Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #6  
Παλιά 02-08-18, 13:11
Το avatar του χρήστη Moai
Moai Ο χρήστης Moai δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 11-06-23 21:17
Αρχική Δημοσίευση από befaios Εμφάνιση μηνυμάτων
Όλοι λένε ότι με την Ερασμική Προφορά ΔΕΝ υπάρχει μέτρο.
Το μέτρο αναφέρεται στην ποίηση δλδ. στον τονισμό, τον αριθμό και το μήκος των συλλαβών στους στίχους, και δεν εχει να κάνει με την προφορά. Πέρα απο αυτό δεν αναφέρομαι στην ερασμιακή προφορά. Αλλά αυτή ηταν μια παράπλευρη αναφορά που έκανα και δεν έχει τόσο σχέση.

po-pu-re-ja = πορφυρεία
Εδώ το -j- μεταδόθηκε με ένα -ι- όπου δεν ξέρουμε αν εξ' αρχής προφερόταν.
Ο λόγος όπου έχουμε πολλά -οι-, -ει-, -αι-, -υι-, -ιυ-, είναι το γράμμα -j- αλλά ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ!
Δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε πώς προφεροταν. Φαντάσου στα αγγλικα τις διφθογγους ay, ey, oy κ.ο.κ. Τέτοιοι συνδυασμοί υπάρχουν σε πολλές γλώσσες, αρχαίες και σύγχρονες. Το δεύτερο μέρος της κλειστής διφθόγγου είναι ημίφωνο. Όταν τέτοια δίφθογγος ακολουθείται απο φωνήεν, αυτό το ημίφωνο μπορεί να συμφωνοποιείται σε ουρανικό τριβόμενο και να ανήκει στην επόμενη συλλαβή, οποτε aya, eya, oya. Γι' αυτό και βλεπουμε στη Γρ. Β' την ορθογραφία e-ja.

Ερευνώντας κάτι σχετικό πρόσφατα, διάβασα οτι στην κλασσική εποχή χάθηκε και απουσίαζε εντελώς ο ήχος /j/. Η ανάλυση της Γρ. Β' μας δείχνει οτι στη μυκηναϊκή υπήρχε, και επανεμφανίστηκε πάλι πολύ αργότερα, στην ελληνιστική ή βυζαντινή γλώσσα.

Δεν είπα ότι υπήρχαν μακεδονισμοί κάπου αλλού εκτός της Μακεδονίας και αυτοί που υπήρχαν ήταν λίγοι, το «βεφαίως» και το «κεβλή».
Μετά από δεύτερη σκέψη το "βεφαίως" δεν είμαι σίγουρος κατα πόσο ήταν μακεδονισμός. Στη μακεδονική βλεπουμε Β αντί για Φ, εδώ αντιθέτως βλέπουμε Φ αντί για Β. Επίσης, στην ετυμολογία της λέξης δε βλέπω κάποια ετυμολογία σχετική με πρωτοελληνικό bh. Πάντως σαν παράδειγμα, ακόμα κι αν δεν είναι λάθος ή κάποια άλλη 'ανωμαλία', δεν λέει κάτι.

Αυτό που εστίασα σαν λογική ήταν ότι τα γράμματα είχαν προφανέστατα τον ίδιο ήχο.
Και προφανέστατα γιατί αφού μας αναφέρουν ότι οι Μακεδόνες τα ενάλλασαν, δεν μας αναφέρουν ότι τα προφέρανε αλλιώς σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα.
Εδώ είναι που διαφωνούμε. Κατ'αρχάς δεν γνωρίζω πώς ακριβώς περιέγραφαν την 'εναλλαγή' που λες, και πώς μπορεί να την εννοούσαν. Όταν λέμε εναλλαγή εννοούμε οτι αυθαίρετα χρησιμοποιούμε 2 ήχους για έναν (αλλόφωνο). Πχ. εγώ μπορεί να λέω "ιατρική", εσύ να λες "γιατρική", -ή ακόμα κι εγώ να λέω πότε το ένα και πότε το άλλο- και να μη καταλαβαίνουμε τη διαφορά.

Εαν υπήρχε 'εναλλαγή' θα περιμέναμε αυτή να γίνεται στο ίδιο κείμενο. Για παράδειγμα στην Γρ. Β' βλέπουμε ενίοτε i-e-re-u και i-je-re-u (ιερεύς) ακόμα και στο ίδιο κείμενο. Βλέπουμε τέτοια εναλλαγή, ενίοτε ΦΙΛΙΠΠΟΣ και ΒΙΛΙΠΠΟΣ, στο ίδιο κείμενο;

Εγώ βρίσκω επαρκέστατη την εξήγηση οτι πρόκειται για ένα προϊστορικό bh που απλοποιήθηκε σαν ph στην κονή και bh στη μακεδονική (ενώ το ph υπάρχει σε περιπτώσεις διαφορετικής ετυμολογίας). Είναι πιο ικανοποιητική εξήγηση από το οτι το Β και το Φ ενάλλασσαν αξία ή οτι αποτελούσαν αλλόφωνα στους Μακεδόνες.

Εξάλλου υπάρχει η ίδια αναφορά από τον ίδιο τον Σωκράτη που μας ενημερώνει:
«Κρατ.» 427-c Η δέ όλισθανούσης τής γλώττης αντιλαμβάνεται ή τοϋ γάμμα δύναμις, το «γλίσχρον» άπεμιμησατο καϊ «γλυκυ» καί «γλοιώδες».
Αν είναι έτσι όπως χαρακτηρίζει ο Σωκράτης το Γ ότι είναι δηλαδή γλιστερό, γλυκύ και γλοιώδες, είναι δυνατόν να μιλάει για το κοφτό -g- που προτείνεται και εφαρμόζεται...;
"Γλίσχρον" σημαίνει κυρίως "ιξώδες, κολλώδες". "Γλοιώδες" επίσης σημαινει "κολλώδες".

Υπάρχει λάθος σε αυτά που λες.
Πρώτον τα σημερινά Φ, Β - Θ, Δ - Χ, Γ, δεν είχαν τον ίδιο ήχο στην κλασική εποχή, οπότε δεν είναι τα ίδια.
Το ίδιο πάνω κάτω λέμε. Το αν είναι οδοντοχειλικά κ.ο.κ. δεν αλλάζει κάτι, εξακολουθούν το Β και το Φ να θεωρουνται χειλικά, απλά έγιναν εξακολουθητικά/τριβόμενα.
__________________
"E pala ma'a, 'ae lē pala 'upu"-Πολυνησιακή παροιμία
Οι πέτρες φθείρονται, οι λέξεις δε σβήνουν ποτέ

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Moai : 02-08-18 στις 14:18
Απάντηση με παράθεση