Πραγματικα ειναι μεγαλο πραγμα να εχεις ακομα κοντα σου ζωντανο κατι που σε μεγαλωσε επι δεκαετιες. Ουτε ειπα οτι δε μου αρεσουν ουτε σας κατηγορησα ολους οτι τις θεοποιειτε (κατι που ενιοτε κανω κι εγω). Αυτο ειναι κατι που λαμβανω εγω απο σχολια και συζητησεις τοσο ειδικων οσο και παρεας.
Απλα γενικοτερα (δηλαδη οχι μονο στον Ελληνικο Κινηματογραφο, αλλα γενικοτερα) με εχει κουρασει αυτη η 'αρχαιολατρεια' που εχουν καποιοι και εξ ορισμου απορριπτουν ολες τις προσφατες καλες δουλειες (που γιατι οχι, εχουν ξεπερασει τις προηγουμενες) ως υποδεεστερες, η (στις εξαιρεσεις) να θεωρουνται καλες μονο και μονο επειδη μπορουν να συγκριθουν με τις παλιες. Ο Καπουτζιδης πχ δε φτουραει μια γιατι απλα ειχε την 'ατυχια' να γεννηθει Καπουτζιδης και οχι πχ Δαλιανιδης. Bλεπε Ιασωνα Τριανταφυλλιδη που ολους τους συγκρινει με Βουγιουκλακη, Λασκαρη και σια και ολοι παιρνουν εξ ορισμου 'τγια' επειδη δεν ειναι εφαμιλλοι
Το ιδιο συμβαινει με τα ρημεικ. Ακουω συχνα 'Καλος ο ταδε αλλα που ειναι ο "θεος" δεινα που πρωτοεπαιξε το ρολο;;' Ωπα ρε φιλε, που ζουμε; στα Ομηρικα χρονια (διαβαζω και την Ιλιαδα τωρα και το εχω προσφατο) που θεωρεις την προηγουμενη γενια μας ημιθεους της Χρυσης Εποχης;; και εμεις ανηκουμε στην εποχη της παρακμης, της φθορας και του ευτελισμου που νοσταλγει ολους τους θεους και ημιθεους ηρωες που τοτε περπατουσαν επι Γης;; Κανενας δεν παραδεχεται οτι αυτοι μπορει να εχουν ξεπεραστει απο προσφατες και συγχρονες μας διανοιες και ταλενταρες και γιατι οχι, οτι μπορει η Ναομι Γουωτς να ειναι πιο ομορφη απο την Τζεσσικα Λανγκ στο Κινγκ Κονγκ. Και ο θεος δεινα δεν ηταν τοτε θεος, εγινε τωρα που κουβαλαει 40-50 χρονια στην πλατη του
Αν νομιζετε οτι ειμαι εκτος θεματος, μετακινηστε με σε αλλο καινουργιο θεμα
