Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #11  
Παλιά 17-01-16, 18:54
Το avatar του χρήστη Moai
Moai Ο χρήστης Moai δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 11-06-23 21:17
Αρχική Δημοσίευση από Havrias Εμφάνιση μηνυμάτων
Όταν δεν υπάρχει όμως σχολείο να μεταδώσει τη μαγεία της στα παιδιά, πώς να περιμένουμε μετά να ενδιαφερθούν; Γιατί το παιδί να γράψει το "χώρος" με ωμέγα κι όχι με όμικρον όπως ο "χορός" (αν όχι με greeklish) όταν δεν γνωρίζει την προέλευσή της λέξης ή την προφορά της, όταν δεν βρίσκει το λόγο να είναι το ένα μικρό και το άλλο μέγα..
Συμφωνώ μαζί σου για τη "μαγεία" αλλά η πεζή πραγματικότητα είναι οτι κάτι τετοιο θα απαιτούσε πολλαπλάσιες πληροφορίες να αφομοιωθούν απο τα παιδιά. Εσύ φαντάζομα τα βρίσκεις ενδιαφέροντα, όπως κι εγώ απο την ηλικία του Δημοτικού, και το ενδιαφέρον μας το καλλιεργούμε μέχρι σήμερα (αφού συμμετεχουμε και στη συζήτηση) αλλα πρέπει να ξέρουμε οτι αυτό είναι για όλους, και ούτε και χρειάζεται να είναι. Πρόκειται για πληροφορίες που πολλοί θα έβρισκαν αδιάφορες, πρακτικά άχρηστες ή ακόμα και ενοχλητικές, αφού προτιμούν την παπαγαλία.

Αυτή η "μαγεία" που βλέπεις, επιφυλάσσεται για μεγαλύτερες ηλικίες, για αυτούς που ενδιαφέρονται, και κυρίως αυτούς που επιλέγουν τις συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Και καλώς φαντάζομαι.

Αρχική Δημοσίευση από Havrias Εμφάνιση μηνυμάτων
Κάποτε είχα διαβάσει πως η λέξη "Ελλάς" προέρχεται από το "ελ" και το "λας" (φως-πέτρα, η γη του φωτός δηλαδή). Μου άρεσε αυτό, και για τη σημασία του αλλά και γιατί είναι λογικό.
Πολύ φοβάμαι οτι η συγκεκριμένη ετυμολογία, που την έχω ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, είναι παρετυμολογία (folk etymology). Η Ελληνική γλώσσα δεν ειναι συγκολλητική, που σχηματίζει ονόματα κοτσάροντας μονοσύλλαβες λέξεις. Μια λέξη μπορεί να αναλυθεί κατα βούληση σε επιμέρους στοιχεία, και να συμφωνούμε με την προκύπτουσα έννοια, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δε γίνεται αυθαίρετα.

Την περιβόητη, υποτιθέμενη ρίζα "ελ" δεν την έχω υπόψη μου ως ελληνική ρίζα, ούτε με την έννοια του φωτός, ούτε με κάποια άλλη, και την έχω δει μόνο στα πλαίσια συγκεκριμένης κοσμοθεωρίας που προσωπικά τη θεωρώ νεομυθολογία. Εικάζω οτι η "ρίζα" αυτή λαμβάνεται υπόψη προκειμένου να δημιουργεί συνειρμούς με τη Χριστιανική θρησκεία.

Επίσης, αν η συγκεκριμένη ερμηνεία είχε βάση, θα περίμενα άλλα ετυμολογούμενα τοπονύμια με δεύτερο συνθετικό -λάς. Για παράδειγμα, Δνοφολάς θα σημαίνει "χώρα του σκότους"; (σκοτάδι-πέτρα;

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που έχω ακούσει είναι οτι οι τουρκόφωνοι Έλληνες αντιλαμβάνονται τον Αγαμέμνωνα ως Aga Memnun (Ευτυχισμένος Αγάς). Το οτι κάποιος "βρήκε" μια ετυμολογία του ονόματος, και οτι βγάζει πιο πολύ νόημα στα Τούρκικα παρά στα Ν. Ελληνικά, δε σημαίνει και οτι ισχύει. Η κάθε λέξη έχει συγκεκριμένη ιστορία. Το ποιά μπορεί να είναι αυτή, θα μας το πει η τρέχουσα επιστήμη, η φιλολογική ή γλωσσολογική.

Αρχική Δημοσίευση από Havrias Εμφάνιση μηνυμάτων
Δημοτικό τώρα.. "Από πού προέρχεται κυρία η λέξη Ελλάς;", "Από τους Έλληνες που κάποτε ήρθανε στον τόπο αυτό.", "Και γιατί γράφεται με δύο λάμδα;", "Διότι και οι Έλληνες γράφονται με δύο λάμδα." ...απάντηση Δασκάλου..
Ο δάσκαλός σου είχε δίκο, αφού η επίσημη ετυμολογία της λέξης (δλδ αυτή που βρίσκω στα λεξικά) όντως είναι το όνομα της φυλής των Σελλών ή Ελλών. Ελλάδα σημαίνει "η χώρα οπου ζει η φυλή των Ελλών". Όπως και Graecia σημαίνει "η χώρα απο όπου έρχονται οι Γραικοί", από την οπτική γωνία των Ιταλών.

Επίσης θεωρώ την απάντηση του δασκάλου σου επαρκή, δεδομένου οτι ο ίδιος δεν ήταν ιστορικός/φιλόλογος/αρχαιολόγος, αλλα και να ήταν, κατά τη γνώμη μου δε θα μπορούσε να φορτώσει παιδί του Δημοτικού με αυτές τις πληροφορίες.

Για την ιστορία, το γιατί η Ελλάδα (και οι Ελλοί) γράφεται με δύο λ, φαντάζομαι οτι έχει να κάνει οτι έτσι προέφεραν οι Ελλοί το όνομά τους στη γλώσσα τους, όποια κι αν ήταν αυτή. Δυστυχώς τα υπόλοιπα χάνονται στο βάθος της προϊστορίας, όταν ο ελλαδικός χώρος κατοικούταν απο διάφορες φυλές που μιλούσαν διάφορες άγνωστες, σχετιζόμενες ή όχι, γλώσσες (το λεγόμενο προελληνικό υπόστρωμα).
__________________
"E pala ma'a, 'ae lē pala 'upu"-Πολυνησιακή παροιμία
Οι πέτρες φθείρονται, οι λέξεις δε σβήνουν ποτέ
Απάντηση με παράθεση