Έχω την εντύπωσιν – χωρίς τούτο να αποτελή παράπονον – ότι υπάρχει υποτίμησις του ελληνικού παράγοντος εκ μέρους των συμμάχων μας. Η υποτίμησις αυτή εκδηλούται τόσο εις τον στρατιωτικόν όσο και εις τον πολιτικόν τομέα.
Η Ελλάς έχει κρίσιμον δια την συμμαχίαν γεωγραφικήν θέσιν, έχει ενόπλους δυνάμεις εμπειροπολέμους και από τας καλυτέρας της συμμαχίας. Απέδειξε δε ότι είναι πάντοτε συνεπής προς τα υποχρεώσεις της, ενώ αντιθέτως άλλαι σύμμαχοι χώραι απέδειξαν το αντίθετον.
Εις την Μέσην Ανατολή και Αφρικήν, όπου επκρατεί, ως γνωστόν, δυσπιστία προς την Δύσιν, η Ελλάς εμπνέει εμπιστοσύνην, έχει δε εις τα περιοχάς αυτάς και σχεδόν παντού ελληνικάς κοινότητας αρμονικώς διαβιούσας μετά του ιθαγενούς στοιχείου.
Έχει επί πλέον και δύο Πατριαρχεία, των οποίων η ισχύς είναι σημαντική. Όλα αυτά επιτρέπουν εις την Ελλάδα να παίξη χρήσιμον ρόλο εις τα ειρημένας περιοχάς. Η μη αξιοποίησις του ελληνικού παράγοντα αποτελεί σφάλμα της συμμαχίας, αποβαίνει εις βάρος αυτής, συνεπάγεται δε κατ’ ανάγκην και αδικίαν εις βάρος της Ελλάδος, όταν τίθεται θέμα ενισχύσεώς της.
(απόσπασμα από την συνομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον Τζον Κένεντι)
17.4.1961