Αρχική Δημοσίευση από Naias
Ευθύνη για την ανατροφή και τη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού φυσικά και έχουν οι άνθρωποι που το μεγαλώνουν (τις περισσότερες φορές οι γονείς τους)...ως εκ τούτου θωρούνται "αυτουργοί" της όποιας πράξης θα γίνει από το ανήλικο άτομο όπου είναι κηδεμόνες.
|
Με το να μπούνε φυλακή δηλαδή οι γονείς θα καλυτερέψουν τα πράγματα λέμε ε;
Θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και γονείς, και μέχρι να ξαναβγούν στην κοινωνία θα είναι αγγελούδια, ενώ το "καμάρι" τους θα έχει μεγαλώσει Θεός οίδε πού και θα έχει γίνει κι αυτό καλύτερο.
Ένα παιδί που συστηματοποιημένα μπήκε νύχτα σε ένα ζωολογικό κήπο και σκότωσε αμείλικτα τόσα ζωντανά πλάσματα, θα στεναχωρηθεί πολύ που ο μπαμπάς και η μαμά του έγιναν "ντα" από το νόμο και θα γίνει τύπος και υπογραμμός.
Και για να αναφέρω μέχρι πού μπορεί να φτάσει η διαστροφή ενός 10χρονου, γνωρίζοντας τη νομοθεσία - μας έφαγε η ενημέρωση δα! - θα μπορούσε να το έχει κάνει και επίτηδες για να τους ξεφορτωθεί. Σαν το σεναριάκι με τα παιδάκια στον Καναδά που με το παραμικρό που τα μαλώνανε οι γονείς τους σηκώναν το τηλέφωνο και παίρναν την αστυνομία!
Αρχική Δημοσίευση από Naias
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε ή είμαστε σε θέση να "σιγουρέψουμε ή βεβαιώσουμε" τα πιθανολογούμενα σενάρια περί εγκληματικότητας για την συγκεκριμένη ή κάθε σχετική περίπτωση...
Συμφωνώ στο ότι " όταν ένα παιδί έχει για παιχνίδι του τον θάνατο κάτι φταίει"
|
"κάτι φταίει" απλώς βρε Κωνσταντίνα μου;
Εδώ μιλάμε για ένα 10χρονο που καταφχαριστιότανε τον πόνο και το αίμα όχι ενός, αλλά ολόκληρης αγέλης ζωντανών πλασμάτων!
Αρχική Δημοσίευση από Naias
Διαφωνώ στο " μιλάμε για εγκληματία εκ γενετής και άρρωστο μυαλό. 'Οχι, να ΜΗ βγει στην κοινωνία ένα τέτοιο άτομο". Οι εγκληματίες δημιουργούνται και "τρέφονται" στο περιβάλλον όπου ζουν και αναπτύσσονται.
Μπορώ να δεχτώ ότι οι περισσότεροι γονείς έχουν αγνές προθέσεις για τα παιδιά τους, όμως πάμπολλες φορές η δική τους συμπεριφορά έχει αυτά τα αποτελέσματα, τα οποία "εξωτερικεύονται" με τις πράξεις των παιδιών τους...
Ο καθένας και η καθεμία έχει εντελώς ξεχωριστή προσωπικότητα και βιώματα...(επίσης) ως εκ τούτου δεν συγκρίνουμε τον εαυτό μας βάσει του πώς μεγαλώσαμε, τί θα κάναμε ή τι κάναμε εμείς στην τάδε ηλικία γιατί δεν υπάρχει αυτό το "μέτρο" σύγκρισης!
|
Δε συγκρίνουμε το πώς μεγαλώσαμε, συγκρίνουμε το ότι στην ηλικία των 10 ξέραμε τι ακριβώς κάναμε, και σήμερα τα παιδιά ξέρουν πολύ περισσότερο και πολύ πιο συνειδητά. Το άλλοθι "παιδί είναι, δεν πειράζει" ξεπερνάει τα όριά του κι αυτοαναιρείται.
Αρχική Δημοσίευση από Naias
Ούτε γνωρίζει κανείς μας ακριβώς τα βιώματα και την ψυχοσύνθεση του συγκεκριμένου παιδιού για να μπορέσει έτσι και από "απόσταση" να συμπεράνει το οτιδήποτε. Σαφώς και η πράξη είναι κατακριτέα, μπορώ να τη χαρακτηρίσω όπως θέλω και σύμφωνα με ότι εγώ κρίνω και αισθάνομαι (μιλάω για την πράξη)...δεν μπορώ να "αποδώσω" χαρακτηρισμούς, καταδίκες και να κάνω μελλοντικά σενάρια για το ίδιο το παιδί...
|
Ενώ όλοι οι άλλοι έχουμε μεγαλώσει στα πούπουλα...
Μ' αυτή τη λογική θα έπρεπε να είμαστε ακόμη στην εποχή του ροπάλου.
Αρχική Δημοσίευση από Naias
Μπορεί να θεωρούμε τα παιδιά πιο ώριμα σήμερα (και μάλλον έτσι είναι) γιατί τα ερεθίσματα είναι περισσότερα και οι γονείς προσεγγίζουν με άλλο τρόπο (από παλαιότερα) το θέμα της διαπαιδαγώγισής τους, ξεχνάμε όμως ότι η "συναισθηματική" ηλικία του κάθε παιδιού δεν μπορεί να "επιταχυνθεί" και να συμβαδίσει με την βιολογική και νοητική του ηλικία ...Οι συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών δεν αλλάζουν είτε έχουν IQ 200 ή 20!
|
Μην τα μπερδεύεις. Δεν είναι τα πάντα τόσο αγγελικά πλασμένα. Και φυσικά ο συναισθηματικός τους κόσμος δεν επιταχύνεται. Γι' αυτό και είναι ανεπίτρεπτο ένα 10χρονο να σκοτώνει ζώα τόσο προμελετημένα κι αμείλικτα, ενώ τα περισσότερα της ηλικίας του κλαίνε ακόμα και για ένα σκοτωμένα μυρμήγκι.
Αρχική Δημοσίευση από Naias
Για μένα το θέμα δεν είναι η νομοθεσία και ο εγκλεισμός του 10χρονου παιδιού σε άσυλο, έτσι ώστε να "γλιτώσει" η κοινωνία...
|
Αυτό να μου το επαναλάβεις όταν ένα τέτοιο παιδί/άνδρας θα πειράξει το δικό σου παιδί/άνθρωπο, όταν όπως είπε κι ο Στέλιος θα σε πάρουν από το τηλέφωνο του σχολείου του παιδιού σου και θα σου πουν το παιδάκι σας μαχαιρώθηκε ή πυροβολήθηκε από ένα συμμαθητή του... (χτύπα ξύλο)
Αρχική Δημοσίευση από Naias
Νομίζω ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει η συνδρομή ειδικών για να στηρίξουν το παιδί και τους γονείς, να επανεξετάσουν θέματα σχέσεων, συμπεριφορών και επικοινωνίας τους με απώτερο στόχο τη "διόρθωση" λανθασμένων χειρισμών στο θέμα της ανατροφής του παιδιού...(η αναφορά είναι συνοπτική "χωράει" μεγάλη συζήτηση εδώ...)
|
Αφού οι ίδιοι οι γονείς δεν το κατάλαβαν νωρίτερα, πιθανόν η ζημιά που έχει γίνει να είναι ήδη μη αναστρέψιμη.
Αρχική Δημοσίευση από Naias
Γιατί θα πρέπει να "διαβάζω" στο ...μέτωπο αυτού του παιδιού = μελλοντικός εγκληματίας και να μην "διαβάζω: είμαι θυμωμένος, πληγωμένος, το δείχνω με αυτή την ακραία πράξη επιθετικότητας...για να σας προκαλέσω να με προσέξετε και να με αγαπήσετε";
|
Έλα τώρα!... Με αυτή τη λογική θα είχαμε αλληλοεξοντωθεί ως είδος.
Κοίτα γύρω σου, δες τους φίλους και τους γνωστούς σου. Πόσοι από αυτούς/εμάς κουβαλάμε θυμούς και πίκρες, πληγές και φορτία αβάσταχτα;... Ωραία δικαιολογία λοιπόν. Και φυσικά θα μπορεί να την επαναλαμβάνει κι αργότερα, όταν θα θερίσει κανένα ολόκληρο πανεπιστήμιο. "Δεν αγαπήθηκα αρκετά" θα πει, και δεκάδες μανάδες θα κλαίνε τα παιδιά τους για χάρη του ενός.
Όχι, λοιπόν... προτιμώ να ζήσουν αυτά τα δεκάδες παιδιά, παρά αυτό το ένα...
Φιλικά,
Άννα