Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #17  
Παλιά 19-03-19, 23:27
befaios Ο χρήστης befaios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 10-01-22 17:42
Όποιος ενδιαφέρεται βρίσκει...

Έπεσα σε μια αρχαία ποιήτρια, την Κόριννα (6ος-5ος αι. π.Χ.) από την Βοιωτία.
Ήταν σύγχρονη του Πίνδαρου και σύμφωνα με την παράδοση τον είχε νικήσει σε δημόσιες ποιητικές αναμετρήσεις πέντε φορές αναφέρει το λεξικό της Σούδας και μια ο Πλούταρχος.
Ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας αναφέρουν μάλιστα ότι ήταν δασκάλα του Πίνδαρου.
Η ίδια κατέκρινε τον Πίνδαρο γιατί έγραφε στην δωρική ενώ η ίδια στην ντόπια της Θήβας.
(Ο Πίνδαρος ήταν αυτός όπου το σπίτι ήταν το μοναδικό όπου σεβάστηκε ο Μ. Αλέξανδρος κατά την ολοκληρωτική καταστροφή της Θήβας)

Στο βιβλίο «Ιστορία της ελληνικής γλώσσας» σελ 105 του HOFFMANN DEBRUNNER SCHERER
Εκδόσεις Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 1997, σε μετάφραση Χαράλαμπου Π. Συμεωνίδη.

Ως προς την γραμματική της Κόριννας γράφει τα εξής σημαντικά:

Η αντί ΑΙ
Πής αντί παίς
Κη αντί και
Όμημων αντί όμαιμων
Ελέσθη αντί ελέσθαι
Λούπησι αντί λύπαισι

Ι αντί ΕΙ
Έχι αντί Έχει
Κρατούνι αντί κρατύνει

ΕΙ αντί Η
Ειμιθείων αντί Ημιθέων
Πεντείκοντα αντί πεντήκοντα
πατείρ αντί πατήρ


Μόνο στραβός δεν μπορεί να δει ότι το ΑΙ είχε προφορά Ε και όχι ΑΪ.
Επίσης βλέπουμε ότι το Υ είχε (και) προφορά ΟΥ.
Η Κόριννα στα ποιήματά της το Υ σε άλλες περιπτώσεις το έγραφε ΟΥ και σε άλλες το άφηνε ως έχει Υ.
Ίσως όπου το άφηνε ως έχει να είχε την σημερινή του προφορά.
Το ΕΙ για μια ακόμα πολλοστή φορά... είναι ήχος Ι.
Όσον αναφορά τώρα για την αλλαγή του Η σε ΕΙ, εκεί δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν αναπαριστούσε ήχο Ι ή Ε.
Και αυτό γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το ΕΙ είναι Ι και το Η είναι Ε.
Αλλά θυμίζω τον Σωκράτη που έλεγε:
«νυν δε αντί μεν του ιώτα ή ει ή ητα μεταστρέφουσιν.... οίον οι μεν αρχαιότατοι ίμέραν την ήμέραν έκάλουν, οι δε έμέραν, οί δε νυν ήμέραν».
«Κρατ.» 418b-c

Όποιος θέλει μπορεί να δει από το 8ο μέχρι το 14ο λεπτό
https://www.youtube.com/watch?v=t06OugrtdDA


Επί τη ευκαιρία θέλω να απαντήσω με ρητορική ερώτηση όσον αναφορά τους ήχους των β, γ, δ.
Αυτό που μπορεί κανείς να ρωτήσει είναι από την στιγμή που τα
Φ δεν ήταν το σημερινό Φ αλλά ένα ΠΦ (ph)
Θ δεν ήταν το σημερινό Θ αλλά ένα ΤΘ (th)
Χ δεν ήταν το σημερινό Χ αλλά ένα ΚΧ
Γιατί τότε και τα β, γ, δ, να είναι τα σημερινά λατινικά ή και τα σύγχρονα ελληνικά...;

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη befaios : 19-03-19 στις 23:32
Απάντηση με παράθεση