Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #3  
Παλιά 30-03-08, 16:26
Το avatar του χρήστη Endelva
Endelva Ο χρήστης Endelva δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-10 17:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
(α) Για μένα πάλι οικογένεια είναι [επειδή μιλάμε πέρα από αυτούς καθ' αυτούς τους επίσημους όρους] οποιοδήποτε σύνολο ανθρώπων με συγγενικές [είτε εξ αίματος είτε εξ αγχιστείας] σχέσεις μεταξύ των μελών του, ή κάτι ανάλογο αυτών των σχέσεων [ανάλογο σε βάθος, δύναμη, σοβαρότητα], εφ' όσον τα άτομα αυτά ζουν τις ζωές τους κοντά, και επηρρεάζουν πολύ το ένα το άλλο κυρίως μένοντας κάτω απ' την ίδια στέγη [βέβαια μερικές φορές οι άνθρωποι παραμένουν οικογένεια ακόμα και όταν πάψουν να μοιράζονται τη στέγη, τουλάχιστον ευρύτερη οικογένεια]. Δηλαδή για μένα οικογένεια είναι π.χ. και μια ανύπαντρη μητέρα με ένα ή παραπάνω παιδιά, ένας χωρισμένος πατέρας με ένα ή παραπάνω παιδιά, τρία ορφανά αδέλφια που μένουν με μια θεία τους, τρία ορφανά αδέλφια που το ένα είναι ενήλικο και έχει την κηδεμονία των άλλων δύο, ένα ζευγάρι [ανεξαρτήτως φύλων] που μένει με τους γονείς του ενός, ένα ζευγάρι [ανεξαρτήτως φύλων] με υιοθετημένα παιδιά, και για να το πάω και μέχρι το άκρο που νομίζω πως πάει, ακόμα και κάποια άτομα [παραπάνω άτομα από δύο, από ζευγάρι] που δεν έχουν εξ αίματος συγγένεια μεταξύ τους, αλλά ζουν μαζί για σοβαρούς συναισθηματικούς λόγους, προστατεύουν το ένα το άλλο, λειτουργούν ως σύνολο, έχουν με λίγα λόγια δυναμικές οικογένειας.

(β) Δεν έχω παιδιά. Θέλω να κάνω, όμως. Θέλω να κάνω επειδή το αισθάνομαι ως ψυχοσωματική ανάγκη [χτυπάει το βιολογικό μου ρολόι, που λένε], το αντιλαμβάνομαι ως κάτι φυσικό, θεμιτό, όμορφο. Και υπαρξιακά μιλώντας, πάλι χτυπάει το ρολόι, θέλω δηλαδή να "περάσω" τα γονίδιά μου παραπέρα - απλώς δεν πιστεύω πως η συγκεκριμένη ανάγκη είναι πέραν του ενστίκτου, κομμάτι του είναι. Το πόσο αναλύει κανείς τις ενστικτώδεις του τάσεις εγκεφαλικά, και το πόσο τις φορτίζει συναισθηματικά [στρέφοντάς τες σε μια κατεύθυνση, προς ένα άτομο] είναι θέμα του εκάστοτε ανθρώπου. Εγώ μια φορά και υπεραναλύω εγκεφαλικά, και είμαι ρομαντική... μέχρι αηδίας. Οπότε μπορώ άνετα να πω [και να συνάμα να σας αηδιάσω με τα σορόπια μου ] και πως θέλω να κάνω παιδιά επειδή θέλω τα παιδιά του ανθρώπου τον οποίο αγαπώ, θέλω να τον διαιωνίσω μέσω εμού, θέλω να παράξουμε ζωή με την αγάπη μας, θέλω να παίξουμε και αυτούς τους ρόλους, θέλω να δω πλάσματα που θα έχουν ξεκινήσει από εμάς να παίρνουν τους δρόμους τους...
__________________
[Sola fide.]
Her hair spread out in fiery points glowed into words, then would be savagely still. – T. S. Eliot, The Waste Land.
Απάντηση με παράθεση