Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #4  
Παλιά 29-08-15, 18:15
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
«Ο Ροφός» - Μέρος 3ο

Ένα πρωινό, γύρω στις δέκα, είδε σε μια τρύπα ανάμεσα στα βράχια δύο σαρκώδη και τεράστια χείλη.
Έπρεπε να αναπνεύσει όμως. Αναδύθηκε, πήρε βαθειά ανάσα και ξαναβούτηξε πηγαίνοντας αμέσως μπροστά στην τρύπα,
Τα χείλη ήταν ακόμη εκεί, μόλις ανοιγμένα, γερμένα προς τα κάτω. Κατάλαβε ότι βρισκόταν μπροστά σ' ένα ροφό.
Έμεινε για λίγο ακίνητος, γατζωμένος σε κάποιο βράχο. Ήθελε να τον παρατηρήσει καλύτερα, μολονότι ήξερε πως δε θα ήταν και τόσο εύκολο.

Πριν από μερικά χρόνια οι ροφοί ήταν πολυάριθμοι και άφηναν να τους πλησιάσεις. Με τη διάδοση όμως του υποβρυχίου ψαρέματος, το να τους πλησιάσεις και να τους παρατηρήσεις είχε γίνει σπάνιο και δύσκολο. Είχαν γίνει δύσπιστοι.

Συνήθως οι ροφοί ζουν σε μεγάλα βάθη. Ανεβαίνουν στην επιφάνεια την καλοκαιρινή περίοδο, για ν' αποθέσουν τ' αυγά τους, αλλά είναι δύσκολο να τους βρεις σε οκτώ μέτρα βάθους μόνο.

Συνέχιζε να βλέπει μόνο τα χείλη. Αναδύθηκε ξανά, πήρε μια βαθειά ανάσα και ξαναγύρισε κάτω.
Μόλις έφτασε μπροστά στην τρύπα, ο ροφός κινήθηκε. Το τεράστιο κεφάλι του τώρα ήταν εντελώς έξω. Η κάτω σιαγόνα, πιο μεγάλη από την πάνω και ελαφρά χαμηλωμένη, άφηνε να φαίνεται το σχεδόν ρόδινο χρώμα του εσωτερικού του στόματος του.
Το υπόλοιπο ήταν καφεγί κιτρινωπό, με ποικιλόχρωμες πιτσίλες και λεκέδες, που έκαναν το δέρμα του να μοιάζει σαν να ήταν από μάρμαρο. Τα μάτια, στρογγυλά και προεξέχοντα, περιβάλλονταν εν μέρει από μια πτυχή του δέρματος. Κάτω από τα μάτια φαίνονταν οι μαύρες τρύπες των ρουθουνιών.

Του φάνηκε ότι το ψάρι τον κοίταζε.
Το τεράστιο στόμα και το χρώμα του δέρματος του έδιναν μια όψη σοβαρότητας. Τα διπλωμένα προς τα κάτω χείλη του πρόσθεταν ένα ύφος λυπημένο, βαριεστημένο, απογοητευμένο.
Αναγκάστηκε ν' ανέβει γρήγορα. Ένιωσε σαν να είχαν διασταλεί τα πνευμόνια του.
Πήρε μερικές βαθειές ανάσες ήρεμα και ξαναβούτηξε. Ήταν εκεί, όπως τον είχε αφήσει.
Μόλις βρέθηκε μπροστά του, του φάνηκε πως κάτι ήθελε να του πει με τα μάτια. Είχε βγει εντελώς από το θαλάμι του και ήταν τεράστιος. Ίσως να έφτανε το ένα μέτρο στο μήκος και να ζύγιζε γύρω στα είκοσι κιλά. Το κεφάλι του έπιανε περίπου το ένα τρίτο του κορμιού του.

Η κοιλιά ήταν πιο ανοιχτόχρωμη. Το ραχιαίο φτερό, αγκαθωτό στην αρχή, είχε μια πορτοκαλιά μπορντούρα. Τα δύο πλάγια φτερά ήταν πλατιά και δυνατά. Η ουρά μεγάλη και φαρδιά, φάνταζε σαν να είχε κρόσσια. Στα πλευρά του υπήρχαν μεγάλοι, πιο σκούροι λεκέδες.

Στεκόταν ο ένας απέναντι στον άλλο. Ο ροφός, ακίνητος, τον κοίταζε επίμονα.
Ήταν πολύ όμορφος και έδινε την εντύπωση ότι κατείχε φοβερή δύναμη. Με μια μικρή κίνηση της ουράς προχώρησε ελαφρά κι έφτασε σε απόσταση τριάντα εκατοστών από τη μάσκα του ανθρώπου.
Εκείνος ανασκίρτησε, λες και τον είχε διαπεράσει ένας ξαφνικός φόβος, και ανέβηκε στην επιφάνεια.

Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα δισταγμού, καταδύθηκε ξανά και βρήκε το ροφό να τον περιμένει σχεδόν σε κάθετη στάση.
Κατεβαίνοντας, πέρασε δίπλα από την κοιλιά του. Με αργές κινήσεις των πλαγίων φτερών τον συνόδεψε στην κάθοδο του παραμένοντας στην κάθετη στάση του.

Όταν ο άνθρωπος έφτασε στο βυθό, ο ροφός οπισθοχώρησε αργά και βρέθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο, πάρα πολύ κοντά.

(συνεχίζεται...)
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Easty για αυτό το μήνυμα:
Xenios (01-09-15)