Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #12  
Παλιά 23-01-16, 21:51
Havrias Ο χρήστης Havrias δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 26-01-16 00:41
Δνοφολάς;.. χαχα.. γίνεσαι προκλητικός!

Για την κουβέντα και μόνο (όχι γιατί μπορώ να το υποστηρίξω), η εξήγηση για το ελ- που είχα διαβάσει ήταν ότι πρόκειται για ρίζα των λέξεων λάμπω, λάμψη, λαμπτήρας, κλπ. (τον συνειρμό με το Χριστιανισμό δεν τον βλέπω, το φως κι ο ήλιος λατρεύονταν πολύ πριν το Χριστό σε διάφορες θρησκείες)
Προφανώς και ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δει (έχουμε χορτάσει φαμφάρα), και ανάλογα την πηγή που μαθαίνω κάτι, προσαρμόζω πλέον και τη δυσπιστία μου..

Ανεξαρτήτως αυτού όμως, τόσο η αναζήτηση της λογικής πίσω από κάτι όσο και η ερμηνεία του έχει μεγάλη σημασία παιδαγωγικά.
Δεν πιστεύω ότι η παπαγαλία είναι επιλογή.. διαφωνώ κάθετα εδώ. Για τα παιδιά ειδικά, είναι μια λύση ανάγκης που προκύπτει από την αδυναμία κατανόησης και την έλλειψη ενδιαφέροντος για το αντικείμενο.

Επίσης, αναπτύσοντας μία "μαθηματική" λογική πάνω σε κάτι (οτιδήποτε κι αν είναι αυτό) δεν πολλαπλασιάζεις την απαιτούμενη πληροφορία, ακριβώς το αντίθετο. Αν, θεωρητικά μιλώντας, έπρεπε ένα παιδί να παπαγαλίσει την κατάληξη του θυληκού για κάθε επίθετο ξεχωριστά, θα έπρεπε να αποστηθίσει χιλιάδες πληροφορίες (αυτή, ψηλή, δεκτή, κλπ,κλπ). Με έναν-δυο κανόνες που γνωρίζει όμως απλοποιούνται εντελώς τα πράγματα. Θεωρητικό το παράδειγμα αλλά έχει εφαρμογή παντού.

Όσον αφορά στο ενδιαφέρον, την έλλειψη του οποίου θεωρώ μεγαλύτερο αντικίνητρο από τον όγκο της πληροφορίας, παραθέτω ένα απλό παράδειγμα:

Για κάποιο λόγο, παρακολούθησε ο αδερφός μου την Γ' Γυμνασίου -αν θυμάμαι καλά- σε ιδιωτικό σχολείο. Εκεί λοιπόν πέτυχε μία Καθηγήτρια Χημείας η οποία μπήκε στο πρώτο μάθημα με ένα καζάνι με υγρό άζωτο. Βάζει μέσα ένα μήλο και το βγάζει φρυγανιά.. "Ουάου!" τα παιδιά. Αμέσως μετά παίρνει το καζάνι και το κάνει τούμπα στα κεφάλια των μαθητών.. "κόκκαλο" όλοι. (με την επαφή με τον αέρα το άζωτο εξατμίζεται -ή κάτι τέτοιο..). Εκεί, που λες, που στη Χημεία "βασίλευε" η αδιαφορία και η παπαγαλία, ξαφνικά η μισή τάξη "παραμίλαγε" Χημεία. Αυτά μένουν ανεξίτηλα στο μυαλό -ιδίως σ'αυτές τις ηλικίες.

Άι ρεστ μάι κέις!

Υ.Γ. Η καθηγήτρια ήταν που έκανε τη διαφορά και όχι η φύση του σχολείου. Ίσως βέβαια να είχε και η ίδια μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στο συγκεκριμένο σχολείο.

Υ.Γ.2. Το αν είναι μονοσύλλαβη ή όχι μία λέξη δεν παίζει ρόλο -φαντάζομαι- στο αν μπορείς να χαρακτηρίσεις συγκολλητική τη γλώσσα. Κατά τα άλλα το πετροκέρασο, τα μαχαιροπήρουνα και ο μαυρομάτης πιστεύω είναι παραδείγματα "συγκολλητικής δράσης".. διόρθωσέ με.
Απάντηση με παράθεση