Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #9  
Παλιά 09-10-10, 09:06
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Νεφέλη

Έχουν περάσει πέντε χρόνια που είδα για τελευταία φορά τα μάτια της, που το ίδιο βράδυ έγραψα αυτά που διαβάζεις και που δημοσιεύτηκαν τότε κάπου.

Μου ζήτησες να γράψω… Σου αφιερώνω λοιπόν αυτή τη δική μου πραγματική ιστορία…



Τώρα που ο κύκλος έκλεισε, που μίλησα με τα δάκρυα της, που μπήκα στα μάτια της και διάβασα τα μυστικά τους, δεν υπάρχει πια λόγος ένα μυστικό που κρατούσα τόσα χρόνια φυλαγμένο στην καρδιά μου, να παραμένει μέσα μου. Θέλω λοιπόν να το μοιραστώ με σας, να ξαλαφρώσω, τώρα που και το τρένο πλησιάζει στον τελευταίο σταθμό.

Δεν σας γνωρίζω προσωπικά και δεν με γνωρίζετε, λέω σε σας αυτά που θα έλεγε κανείς μπροστά σε μια εικόνα, στο πρόσωπο δηλαδή το άγιο που κρύβεται πίσω από μια απλή ζωγραφιά.
Μπορεί να μην μπορέσετε να με καταλάβετε λόγω διαφοράς ηλικίας ή γιατί εγώ έζησα σε άλλες εποχές σε σχέση με τις δικές σας.
Τα χρόνια πέρασαν και η χωρίστρα που τότε κάναμε στα μαλλιά σκεπάστηκε με χιόνια.. … …

Το όνομα της Νεφέλη. Ένα ανεπανάληπτης ομορφιάς πλάσμα.
Εγώ είκοσι δύο χρόνων περίπου τότε κι’ αυτή λίγο μικρότερη γύρω στα δέκα εννέα με είκοσι. Εγώ της έμαθα να καταδύεται στα βάθη της θάλασσας κι’ αυτή τι θα πει έρωτας μεγάλος. Ένας χρόνος ψυχικής ανεπανάληπτης ερωτικής θύελλας.

Όμως τα φώτα της ράμπας έσβησαν ξαφνικά ένα βράδυ, έσβησαν γιατί δεν υπήρχαν ηθοποιοί να παίξουν το έργο, αιτία, ένα μεγάλο ψέμα, το ίδιο ακριβώς και για τους δυο μας.

Όμως εγώ δεν έπαψα ποτέ να την αγαπώ και να γράφω για εκείνη. Οι μετέπειτα έρωτες δεν στάθηκαν ικανοί να σβήσουν τη δική της φωτιά. Σε κάθε πακέτο τσιγάρων που πετούσα ήταν γραμμένα και δυο τρία στιχάκια με το όνομα της.

Το φετινό καλοκαίρι πέρασα από το μέρος εκείνο του πρώτου σ’ αγαπώ όπως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο. Ήταν ένας μεγάλος βράχος δίπλα στο κύμα. Πάντα εύρισκα και κάποιο σημάδι χαραγμένο με πέτρα πάνω του. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως το δικό της χέρι τα λάξευε κατά καιρούς.

Πέρασαν δέκα περίπου μέρες όταν στην επιστροφή είπα να περάσω πάλι, κάτι μου έλεγε πως αυτή τη φορά θα ήταν εκεί......

Καθόταν δίπλα στο κύμα σκαλίζοντας αφηρημένα την άμμο.
Λες και δεν πέρασαν τα χρόνια, γκρίζα μαλλιά μα ήταν όμορφη όπως παλιά.
Πλησίασα αθόρυβα και κάθισα δίπλα της... Με κοίταξε με τα καταπράσινα μάτια της που στη στιγμή γέμισαν δάκρυα, δάκρυα πολλά, τόσα που ποτέ θεός δεν θα μπορούσε να ζητήσει. Σε περίμενα μου είπε μέσα στ’ αναφιλητά της με τρεμάμενη φωνή... ... ....

Θα είχα κάνει λίγα βήματα φεύγοντας όταν ένα κοριτσάκι πέντε με έξι χρόνων περίπου που έπαιζε στην άμμο λίγο πιο πέρα έτρεξε στην αγκαλιά της και της είπε απορημένο, γιατί κλαις γιαγιά; Από χαρά κλαίω καλό μου του είπε εκείνη, γιατί ξέρω πως μ’ αγαπάς!


Τυχαία συνάντηση.

Την είδα ένα μεσημέρι
πάνω στην άμμο να σκαλίζει δυο καρδιές,
στο ίδιο μέρος που της κράταγα το χέρι,
τις ανοιξιάτικες εκείνες τις βραδιές.

Πέρασαν χρόνια γκρίζα τα μαλλιά της
μα είναι όμορφη όπως παλιά,
απέριττη, ανάλλαγη η θωριά της,
εξαίσια οπτασία στην ακρογιαλιά.

Τα μάτια μου στα μάτια της χαθήκαν
χλόμιασε η πλάση κι’ έγινε σεισμός
φλέγεται η θάλασσα τ’ απύθμενα φανήκαν
σ’ άλλη διάσταση περνά ο λογισμός.

Μάτια μου μεγάλα πλουμισμένα
ξενύχτια μου παλιά τραγουδισμένα
ήσουνα φάρος στη ζωή στα όνειρα μου
δεν έπαψα να σ’ αγαπώ εγώ χαρά μου.

Αισθαντική μου χαραυγή
μεθυστική του έρωτα μου ναϊάδα,
της ύπαρξης μου πρύμισμα,
του κόσμου μου καταύγαστη πλειάδα.

Δόσμου τα χέρια σου να βρούμε αναπολήματα
εκείνα των χαρούμενων μεθυστικών στιγμών,
να ξαναγράψουν οι καρδιές μας έκθεση ιδεών,
να ημερέψουν του χειμώνα μας τα κύματα.

Άσε το δάκρυ της ψυχής σου να φιλήσω
όπως παλιά καρδιά μου να μεθύσω
και να σου πω,
εγώ γλυκιά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ.

Λευκό μου περιστέρι άλλο μη κλαις
τα γκρίζα σύννεφα για λίγο διώξε,
πως ήμαστε στα όνειρα του χθες,
πως δε χωρίσαμε ποτέ χαρά μου νιώσε.

Κι’ αφού το θέλησε η μοίρα ομορφιά μου,
δόσμου τα δάκρυα σου πάρε τα δικά μου,
στα σκαλοπάτια της ζωής τα τελευταία,
παρηγοριά στα ταξιδέματα μας τα μοιραία.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
The Following 6 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
jimil (19-10-10), konstantin@ (09-10-10), maralin (09-10-10), Naias (09-10-10), Xenios (09-10-10)