[justin]

Made in Greece;

Την πέτρα σκίζει ο ήλιος του μεσημεριού,
κι’ εσύ ονειροπόλε στης σκέψης σου το πλάνο,
λες πως θα πλήξεις το λημέρι του θεριού,
με το αλαφροΐσκιωτο δικό σου ονειροπλάνο.

Μην περιμένεις τον (πελάτη) να φανεί,
έχει στερέψει το ποτό της αμαρτίας,
μαντάτα γκρίζα των καιρών οι οιωνοί,
για τον μοιραίο εραστή της αλχημείας.

Κρύος σερβίρεται ο βαρύς γλυκός στον καφενέ,
μα εσύ στης ζεμπεκιάς σου το ρυθμό αναστενάζεις,
το νάμα απ’ τους κομήτες περιμένεις ρεφενέ,
της νύχτας νυχτοπούλι, το ποτό σου δεν τ’ αλλάζεις.

Τα κίβδηλα πεντόλιρα του χθες αναπολείς
και δεν πιστεύεις τον χιονιά που επελαύνει,
για το εγώ σου στασιάζεις, τις ιδέες πυρπολείς,
το (μαγιοβότανο) ποτίζεις, όταν χάνεις να σε γιάνει.

Της τράπουλας τον άσσο και το δέκα το καρό,
δεν το μπορείς μέσα στην μπόρα να μαρκάρεις,
το πράσινο της τσόχας είναι τώρα πορφυρό,
είναι καιρός να μάθεις να πετάς να πιλοτάρεις.

Yiannis H.