλές, απλά βάζω ένα παράδειγμα για συντομία) όπως το:
te-o-po-ri-ja = Θεοφόρια
Όπου βλέπουμε ότι το -j- δεν μεταδόθηκε.
Υπάρχουν και λέξεις (πολλές πάλι) όπως:
po-pu-re-ja = πορφυρεία
Εδώ το -j- μεταδόθηκε με ένα -ι- όπου δεν ξέρουμε αν εξ' αρχής προφερόταν.
Ο λόγος όπου έχουμε πολλά -οι-, -ει-, -αι-, -υι-, -ιυ-, είναι το γράμμα -j- αλλά ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ!
Εξάλλου με τα παραδείγματα που δίνω, το δείχνω αυτό καθαρά.
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί έγινε αυτή η γραμματική μεταρρύθμιση στη γραμματική και είναι δύσκολο να μάθουμε από την στιγμή που μεσολαβούν ανάμεσα στην Γρ'Β και τον Όμηρο οι «Σκοτεινοί Αιώνες».
Από την άλλη δεν γίνεται να παραδεχόμαστε ότι δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα από την αρχαία μουσική και πως ήταν...
Και για την γραμματική να το παίζουμε σπουδαίοι και γνώστες και τα λύσαμε όλα...!

Όπως είπες, 2 κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη.

Φίλε μου με συγγχωρείς, αστειέυεσε, έτσι;
Οι δύο κούκοι δεν πάνε παρά μόνο για το αν το -α- και το -ε- είχαν κοινό ήχο στη Γρ. ΄Β.
Από εκεί και πέρα οι «κούκοι» είναι πολλοί και σημαντικοί.
Δεν είπα ότι υπήρχαν μακεδονισμοί κάπου αλλού εκτός της Μακεδονίας και αυτοί που υπήρχαν ήταν λίγοι, το «βεφαίως» και το «κεβλή».
Αυτό που εστίασα σαν λογική ήταν ότι τα γράμματα είχαν προφανέστατα τον ίδιο ήχο.
Και προφανέστατα γιατί αφού μας αναφέρουν ότι οι Μακεδόνες τα ενάλλασαν, δεν μας αναφέρουν ότι τα προφέρανε αλλιώς σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα.
Δεν γίνεται να μας ενημερώνουν για την εναλλαγή του -φ- σε -β- και να είχε άλλη προφορά στους Μακεδόνες και να το αποκρύβουν.
Γιατί να το κάνουν;
Εξάλλου υπάρχει η ίδια αναφορά από τον ίδιο τον Σωκράτη που μας ενημερώνει:
«Κρατ.» 427-c Η δέ όλισθανούσης τής γλώττης αντιλαμβάνεται ή τοϋ γάμμα δύναμις, το «γλίσχρον» άπεμιμησατο καϊ «γλυκυ» καί «γλοιώδες».
Αν είναι έτσι όπως χαρακτηρίζει ο Σωκράτης το Γ ότι είναι δηλαδή γλιστερό, γλυκύ και γλοιώδες, είναι δυνατόν να μιλάει για το κοφτό -g- που προτείνεται και εφαρμόζεται...;
Υπήρχαν βεβαίως εξαιρέσεις, παράδειγμα όπως στο γράμμα Λ όπου κάπου παρίστανε το Γ αλλά και το αντίστοφο και αυτό το ξέρουμε.
Όταν λοιπόν ένα γράμμα είχε αλλού άλλον ήχο, αυτό μας το κάνανε γνωστό.

Γι' αυτό και σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή μπορεί να φανεί οτι οι φθόγγοι αντικαθίστανται ή εναλλάσσονται, σε σχέση με τη γλώσσα του.
Οι αρχαίοι δεν είχαν πάθει παράκρουση όλοι μαζί και δεν ξέρανε τι λέγανε και τι ακούνε.
Τι είναι αυτό τώρα...;
Μάλιστα δεν αναφέρανε ΜΟΝΟ τους Μακεδόνες, αλλά και τους Δελφούς οι οποίοι είχαν άλλη εναλλαγή.
Δεν την έβαλα γιατί δεν έχει σχέση με το θέμα.

επισημάνσεις από αρχαίους συγγραφείς σχετικά με την προφορά των Μακεδόνων:
Πλούταρχος (Ηθικά 292e):
«οὐ γὰρ ἀντὶ τοῦ φ τῷ β χρῶνται Δελφοί͵καθάπερ Μακεδόνες Βίλιππον
καί βαλακρὸν καὶ Βερονίκην λέγοντες͵ ἀλλ ἀντὶ τοῦ π»
Γιατί οι κάτοικοι των Δελφών χρησιμοποιούν το β αντί του π, και όχι αντί του φ, όπως κάνουν οι Μακεδόνες.
(και αυτό έχει να κάνει με τα δάνεια από την Γρ. ΄Β.)

Το θέμα όμως είναι οτι το ίδιο ισχύει τόσο στην αρχαία όσο και στη σύγχρονη προφορά. Δλδ. τόσο τα /p/, /ph/, /b/ (αρχαία προφορά) όσο και τα /p/, /f/, /v/ (σύγχρονη προφορά) είναι σε κάθε περίπτωση χειλικά. Έχουν αλλάξει ποιότητα αλλά όχι θέση. Οπότε ενώ τα παραπάνω είναι σωστά, δεν μας διαφωτίζουν αν έχει αλλάξει η ποιότητα του ηχου.
Η Γρ. Β' απλά αποτυπώνει το 'χειλισμό', τον 'οδοντισμό' ή το 'λαρυγγισμό' χωρίς όμως να διατηρεί τη φωνή (b, g) ή τη δασεία (ph, kh, th).
Υπάρχει λάθος σε αυτά που λες.
Πρώτον τα σημερινά Φ, Β - Θ, Δ - Χ, Γ, δεν είχαν τον ίδιο ήχο στην κλασική εποχή, οπότε δεν είναι τα ίδια.
Στα αρχαία δεν τα προφέρανε παρά μόνον βάζοντας μπροστά τους οδηγούς -π-, -τ-, -κ- πάντα.
Δηλαδή ήταν διφθογγοι ή δασύμενα με διαφορά δασύτητας ήχου.

Δεύτερον:
Σήμερα το -π- παραμένει χειλικό, όμως το -φ- και το -β- είναι οδοντοχειλικά. (μόνον αν μπεί μπροστά το -π- είναι όλα χειλικά)
Σήμερα το -τ- παραμένει οδοντικό, όμως το -θ- και το -δ- είναι οδοντογλωσσικά.
Σήμερα το -κ- παραμένει λαρυγγικό, όμως τα -χ- και -γ- προφέρονται χωρίς να κλείσει ο φάρυγγας όπως κάνει για το -κ-.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη befaios : 30-07-18 στις 17:17
Απάντηση με παράθεση