|
Φεύγουν της νιότης τα σημάδια
και νοιώθω την καρδιά μου άδεια
μέσα στα στήθια να κτυπά
Το πρόσωπο ρυτιδωμένο
απ' τον καιρό σαρακομένο
δροσιά πάνω του δεν κρατά
και άν τύχει λίγη και κρατήσει
και αυτή σε λιγο πιά θα σβήσει
απ΄τα βαθειά τα γερατιά
Αλαμανίδης
__________________
Δυοίν λεγόντοιν θατέρου Θυμουμένου ο μή αντιτείνων τοις λόγοις Σοφότερος
|