Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #21  
Παλιά 01-06-08, 00:18
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Η διαφορετική φιλοσοφική στάση και ο προσανατολισμός, είναι αυτές που σαν ενέργειες ή αντιτίθενται ή… συντίθενται.

Και το ΥΔΩΡ, φάνηκε προς στιγμήν ότι χωρίζει και τελματώνει τη διάθεση συνέχειας… αλλά φυσικά μπορεί (κατά την ετοιμότητα του φιλοσοφούντος και όχι την διιστάμενη ετυμολογία) και να ενώσει. Ενώνει το ύδωρ αυτό καθεαυτό, το πάνω με το κάτω, (κάθετα) την (υπερυψωμένη) πηγή του (το Α) με το τέρμα του (το Ω), αλλά και χωρίζει (οριζόντια) την μία πλευρά της γης από την άλλη, (παρότι και τα δύο μέρη τα ποτίζει). Κι ενώ η ένωση των πάνω με τα κάτω, είναι φυσικά και επόμενα ακολουθώντας την ροή του, αν δεν γίνει προσπάθεια συγ-χώρεσης, οι δύο ‘’χώροι’’ οι εκατέρωθεν του ποταμού, θα παραμένουν διηρημένοι.

Από φυσικής απόψεως, έχει παρατηρηθεί πως το μήκος του όλου ποταμού με τους μαιάνδρους του κλπ σε σχέση με την ευθεία απόσταση πηγής – εκβολής, δίνει (προσεγγίζει) τον αριθμό ‘’π’’. Κι εκεί βρίσκεται ή η ‘’ενωτική’’ ή η ‘’διαχωριστική’’ οπτική γωνία παρατήρησης. Το ‘’π’’ που προτείνει η Ελλάδα να ‘’ανευρεθεί’’, στην γεωμετρική σχέση - λόγο (αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί…).

Σε τελική φάση και να μην λεγόταν ΥΔΩΡ, αλλά να μας το έδιναν οι πρόγονοί μας σαν σπλιατς ή πλάτσα πλούτσα ή κάπως αλλιώς, και το ‘’πως’’ (αριστοτελικά) θα άξιζε να μελετήσει κάποιος αλλά και το ‘’γιατί’’ (πλατωνικά), ώστε και η προέλευση αλλά και το γιατί να ‘’χωρούσαν’’ αρμονικά και ειρηνικά (με καλή διάθεση), στο παρόν thread.

Αν όμως επρόκειτο να δοθεί κάποιο βαθύτερο νόημα, όπως και να λεγόταν το ύδωρ, η σχέση πράματος – ονόματος ‘’κάτι θα έδειχνε’’.
Στην παραπάνω βέβαια περίπτωση, βρισκόμαστε μπροστά στο ευκολονόητον, της ακουστικής προέλευσης, κάτι σαν μαμ, σαν σλουρπ, ντουκ, μπαμ… λίγο παιδικά βέβαια ακούσματα και ονόματα, κάτι που μάλλον υποτιμά την σοφή (άγνωστη κατά το πλείστον) γλωσσολογία μας.

Πολύ περισσότερο αξίζει να βρει κάποιος το ‘’γιατί’’ και τον ‘’λόγο’’ αν εμπιστεύεται (όπως συνήθως δηλώνει) ότι η ελληνική γλώσσα διαθέτει απαράμιλλο πλούτο, βαθύτητα φιλοσοφίας, ζωντάνια και άμεση σχέση του ‘’σημαίνοντος’’ με το ‘’σημαινόμενο’’.

Η απόρριψη ή η υποτιμητική απαξίωση της έρευνας του υποκρυπτόμενου νοήματος, του γιατί, της αιτίας, του λόγου, είναι συγχρόνως άρνηση γνώσης του λειτουργικού - συμβολικού της (προς τα επέκεινα) βάθους. Στην πραγματικότητα όμως, απεκδυόμενες οι διαθέσεις των αναζητούντων, είναι ναι μεν η ανεύρεση της προέλευσης, του βάθους, του λόγου, αλλά μόνο ως ‘’ανθρώπινα’’ επιστημονικού, αποσυνδεδεμένο από το θείον και πρωταίτιο, δλδ τον Λόγο (την πηγή και το αίσιο τέρμα όλων των λόγων). Μάλλον άσοφη – αφιλόσοφη κατά Πλάτωνα κίνηση νου (μύθο του σπηλαίου με εμμονή στις ''ψευδαισθήσεις'' των σκιών, που περνιούνται για μόνη αλήθεια).

Μου ζητήθηκε και το σέβομαι, να μην εμ-πλέκω στοιχεία θεολογικά, σε χώρους έξω του οικείου τμήματος.

Εφόσον η συζήτηση έχει απαράβατα στεγανά και η ανεύρεση της προελεύσεως της λέξεως ΥΔΩΡ, στο παρόν thread πρέπει να εξαντληθεί μόνο στο καθαρά ‘’επιστημονικό’’ και επίγειο σκέλος του, χωρίς ίχνος ιδεολογήματος, επιτρέψτε μου να μεταφέρω κάποιες σκέψεις ‘’άλλης’’ (μη συγ-χωρεμένης από όλους) διάστασης, στο οικείο δέντρο: Θεολογία και επιστήμες …αφήνοντας τον παρόντα χώρο ‘’καθαρό’’, για τη συνέχεια των συζητήσεων – αναζητήσεων από τους εν-δια-φερόμενους αυτής της ‘’αλήθειας’’, που όπως παραδέχτηκαν κι οι περισσότεροι μοιάζει έρπουσα (διαδιδόμενη επιγείως πολιτισμικά) και μερική.

Κανένα πρόβλημα [για τον δημοκρατικό ( ? ) εξοστρακισμό], καθώς, έτσι κι αλλιώς, συμβαίνει συχνά, αλλά και ξανασυνέβη στην γλωσσολογία, όταν το θέμα: Η Ελληνική γλώσσα, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης μεταφέρθηκε στο: Η Ελληνική γλώσσα, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και η Ορθοδοξία στα θεολογικά θέματα.
Απάντηση με παράθεση