|
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
Στης τσικουδιάς τα δρώμενα με έβαλε να παίξω,
να με μεθύσει ήθελε στα δίχτυα της να μπλέξω.
Και είναι ο διάολος φωτιά που το λαιμό σου καίει,
μα αν βάλεις μέλι μιαολιά και μαντινιάδες λέει.
Κι’ εγώ θαρρώ πως τ’ άθελα κι’ είπα να τη φιλήσω
και ήπια μιά και ήπια δυό, τα γκέμια λέω ν’ αφήσω.
Εκομποδέσαν τ’ άγραφα στη ζάλη μου απάνω.
τα θέλει και μονά ζυγά και να ΄ναι κι’ αποπάνω.
Είναι μεγάλος ο μπελάς με χήρα σα θα μπλέξεις,
το χέρισο θέλει δουλειά και ρέγουλα ν’ αντέξεις.
|