Αρχική δημοσίευση από Xenios.
Έχω καταλάβει εδώ και αρκετά μηνύματα, ότι έχεις μια λατρεία στον δωδεκάθεο, σεβαστή η άποψη σου, όμως χρησιμοποιείς λανθασμένα επιχειρήματα ή θα τολμούσα να πω αυθαίρετα.
|
Όποιος ξεφυλλίσει το υπέροχο βιβλίο του καθηγητή Θεοδόση Πελεγρίνη, «Λεξικό της Φιλοσοφίας», πιστεύω πως δεν θα αργήσει να διαπιστώσει ότι κάθε θεωρία που εισάγεται από κάποιο φιλόσοφο γίνεται αιτία διαμάχης μεταξύ φιλοσόφων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αντίθετα φιλοσοφικά ρεύματα.
Εγώ, που τους παρακολουθώ και θέλω να μορφωθώ από τη σοφία τους, ποιόν να πιστέψω; Πως θα βρω εκείνον που έχει γνώση των πραγμάτων και δεν προσφέρει απλά την άποψή του;
Πρέπει να αποκτήσω με μελέτη και κόπο την γνώση ενός πράγματος. Να έχω απόλυτη βεβαιότητα για την ορθότητα της γνώσης αυτής και μετά να αναζητήσω ανάμεσα στους φιλοσόφους εκείνον που την κατέχει.
Βρίσκω λοιπόν ότι ο Επίκουρος:
απέρριψε την άποψη περί της θείας πρόνοιας και αντιτάχθηκε κάθε είδους φόβο που προκαλεί η πεποίθηση ότι τα πάντα προέρχονται από κάποιες υπερκείμενες δυνάμεις. Καθώς και ότι:
ο Επίκουρος υποστήριζε ότι η ψυχή επίσης αποτελείται από άτομα. (Λεξικό της Φιλοσοφίας, σ.811)
Η ψυχή δηλαδή δεν θεωρείται άυλη, μάλιστα στην συνέχεια το λεξικό αναφέρει ότι ο Επίκουρος δίδασκε πως μετά τον θάνατο η ψυχή διαλύεται στα συστατικά της άτομα. Άρα, ψυχή = διεργασίες του εγκεφάλου.
Ας έρθουμε τώρα σε εκείνο που εγώ πιστεύω, για να μην με θεωρείς άδικα Δωδεκαθεϊστή. Πιστεύω ότι οι σημερινές, καθώς και οι αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων, περί ψυχής και Θεού, είναι η μεν πρώτη αποτέλεσμα μιας φάρσας που τα αρχαϊκά κείμενα έπαιξαν στους Αιγύπτιους ιερείς και η δεύτερη, μια φάρσα που έπαιξε η ίδια η ζωή.
Θεωρώ ως τα μόνα μη μολυσμένα με τις περί Θεού και ψυχής ιδέες, τα περίφημα εξωγήινα όντα, τα οποία αν τύχει και υπάρχουν και κάποτε φτάσουν μέχρι εδώ, θα γελάσουν με την καρδιά τους μαζί μας.
Θα γνωρίζεις την «αλληγορία του σπηλαίου» του Πλάτωνα. Θα μεταφέρω όμως εδώ, για τους τυχόν αναγνώστες, την περίληψη που παραθέτει ο καθηγητής Πελεγρίνης:
σε ένα σπήλαιο κάτω από τη γη βρίσκεται ένας αριθμός ανθρώπων αλυσοδεμένων κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν την δυνατότητα να βλέπουν τον απέναντί τους τοίχο• δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω τους ούτε δεξιά τους ούτε αριστερά τους.
Επιπλέον, πίσω τους είναι αναμμένη μια φωτιά, έτσι ώστε οτιδήποτε λαμβάνει χώρα πίσω από την πλάτη τους να αναπαρίσταται εν είδει σκιάς στον απέναντί τους τοίχο.
Επειδή οι αλυσοδεμένοι άνθρωποι του σπηλαίου σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα* τα οποία έχουν δει είναι οι σκιές των τελευταίων αυτών, πιστεύουν ότι οι σκιές που βλέπουν στον απέναντί τους τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα.
Εάν κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου, όμως, σπάσει τις αλυσίδες του και, αφού ανεβεί από το σπήλαιο στην επιφάνεια της γης, δει, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη* στην οποία ζούσε όσο ήταν αλυσοδεμένος κάτω στο σπήλαιο και θα αντιληφτεί ότι οι συνάνθρωποί του, οι οποίοι εξακολουθούν να βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ζουν βυθισμένοι μέσα σε παραισθήσεις* και ψευδαισθήσεις*.
Κατά τον Πλάτωνα, ο απελεύθερος δεσμώτης είναι ο φιλόσοφος, ο οποίος είναι σε θέση να συλλάβει τα πραγματικά όντα*, τις ιδέες*, και όχι τα είδωλά* τους.
(*Οι αστερίσκοι δηλώνουν ότι οι συγκεκριμένες λέξεις αποτελούν φιλοσοφικούς όρους).
Ο Πλάτων χρησιμοποιεί αυτή την αλληγορία για τους δικούς του σκοπούς, και βεβαίως, ο καθένας μπορεί να την χρησιμοποιήσει υποστηρίζοντας ότι οι αλυσοδεμένοι είναι εκείνοι που ζουν στο σκοτάδι μη ασπαζόμενοι τις ιδέες του.
Τους πραγματικά αλυσοδεμένους, εξαιτίας των λανθασμένων αντιλήψεών τους, ωστόσο, τους υποδεικνύει κατά καιρούς η Ιστορία. Άρα, εκείνοι που έχουν δίκιο τελικά θα δικαιωθούν.
Εγώ είμαι συνειδητά άθεος. Μπορώ να υποστηρίξω τη θέση μου χωρίς αναπόδεικτες φιλοσοφικές θεωρίες, με μεθόδους επιστημονικής έρευνας, και αυτό μου δίνει το δικαίωμα να θεωρώ αλυσοδεμένους τόσο τους πιστούς όσο και τους γιαλαντζί άθεους τύπου Dawkins και Onfray, για να αναφέρω μόνο δυο από τους συγγραφείς των οποίων οι αθεϊστικές αντιλήψεις μεταφράστηκαν τελευταία στα ελληνικά.
Το δικαίωμα να αποκαλείται άθεος έχει μόνο εκείνος που πιστεύει απολύτως, και χωρίς το ελάχιστο ψήγμα αμφιβολίας, ότι οι απάνθρωποι θεοί των προγόνων μας υπήρξαν, και φυσικά, γνωρίζει και ποιοι ήταν.
Εγώ, με αρκετά υπερφίαλο τρόπο, κατέθεσα την πίστη μου. Εσύ, σε ποια σκιά πιστεύεις;
Υ.Γ. Μην θυμώσεις με την τελευταία πρόταση. Είναι απλώς μια πιστολιά στον αέρα!